به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «اهریمن سپید» اثر جان وبستر با ترجمه مریم‌سلطان بیاد و با ویراست غلامحسین مراقبی از سوی انتشارات نظام‌الملک منتشر شد.
بر اساس این گزارش، جان وبستر، در سده شانزدهم و هفدهم می‌زیست. وی در سال ۱۵۸۰ زاده شد، پنجاه و چهار سال زیست و سرانجام در ۱۶۳۴ درگذشت.
وبستر را می‌توان شاگرد موفق ویلیام شکسپیر در تراژدی خواند. شهره‌ترین آثار او نمایشنامه‌های اوست که اهریمن سپید یکی از آن دو اثر است.
نمایشنامه برگرفته از رخداد‌راستینی در رم است. فساد آن‌چنان است که کسی را پروای زیستن و امید به‌آینده نیست، قتل و دسیسه‌چینی بیداد میکند. خشونت، قتل، جرم و مجازات فزونتر از هر دورۀ دیگر رواج دارد. تباهی، خشونت و بیدادگری حاکم بر فرمانروایان کلیسایی، زمینۀ مناسب پدیداری تراژدی را فراهم آورده است.
قتل و خونریزی در دربار پاپ‌ها شایع بود، از همه فزونتر؛ مرگ‌های مشکوک و گونه‌گونی کشتن مخالفان و رقیبان با زهر! درست در همین دوره است که قدرت، زشت و سیه‌درون، نمود می‌یابد، تباهی چنان است که گویی آدمی نهادی پلید و پلشت دارد، بیدادگری، خشونت و دیوانگی حاکم بر فرمانروایان کلیسایی، زمینة پدیداری تراژدی را فراهم می‌آورد.
از همین روست که در این دوره نمایشنامه‌ها انبانی از خشونت‌اند. شخصیت‌های تراژدی، نمایندگان اهریمنی قدرتند.
وبستر، ویتوریا را باززنده کرد تا فساد جامعه را بنمایاند. او اهریمن سپید را آفرید تا بگوید؛ آنک، فرشته‌ای که لباس سپید بر تن دارد، همان اهریمن سیه‌درون و تبهکارست! نویسنده باور دارد شر آن‌چنان گسترده است که نمی‌توان از آن گریخت!
نمایشنامه شهره دیگر جان وبستر، «شاهزاده خانم مالفی» است.
زبان ترجمه، پیامواره‌ای‌ست در رواسازی ترجمه مفهومی، که مترجم، دکتر مریم سلطان بیاد و ویراستار کوشیده‌اند با وفاداری به‌زبان کلاسیک نویسنده، اثر را برای خوانندگان پارسی زبان روا و روان‌تر کنند.
بر اساس این گزارش، جان وبستر، در سده شانزدهم و هفدهم می‌زیست. وی در سال ۱۵۸۰ زاده شد، پنجاه و چهار سال زیست و سرانجام در ۱۶۳۴ درگذشت.
وبستر را می‌توان شاگرد موفق ویلیام شکسپیر در تراژدی خواند. شهره‌ترین آثار او نمایشنامه‌های اوست که اهریمن سپید یکی از آن دو اثر است.
نمایشنامه برگرفته از رخداد‌راستینی در رم است. فساد آن‌چنان است که کسی را پروای زیستن و امید به‌آینده نیست، قتل و دسیسه‌چینی بیداد میکند. خشونت، قتل، جرم و مجازات فزونتر از هر دورۀ دیگر رواج دارد. تباهی، خشونت و بیدادگری حاکم بر فرمانروایان کلیسایی، زمینۀ مناسب پدیداری تراژدی را فراهم آورده است.
قتل و خونریزی در دربار پاپ‌ها شایع بود، از همه فزونتر؛ مرگ‌های مشکوک و گونه‌گونی کشتن مخالفان و رقیبان با زهر! درست در همین دوره است که قدرت، زشت و سیه‌درون، نمود می‌یابد، تباهی چنان است که گویی آدمی نهادی پلید و پلشت دارد، بیدادگری، خشونت و دیوانگی حاکم بر فرمانروایان کلیسایی، زمینة پدیداری تراژدی را فراهم می‌آورد.
از همین روست که در این دوره نمایشنامه‌ها انبانی از خشونت‌اند. شخصیت‌های تراژدی، نمایندگان اهریمنی قدرتند.
وبستر، ویتوریا را باززنده کرد تا فساد جامعه را بنمایاند. او اهریمن سپید را آفرید تا بگوید؛ آنک، فرشته‌ای که لباس سپید بر تن دارد، همان اهریمن سیه‌درون و تبهکارست! نویسنده باور دارد شر آن‌چنان گسترده است که نمی‌توان از آن گریخت!
نمایشنامه شهره دیگر جان وبستر، «شاهزاده خانم مالفی» است.
زبان ترجمه، پیامواره‌ای‌ست در رواسازی ترجمه مفهومی، که مترجم، دکتر مریم سلطان بیاد و ویراستار کوشیده‌اند با وفاداری به‌زبان کلاسیک نویسنده، اثر را برای خوانندگان پارسی زبان روا و روان‌تر کنند.
ارسال نظرات