خاطره خواندنی دکترمنافی از اولین سوالی که رهبری پس از ترور نافرجامشان پرسیدند

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دکتر هادی منافی، پزشک معالج مقام معظم رهبری در زمان مجروح شدن ایشان در حادثه هفت تیر ۱۳۶۰ به نقل خاطره‌ای از آن زمان می‌پردازد و اینچنین می‌گوید؛

 امام  هر روزدر مورد حال آیت الله خامنه ای سوال می کردند و علاقه نشان می‌دادند  ما نیز به خاطر اینکه به این بهانه امام را هم دیده باشیم نزد ایشان می‌رفتیم و گزارشی از حال آقای خامنه‌ای که آن زمان رئیس جمهور بودند به امام می‌دادیم و می‌گفتیم حال ایشان خوب است و امام هم بسیار خوشحال می‌شدند.

 

آقای دکتر منافی با توجه به اینکه شما پزشک معالج آقای خامنه‌ای بودید در رابطه با وضع عمومی ایشان توضیحاتی به مردم بدهید؟

منافی:  حدود ساعت یک بود که در مجلس مشغول کار‌های خود بودم که به ما اطلاع دادند که آیت الله خامنه‌ای مورد اصابت مواد منفجره قرار گرفته و به بیمارستان راه آهن انتقال داده شدند. ما به سرعت به سمت این بیمارستان آمدیم و شاهد این بودیم که ایشان در اتاق عمل به سر می‌بردند و ضایعات به وجود آمده در تن ایشان بیشتر در طرف راست بدن بود و کتف، ناحیه سینه و زیر بغل سمت راست به شدت آسیب دیده بود و خون ریزی خیلی شدیدی داشتند.

جراحان در حال کار کردن روی بدن ایشان بودند و بالاخره با یکسری جراح‌های عروق و متخصصین مربوطه تماس گرفته شد که بلافاصله به بیمارستان آمدند و بالاخره خون ریزی متوقف شد .الان الحمدالله وضع شان بهتر است و شرایط به حال ثبات رسیده است و ان شاالله همین طور ثابت بماند و لحظه به لحظه به سمت بهبودی برود.

این اشکی که مردم پشت در بیمارستان می‌ریختند واقعا من را تحت تاثیر قرار داده بود و واقعا مطمئن شدم که ان شاالله خداوند جواب این نیایش‌ها را خواهد داد.

 

آنچه برای من خیلی مهم بود دیدن این اتفاق بود که به محض اینکه ایشان به هوش آمدند و توانستند به محیط پیرامونی خود آگاهی پیدا کنند در حالی که لوله داخل ریه شان بود و قادر به تکلم نبودند با ایما و اشاره از ما یک قلم و کاغذ خواستند طبیعتا دست راست هم که کار نمی‌کرد، ولی با دست چپ چند سوال نوشتند .

 

اولین سوال این بود که بچه‌هایی که دور و بر من بودند چه شرایطی دارند یعنی حال محافظان خود را پرسیدند و دومین سوال این بود که آیا من زبان و مغزم کار خواهد کرد که ما گفتیم بله و ایشان در جواب گفتند همین برای من کافی است.