برنامه ایران برای غرق کردن ناو هواپیمابر آمریکا در صورت حمله

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، کایل میکوزامی در نشنال اینترست نوشت: حوادث اخیر در خلیج فارس به ویژه سرنگونی یک پهپاد کلاس تریتون ام کیو-۴ آمریکا دوباره احتمال درگیری نظامی بین تهران و واشنگتن را افزایش داده است. خصومت دیرینه بین دو کشور وارد چهارمین دهه خود می‌شود. اما در صورتی که ایران تصمیم بگیرد حمله‌ای را علیه اهداف بزرگتر همچون یک ناو ناوچه یا یک ناو هواپیمابر برنامه ریزی کند، چگونه می‌تواند از قابلیت‌های موشکی خود بهره بگیرد؟

چین، کره شمالی و ایران در طول چهار دهه گذشته منابع مالی قابل توجهی را برای توسعه توان موشکی خود سرمایه گذاری کرده اند. دلیل این موضوع آشکار است: توسعه و نگه داری یک نیروی هوایی پیشرفته برای رقابت با آمریکا هزینه بسیار بیشتری برای این کشور‌ها به دنبال خواهد داشت. موشک‌های بالستیک روش نسبتا کم هزینه‌ای برای حمل کلاهک‌های متعارف، شیمیایی، بیولوژیکی و حتی هسته‌ای تا فواصل دور هستند. علاوه بر این، رهگیری و ساقط کردن موشک‌های بالستیک کار پیچیده و پر هزینه‌ای است. هر سه کشور دارای زراد خانه موشکی بزرگ و پیشرفته‌ای هستند و بعضی اوقات توانمندی‌های خود را به اشتراک گذاشته اند.

همان طور که قبلا اشاره کرده ایم، ایران دارای زرادخانه موشکی بزرگ و متنوعی است. البته با قاطعیت نمی‌توانیم در مورد توانمندی‌های ایران صحبت کنیم، زیرا دولت‌ها اطلاعات دقیق و شفافی در این ارتباط منتشر نمی‌کنند. اما در اینجا فرض می‌کنیم که ایران به موشک‌هایی همچون موشک مجهز به جستجوگر مادون قرمز برای هدایت نهایی (فتح مبین) و موشک بالستیک ضد کشتی با برد ۴۳۴ مایلی دسترسی دارد.

اما ایران برای استفاده موثر از موشک‌های بالستیک خود باید تجهیزات مورد نیاز برای تکمیل زنجیره مهم جمع آوری اطلاعات، جستجو و تجسس (آی آر اس) را در اختیار داشته باشد تا اینکه به طور لحظه‌ای به موقعیت جغرافیایی گروه ناوگان رزمی نیروی دریایی آمریکا دست پیدا کند. توجه داشته باشید که ناو‌های هواپیمابر و کشتی‌های جنگی اسکورت کننده آن‌ها با سرعت ۳۵ نات حرکت می‌کنند. در نتیجه، حتی اطلاعاتی که یک ساعت قبل جمع آوری شده باشد نیز برای هدف گیری ناو‌های دشمن مفید نخواهد بود.

کارشناسان اشاره می‌کنند که چین نیز برای پوشش دادن منطقه وسیع پاسیفیک باید توانایی بالایی برای جمع آوری اطلاعات زمان واقعی داشته باشد. اما ایران در مقایسه با چین کار نسبتا ساده تری خواهد داشت. مرز‌های جنوبی ایران در امتداد خلیج فارس و خلیج عمان قرار دارند. ایران حتی بدون دسترسی به تجهیزات تجسس پیشرفته نیز می‌تواند به راحتی موقعیت جغرافیایی یک گروه ناوگان رزمی ارتش آمریکا را رهگیری کند. از سوی دیگر، ادوات جنگی شامل جنگنده‌ها و بالگرد‌های نظامی، کشتی‌های جنگی و قایق‌های تندروی سپاه پاسداران و عوامل اطلاعاتی ایران می‌توانند به راحتی ناوگان کشتی‌های جنگی آمریکا را ردیابی کنند.

ایران احتمالا تلاش خواهد کرد که ناو هواپیمابر آمریکا را تا حد ممکن به مرز‌های ساحلی خود نزدیک کند. تهران می‌تواند از این طریق سامانه‌های موشکی خود را در منطقه گسترده تری در داخل خاک خود مستقر کند و احتمال شناسایی شدن آن‌ها را پیش از حمله کاهش دهد. البته تجهیزات تجسس آمریکا از جمله پهپاد هاک آر کیو-۴ می‌توانند بدون وارد شدن به داخل خاک ایران عملیات شناسایی را انجام دهند. در نتیجه، آمریکا بدون وارد شدن به قلمرو هوایی ایران میتواند موقعیت سامانه‌های موشکی این کشور را شناسایی کند. اما ایران می‌تواند موشک‌های بالستیک پیشرفته با برد بیشتر را در فواصل دورتری از مرز ساحلی خود مستقر کند تا شناسایی آن‌ها برای نیرو‌های آمریکایی دشوارتر شود. توجه داشته باشید که ایران کشور بزرگی با مساحت ۶۳۶ هزار مایل مربع است.

ایران در زمان حمله احتمالا ده‌ها یا حتی صد‌ها موشک را به سمت گروه ناوگان کشتی‌های ارتش آمریکا شلیک خواهد کرد. ایران در هر صورت برای سر در گم کردن سامانه‌های دفاعی ناو‌های آمریکا از تمام توان موشکی خود استفاده خواهد کرد. باید به یاد داشته باشیم که نیرو‌های ایرانی در مدت جنگ ایران و عراق استفاده از قایق‌های تندروی مجهز به مسلسل سنگین و راکت را ابداع کردند. استراتژی دفاعی آن‌ها مبتنی بر کاربرد تعداد زیادی جنگ افزار سبک برای غافل گیر کردن دشمن است.

اما سامانه‌های دفاعی ناوگان آمریکا با کمک سیستم یورشی آگیس می‌توانند بیشتر موشک‌های شلیک شده را متوقف کنند. سامانه دفاع موشکی اس ام-۶ برای هدف قرار دادن موشک‌های کوتاه بردی که از نزدیکی ساحل شلیک شده اند، استفاده خواهد شد. ناو‌های آمریکایی احتمالا از سامانه دفاع بالستیک اس ام-۳ برای متوقف کردن موشک‌های دور برد بهره می‌گیرند.

اما آیا یک موشک‌های ایران می‌تواند یک ناو هواپیمابر امریکا را غرق کند؟ موشک‌های کوتاه برد فتح مبین بالاترین شانس را برای هدف قرار دادن ناو آمریکایی خواهند داشت. البته یک هدف کوچک‌تر همچون ناو‌های نابودگر بیشتر در مقابل موشک‌های ایران آسیب پذیر خواهند بود. البته ایران در آینده می‌تواند موشک‌های دور بردی با دقت بالاتر و قدرت تخریب بیشتر توسعه دهد. ممکن است در آینده پنتاگون به این نتیجه برسد که نباید ناو‌های هواپیمابر خود را به مرز ساحلی ایران نزدیک کند.