به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مرشد مصطفی طبیب از هنرمندان پیشکسوت غزل خوانی گود زورخانه، حدیث گویی، سخنوری، مرثیه خوانی و مناقب خوانی در سن ۷۳ سالگی دارفانی را وداع گفت.
هوشنگ جاوید پژوهشگر و مولف موسیقی نواحی ایران در یادداشتی به مناسبت درگذشت این هنرمند نوشته است: «مرشد مصطفی طبیب هم به جهان دیگر کوچید. او به سال ۱۳۲۵ در محله سنگلج تهران چشم به دنیا گشوده بود، و کار اصلی اش قصابی بود، سه سال درکشتی آزاد، دو سال درکشتی کج، و یک سال و نیم هم بوکس کار کرده بود و به تمام فنون این ورزش‌ها آشنا بود، اما دوباره به سبب اشتیاق به کشتی پهلوانی به زورخانه روی آورده بود و تا دیروز این ورزش را ادامه داده بود.
مهارت او در هنر غزل خوانی گود زورخانه، حدیث گویی، سخنوری، مرثیه خوانی و مناقب خوانی بود، اما در پندیات خوانی و غزل خوانی سرآمد کامل بود، چرا که از هجده سالگی به غزل خوانی گود پرداخته بود وبه همین سبب دارای شیوه اجرایی ویژه‌ای بود، او بزرگ شده محله ابوسعید بین بازارچه کل عباس علی و بازارچه آشیخ هادی تهران بود.
مرشد مصطفی طیب غزل خوانی را از شاطر حمزه پهلوان آموخته بود و در کنار استادانی، چون شاطر جواد، اسدالله حاج محراب، یدالله آهوچشم و مرشد مهدی کره‌ای الحان و فنون غزل و منقبت را فراگرفته بود. او به غزل خوان به عنوان امین الله وحبیب الله بودن می‌نگریست، در نخستین دیداری که در انتهای دهه هفتاد با او داشتم، به من گفت: آئین سخنوری موجب می‌شد تا هر جوان ایرانی از این راه هم با ادب آشنا شود هم معرفت بیاموزد، هم شناخت درست در همه زمینه‌ها را درباره فرهنگ یاد بگیرد، اما امروز: ماه درخشنده چوپنهان شود/ شب پَره بازیگر میدان شود.
او را و هنرش را برای نخستین بار در ۱۳۸۳ در نخستین همایش منقبت خوانان ایران شناساندم و آخرین بار در برنامه «شهر خدا» ویژه ماه رمضان درسال ۱۳۹۴ از شبکه یک سیما دعوتش کردم که آمد و در برابر بیش از دو هزار نفر جمعیت بیننده زنده درپای برج میلاد هنرش را ارائه کرد و دیروز با همه داشته‌های هنری اش به جهان دیگر کوچید.
یاد و نامش گرامی و تسلیت به جامعه هنرمندان آیینی کشور و خانواده داغدارش.»
هوشنگ جاوید پژوهشگر و مولف موسیقی نواحی ایران در یادداشتی به مناسبت درگذشت این هنرمند نوشته است: «مرشد مصطفی طبیب هم به جهان دیگر کوچید. او به سال ۱۳۲۵ در محله سنگلج تهران چشم به دنیا گشوده بود، و کار اصلی اش قصابی بود، سه سال درکشتی آزاد، دو سال درکشتی کج، و یک سال و نیم هم بوکس کار کرده بود و به تمام فنون این ورزش‌ها آشنا بود، اما دوباره به سبب اشتیاق به کشتی پهلوانی به زورخانه روی آورده بود و تا دیروز این ورزش را ادامه داده بود.
مهارت او در هنر غزل خوانی گود زورخانه، حدیث گویی، سخنوری، مرثیه خوانی و مناقب خوانی بود، اما در پندیات خوانی و غزل خوانی سرآمد کامل بود، چرا که از هجده سالگی به غزل خوانی گود پرداخته بود وبه همین سبب دارای شیوه اجرایی ویژه‌ای بود، او بزرگ شده محله ابوسعید بین بازارچه کل عباس علی و بازارچه آشیخ هادی تهران بود.
مرشد مصطفی طیب غزل خوانی را از شاطر حمزه پهلوان آموخته بود و در کنار استادانی، چون شاطر جواد، اسدالله حاج محراب، یدالله آهوچشم و مرشد مهدی کره‌ای الحان و فنون غزل و منقبت را فراگرفته بود. او به غزل خوان به عنوان امین الله وحبیب الله بودن می‌نگریست، در نخستین دیداری که در انتهای دهه هفتاد با او داشتم، به من گفت: آئین سخنوری موجب می‌شد تا هر جوان ایرانی از این راه هم با ادب آشنا شود هم معرفت بیاموزد، هم شناخت درست در همه زمینه‌ها را درباره فرهنگ یاد بگیرد، اما امروز: ماه درخشنده چوپنهان شود/ شب پَره بازیگر میدان شود.
او را و هنرش را برای نخستین بار در ۱۳۸۳ در نخستین همایش منقبت خوانان ایران شناساندم و آخرین بار در برنامه «شهر خدا» ویژه ماه رمضان درسال ۱۳۹۴ از شبکه یک سیما دعوتش کردم که آمد و در برابر بیش از دو هزار نفر جمعیت بیننده زنده درپای برج میلاد هنرش را ارائه کرد و دیروز با همه داشته‌های هنری اش به جهان دیگر کوچید.
یاد و نامش گرامی و تسلیت به جامعه هنرمندان آیینی کشور و خانواده داغدارش.»
ارسال نظرات