بازیگرانی که از همان اول اشتباهی بودند

اگر در صنعت فیلم و سرگرمی یک شغل باشد که به‌اندازه کافی به آن توجه نمی‌شود، آن شغل مسئول انتخاب بازیگر است. ممکن است یک فیلم یا مجموعه تلویزیونی کارگردان و خط داستان عالی داشته باشد، اما اگر بازیگر فیلم مناسب نقش نباشد باید از موفقیت آن مجموعه چشم بست.

قطعاً در بیشتر موارد انتخاب بازیگران به‌خوبی صورت می‌گیرد. آیا می‌توانید «عطش مبارزه» The Hunger Games را بدون جنیفر لارنس Jennifer Lawrenc تصور کنید؟

در اینجا به ۱۵ تا از بدترین انتخاب بازیگران در دنیای سینما و تلویزیون در همه دوران نگاهی می‌اندازیم. با دیدن این لیست متوجه خواهید شد که یک انتخاب نادرست چطور می‌تواند یک فیلم خوب را نابود کند.

۱۵. جانی دپ در The Lone Ranger

 

هرزمان که هالیوود به بازیگری برای پوشیدن لباس‌های خاص و گریم سنگین نیاز داشته باشد به سراغ جانی دپ Johnny Depp می‌رود. هرچند انتخاب دپ برای فیلم‌هایی مثل «ادوارد دست قیچی» Edward Scissorhands و «دزدان دریایی کارائیب» Pirates of the Caribbean بسیار مناسب بود، اما نقش تونتو در «رنجر تنها» اصلاً برای او مناسب نبود.

شاید به این دلیل باشد که دپ به‌عنوان یک سفیدپوست، سعی در ایفای نقش یک آمریکایی بومی را داشت و یا نقش تونتو را زیادی شبیه جک اسپارو بازی کرد. هرکدام از این دلایل که باشد، این فیلم یکی از اشتباهات بزرگ و از لحاظ فرهنگی بی‌ملاحظه دیزنی به‌حساب می‌آید.

۱۴. کالین هنکس در Dexter

 

 

دکستر مورگان در مدت ۸ سال پخش سریال با برخی آدم‌های شرور روبرو شده که از برجسته‌ترین آن‌ها می‌توان به برایان موزر و ترینیتی قاتل اشاره کرد؛ اما چطور در فصل هفتم همه‌چیز بهم ریخت؟

به نظر می‌رسد انتخاب کالین هنکس Colin Hanks برای نقش تراویس مارشال هنوز جای کار بسیار داشت. کالین هنکس هم مانند پدرش (تام هنکس) برای بازی در نقش سردسته قاتل‌ها، زیادی معصوم و خوب است.

۱۳. مایک مایرز در Dr. Seuss’ The Cat in the Hat

پس از موفقیت جیم کری Jim Carrey در «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید» How the Grinch Stole Christmas سال ۲۰۰۰، مایک مایرز Mike Myers کمدین شانس خود را در ایفای نقش دکتر سئوس در «گربه کلاه‌به‌سر» امتحان کرد. اشتباه بزرگی بود.

در ابتدای فیلم با صحنه‌های احمقانه و خارج از کنترلی روبرو می‌شویم که در طول ۸۲ دقیقه به‌شدت برای بیننده آزاردهنده می‌شود. بدتر از هر چیز، شوخی‌های خاص مایرز است که برای مخاطبان بزرگ‌سال نفرت‌آور و برای مخاطبان کودک بسیار نامناسب است.

۱۲. دنیس ریچاردز در The World Is Not Enough



چهره دنیس ریچاردز Denise Richards برای بازی در نقش یکی از دختران سری فیلم‌های جیمز باند فوق‌العاده است، اما انتخاب او برای نقش یک فیزیکدان هسته‌ای در نوزدهمین فیلم جیمز باند («دنیا کافی نیست») انتخاب عجیبی بود.

برای هیچ‌کس قابل‌پذیرش نبود که ریچاردز یک متخصص سلاح است. ارتباط سطحی او با بازیگر مقابلش نیز همه‌چیز را بدتر می‌کرد.

۱۱. جسیکا هنویک، کیشا کاستل-هیوز و روزابل لورنتی سلرز در Game of Thrones

اینکه از مار‌های شنزار شبکه اچ‌بی‌او به‌عنوان «مار‌های بی‌خاصیت» یاد می‌شود دلیل خاصی دارد. این بازیگر‌ها انتخاب‌های بسیار بدی هستند. درحالی‌که جرج آر. آر مارتین George R. R. Martin این شخصیت‌ها را در قالبی درنده به نگارش درآورده بود، کاستل-هیوز Castle-Hughes، هنویک Henwick و لورنتی سلرز Rosabell Laurenti Sellers از پس این نقش‌ها برنیامدند.

۱۰. پل شنایدر در Parks and Recreation



از همان روز اول پخش سریال «پارک‌ها و تفریحات»، پل شنایدر Paul Schneider در نقش مارک برنداناویکس عضو ناسازگار این پروژه موفق بود. اینکه چرا او این نقش را پذیرفت حتی برای خود شنایدر هم یک معما است. او در مصاحبه‌ای گفته بود: «این تجربه برایم بسیار عجیب بود».

در قسمت‌های پایانی فصل دوم، درست پیش از ترقی سریال به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین مجموعه‌های تلویزیونی، شنایدر از پروژه خارج شد.

۹. بن افلک در Daredevil


«بی‌باک» هیچ‌وقت فیلم موفقی به‌حساب نمی‌آمد، اما حالا که سریال آن از شبکه نت‌فلیکس پخش می‌شود، بیشتر این سؤال مطرح می‌شود که واقعاً چه در سر مارک استیون جانسون Mark Steven Johnson کارگردان برای انتخاب بن افلک Ben Affleck در نقش مت مارداک گذشته است.

حتی یک‌بار هم نشد که ببینیم افلک متوجه نابینا بودن شخصیتش در فیلم است و تلاش او برای قوی به نظر رسیدن، بسیار سست و احساسی از آب درآمد. تاد مک‌کارثی منتقد ورایتی نوشته: ««بی‌باک» در سرزمین ابرقهرمان‌های واقعی، متظاهری بیش نیست».

۸. جان وین در The Conqueror



جان وین John Wayne اسطوره فیلم‌های آمریکایی، یک مرد سفیدپوست اهل ایالت آیووا است. پس چطور در سال ۱۹۵۶ برای نقش چنگیزخان رئیس در «فاتح» انتخاب شده است؟ انتخاب او نه‌تن‌ها نوعی توهین به‌حساب می‌آید، بلکه برخی عقیده دارند این کار بسیار مهلک بوده است.

از ۲۲۰ نفر عوامل فیلم، ۹۱ نفر بر اثر سرطان فوت کردند که وین و دیک پاول Dick Powell کارگردان هم شامل این لیست می‌شوند. هرچند این ادعا هرگز تائید نشد، عده زیادی دلیل مرگ عوامل «فاتح» را محل فیلم‌برداری کار در منطقه آزمایش هسته‌ای اوتا می‌دانند.

۷. وینس وان در True Detective



انتخاب وینس وان Vince Vaughn در نقش فرانک سمیون قاتل در «کارآگاه حقیقی» نسبت به نقش دیگرش در بازسازی فیلم «روانی» Psycho اشتباه فاحش‌تری بود. طرفداران سریال به‌قدری از حضور او ناراضی بودند که شایعه‌ای مبنی بر متوقف شدن سریال به راه افتاد.

۶. کامرون دیاز در Gangs of New York

 

 

«دارو دسته نیویورکی‌ها» فیلم پر بازیگری است که اجرا‌های بی‌نظیری از لئوناردو دی‌کاپریو Leonardo DiCaprio، دانیل دی-لوئیس Daniel Day-Lewis و لیام نیسون Liam Neeson را به همراه دارد.

در کنار این ستارگان، کامرون دیاز Cameron Diaz نقش جنی اوردین را بازی می‌کند که تلاش خنده‌دار او برای داشتن لهجه ایرلندی حواس بیننده را کاملاً پرت می‌کند. این درحالی‌که است که این بازیگر باید نقش یک جیب‌بر شجاع که همه‌چیز را پیچیده‌تر می‌کند به اجرا درآورد.

۵. توفر گریس در Spider-Man ۳



شخصیت ونوم در مجموعه کمیک‌های اسپایدرمن، یک فرد شرور پر ابهت فرازمینی است؛ اما در نسخه سام ریمی Sam Raimi این شخصیت شبیه به کاراکتر اریک فورمن («That ’۷۰ s. Show») شده است.

هیچ بازیگری دوست ندارد به نقش‌های مشابه ارجاع داده شود، اما کسی که توفر گریس Topher Grace را انتخاب کرده باید حدس می‌زد مخاطبان فیلم، گریس خردسال شیرین در «That ’۷۰ s. Show» را به یاد خواهند آورد. تلاش گریس قابل‌تقدیر است، اما دیدن او در نقش ونوم برای هیچ‌کس خوشایند نبود.

۴. روبی رز در Orange Is the New Black



روبی رز Ruby Rose یک هنرمند فوق‌العاده است، اما بازی او در نقش استلا کارلین در «نارنجی مد جدید است» چطور؟ انتخاب رز در این نقش، حس واقعیت را از کل مجموعه گرفت. بیش از این، او برای زندانی بودن زیادی با طراوت و مرتب به نظر می‌رسید.

۳. کیانو ریوز در Bram Stoker’s Dracula


متأسفانه تلاش کیانو ریوز Keanu Reeves برای داشتن لهجه بریتانیایی نتیجه موفقی نداشت. قرار بود «دراکولای برام استوکر» فیلم سیاه و ترسناکی باشد، اما با بازی ریوز در نقش جاناتان هارکر که مدام از لهجه موردنظر در فیلم دور می‌شد و سعی در همسان‌سازی خود با گری اولدمن Gary Oldman و وینونا رایدر Winona Ryder در بیان دیالوگ‌هایش داشت، نتیجه کار را به یک کار طنز تبدیل کرد.

۲. همه به‌جز رامپل استیلتسکین در Once Upon a. Time



واقعاً چطور هنوز پخش این سریال ادامه دارد؟ و چه کسی مسئول انتخاب بازیگر‌های است؟ از سفیدبرفی گرفته تا شاهزاده دلربا، هیچ‌کدام ظاهر یا مهارت بازی در نقش یک شخصیت واقعی در داستانی فانتزی را ندارند. تنها رابرت کارلایل Robert Carlyle در نقش رامپل استیلتسکین کوتوله خوش درخشیده است.

۱. گری اولدمن در Tiptoes



انتخاب بازیگر‌های بسیار بدی در طی سالیان دراز در سینما و تلویزیون صورت گرفته است، اما هیچ‌کدام به‌اندازه بازی گری اولدمن در نقش یک کوتوله در «کوتاهی پا مشکلی نیست» سال ۲۰۰۳ بغرنج نبوده است.

گرچه فیلم شامل بازی‌های خوبی از کوتوله‌های واقعی مثل پیتر دینکلیج Peter Dinklage و مایکل جی. اندرسون Michael J. Anderson می‌شود، اما بازیگردانی که اولدمن را برای نقش سردسته آن‌ها انتخاب کرده، اعتقاد فرهنگی فیلم که قرار بود از ابتدا الهام‌بخش باشد را زیر سؤال برده است.