ویمنیست_۲
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ سیده زهرا حسینی؛ بحث از حضور زنان در بخش‌های مختلف یک کشور یعنی بحث در رابطه با بخش مهمی از پیکره هر جامعه. اساسا شخصیت زن با خلاقیت ذاتی و نگاه متفاوت و ریزبینانه‌اش به نسبت مردان یکی از مهم‌ترین عامل در تاثیرات مثبت بر جامعه و همچنین بالابردن شاخص توسعه جهانی است.کارشناسان علوم سیاسی معتقدند که حضور و مشارکت تمام اقشار جامعه ویژه اقشار با گسترش کمّی بالا، یکی از معیار‌های موفقیت در توسعه‌ی فراگیر بوده؛ با این حساب حضور و مشارکت زنان بعنوان نیمی از جمعیت کشور می‌تواند مهم‌ترین منبع توسعه کشور باشد.
در این میان البته باید اشاره کرد که مشارکت زن در عرصه سیاسی نیز نه تنها به توسعه جامعه انسانی و احقاق حقوق زن در جامعه کمک می‌کند که ادعای مردم‌سالاری و دموکراتیک کشور‌ها را نیز جامه عمل می‌پوشاند.
رقابت سیاسی در همه جای جهان از مهم‌ترین رقابت‌ها به شمار می‌رود و حضور بیشتر مردان به نسبت زنان در این عرصه باعث شد تا منافع زنان خواسته و یا ناخواسته چندان مورد توجه قرار نگیرد و البته مشارکت پایین زنان نیز منجر شد تا دموکراسی به قدرت و تمام و کمال در جامعه محقق نشود چراکه نوعا صرف حق رای برای زنان به مشارکت سیاسی آنان و تحقق دموکراسی ختم نمی‌شود و فعالیت در گروه‌ها و احزاب سیاسی و اظهار نظر نیز برای تحقق این ادعا لازم ست.
اما در چند دهه اخیر زنان با حضور خود در این عرصه در تلاش اند تا نه تنها حق و حقوق قشر خود را از جامعه پس گیرند که در تلاش اند با قدرت ذهنی و خلاقیت خود این عرصه را نیز متحول کنند و دمکراسی را در معنایی کامل‌تر در جامعه ایجاد کنند البته که مشارکت بیشتر و پررنگ‌تر آنان در این عرصه لازمه موفقیت جامعه زنان است و نباید از تلاش برای حضور بیشتر غافل ماند.
دولت‌ها باید تلاش خود را با جامعه مدنی و کسب و کار برای رشد مردان و زنان همسو کنند. از طرفی نابرابری به عنوان یک آسیب اجتماعی در اغلب جوامع مطرح است چراکه معمولا در جوامع زنان از فرصت‌های کمتری به نسبت مردان برخوردارند و شاخص توسعه جهانی که توسط سازمان ملل ارائه می‌شود تلاش می‌کند تا در طی شاخص شکاف جنسیت به بررسی میزان برابری فرصت زنان و مردان در عرصه‌های بهداشت، آموزش، اقتصاد و سیاست بپردازد.
شاخص شکاف جنسیت یک شاخص ترکیبی حاصل از نتایج مختلف اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی است؛ لذا دولت‌ها نقش اساسی در از بین بردن آن یا تداوم این شکاف دارند که ذاتاً در ارتباط با چارچوب سیاست‌های اصلی آن‌ها در حکمرانی است.
این شاخص به ارایه مجموعه‌ای از داده‌ها و روش‌ها در پی رصد شکاف از طریق شاخص‌های اجتماعی – اقتصادی و فرهنگی است تا کشور‌ها امکان اولویت بندی را در چارجوب سیاست‌های اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی خود تنظیم کنند.
این شاخص چارچوبی جهت تشخیص نابرابری‌های جنسیتی فراهم می‌آورد و وضعیت زندگی زنان را در چهار حوزه‌ی بهداشت، آموزش، اقتصاد و سیاست مورد بررسی قرار داده و کشور‌ها را بر اساس مقادیر بین صفر تا یک، یعنی از تبعیض کامل تا برابری کامل رتبه بندی می‌کند. در این گزارش با ارائه‌ی چارچوبی جهت مقایسه شکاف جهانی جنسیت، به شناسایی کشور‌هایی می‌پردازد که فارغ از سطح منبع موجود، در زمینه تخصیص برابر منبع به زنان و مردان پیشرو هستند.
در ایران، زنان نقش فعال و سازنده‍ای در پدیدار شدن و شکل‌گیری انقاب اسلامی و در نهایت موفقیت آن و تحقق نظام جمهوری اسلامی داشته اند این نقش سازنده بار‌ها توسط امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی مورد توجه و ارزشگذاری قرار گرفت، اما همچنان هم زنان سهمی در خور توان و ظرفیت قشر خود در جامعه ندارند و با چشم‌پوشی از چند مانع که قابل کار گذاشته شدن، هستند، اما براحتی می‌توان گفت: نقش کمرنگی در مواضع تصمیم‌گیری کشوری و مناصب سیاسی و قدرت هستند.
با وجود اینکه اغلب دولت‌ها برای حضور بیشتر زنان و افزایش تعداد زنان در مناصب سیاسی تلاش می‌کنند و معمولا در ساختار‌های سیاسی جایگاهی برای زنان در نظر می‌گیرند و یا آنان را در موقعیت‌های حساس و مهم کشوری منتصب می‌کنند، اما باز هم حضور زنان در عرصه سیاسی ایران از آنچه که توقع می‌رود کمتر است.
هر چند که میزان موانع موجود برای حضور زنان در سیاست به نسبت دهه‌های گذشته کمتر شده است، اما همچنان می‌توان موانعی را علت حضور کم رنگ زنان در عرصه سیاست دانست یکی از این موانع تفکر قدیمی، اما همچنان حاضر مرد سالاری در جامعه ایرانی است و همچنان مردانی هستند که، فعالیت زن در خارجز خانه و خانواده را مقبول نمی‌دانند و با پایبندی بر این تفکر منجر به گسترش آن در جامعه ویژه نقاط سنتی کشور می‌شود به طوری که عرصه سیاست عرصه کسب قدرت است و مردان در جامعه ایرانی البته جامعه ایرانی در چند دهه گذشته در تلاش است تا این قدرت را هر چه تمام‌تر از آن خود کند و همچنان آن روحیه مرد سالاری را در جامعه حفظ کند و این تفکر که همچنان در سطوح عمیق‌تر جامعه و عرصه سیاست جولان میدهد یکی از عوامل بازدارنده حضور زنان در عرصه سیاست است؛ بار و اثر منفی افزایش نابرابری میان زن و مرد و کاهش نمودار توسعه جهانی و افزایش شاخص شکاف جنسیتی است که قطعا برای از قطع اثر منفی آن بر جامعه، زنان باید بر خلاف این تفکر حضور خود را پررنگ‌تر کنند البته که بقول روان‌شناسان و جامعه شناسان ابتدای تغییر هر تفکری سخت و گا‌ها به طول می‌انجامد چراکه جوامع معمولا در برابر سنت شکنی ولو بحق افراد در ابتدای امر مقاومت می‌کنند.
از دگر موانع حضور زن در عرصه سیاست قطعا سطح آموزشی زنان و مردان است و بر اساس گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد، سطح سواد و بهره آموزشی مردان از زنان بیشتر است و میزان سطح سواد با میزان مشارکت سیاسی رابطه مستقیم دارد و این به خودی خود منجر به حضور پر رنگ‌تر و حق به جانبه مردان در عرصه سیاست می‌شود، البته که آمار‌ها نشان میدهد در ایران و در سال‌های اخیر گستره کمی دانشجویان زن به نسبت دانشجویان مرد بیشتر است و این آمار می‌تواند امید به حضور زنان در عرصه‌های مختلف کشوری ویژه سیاست را بیشتر کند.
در خصوص موانع فرهنگی نیز باید گفت که همان تفکر مردسالاری که از موانع سیاسی به شمار می‌رود از موانع فرهنگی نیز محسوب می‌شود و بار فرهنگی و سیاسی این تفکر باعث اثرگذاری بیشتر آن می‌شود و قطعا بالطبع شرایط حضور برای زنان را دچار مشکل می‌کند.
آمار‌ها و رتبه بندی ایران در محدوده کوچک خاورمیانه نشان میدهد که زنان همچنان راه پر پیچ و خمی راباید ظی کنند تا به سطح مطلوب حضور در جامعه برسند و آنچه واضح است قطعا کم‌کاری زنان و تشکل‌های فعال در حوزه زنان در عرصه سیاست با وجود تمامی موانع موجود بر سر راه است چراکه همانطور که گفته شد نه تنها موانع قابل رفع هستند که سیاسون نیز خود به دنبال حضور زن در عرصه سیاست مقام و جایگاهی را در نظر می‌گیرند.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
نمیدونم این حدیث با بعضی از اتفاقاتی که در کشور میفته چطور جمع بسته میشه