یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-میلاد همتی زاد؛* به معنای نام استانم (ایلام) می‌اندیشم... سرزمین طلوع خورشید یا سرزمین آلام و دردها... چه تفاوتی می‌کند؟
مدت‌هاست خورشید با بغض در آسمان این سرزمین طلوع و غروب می‌کند و این بار غروبی خونین... غروبی بی‌بازگشت بخاطر لاله‌ای پرپر شده...
مدت‌هاست خورشید با بغض در آسمان این سرزمین طلوع و غروب می‌کند و این بار غروبی خونین... غروبی بی‌بازگشت بخاطر لاله‌ای پرپر شده...
تیتر خبر کوتاه بود ودردناک... ساعت‌ها منتظر تکذیب خبر بودم... خبر خودکشی دخترک نوجوانی دوازده ساله در لا به لای اخبار کرونایی این روزها به سرعت پیچید و گم شد!
خبری که شاید دیگر برای مردمان این سرزمین تازگی نداشته باشد. خودکشی‌های متعدد و مرگبار چکامه‌ای از درد مردمان آلامتوست و خودکشی این دخترک بیتی از مثنوی بلند آلام این سرزمین...
به راستی او خودکشی کرد؟ این سوالی است که پاسخ به آن، آنطور که فکر می‌کنیم ساده نیست... هر چند مسئله‌ی خودکشی یک موضوع چند وجهی است و مسائل و موضوعات مختلفی در وقوع آن، از جمله مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... اثر گذار هستند، اما سکوت در برابر این مورد به واقع جایز نبود.
چه بر سرمان آمده که بی تفاوت از کنار اینگونه فجایع می‌گذریم و تنها به افسوس و سری تکان دادن بسنده می‌کنیم...
نقش مسئولان، نهاد‌های حمایتی، مراکز خدمات مشاوره‌ای و ما مردم چیست؟ تنها افسوس؟!
مسئولان در قبال آمار بالای خودکشی در استان ایلام چه راهکاری اتخاذ کرده‌اند؟ این راهکار‌ها و اقدامات تا چه حد عملیاتی شده‌است؟ اینگونه عملکرد تا کنون چه بازخوردی در کنترل، مدیریت و کاهش آسیب‌های اجتماعی داشته است؟
لقب «پایتخت خودکشی جهان»، زیبنده‌ی آلامتو (ایلام) است؟
بنظر وقت آن رسیده است مسئولین محترم بویژه در راس آن‌ها نهاد‌های تخصصی و مرتبط با آسیب‌های اجتماعی صریحا در خصوص سوالات مطرح شده به پاسخگویی بپردارند.
برای کاهش آسیب‌های اجتماعی جز برگزاری جلسات و کنفرانس و سمینار و احیانا کار‌های پژوهشی چه اقدام عملی انجام گرفته است؟
باید چندین لاله‌ی واژگون از دشت آرزو‌های این مردمان با ناقوس مرگ پرپر شود تا از سکوت و افسوس بگذریم و چاره‌ای بینیدیشیم؟
سهم دخترکی که اکنون خاک او را در آغوش کشیده از زندگی این است؟ یا بایستی شب را در کنار عروسک‌هایی که به آغوش گرفته صبح می‌کرد... دخترکی که طعم تلخ فقر را چشیده از خودکشی چه می‌داند که تسلی خود را در آن می‌یابد و استانی را به سوگ خود می‌نشاند...
مسئولین گرانقدر؛ در مقام عمل و پاسخگویی چه دارید که بگویید؟ هر فردی یکبار هم که شده این گزاره را بخواند. «همه‌ی ما او را کشتیم...
گناه کبیره سکوت ما در برابر پرپر شدن لاله‌های واژگون این این سرزمین است و خودکشی آتشی است که مدت‌هاست با شعله‌هایی سوزان زبانه می‌کشد و دامان مردمان دیارم را فراگرفته است و در برابر نگاه مبهوت ما همچنان قربانی می‌گیرد.
میلاد همتی‌زاد-فعال دانشجویی استان ایلام
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات