نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نوید سعیدی رضوانی، نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران درخصوص نصب مجسمه فردوسی در دانشگاه فردوسی مشهد به طرح این مجسمه اشاره و اظهار کرد: دلیل باعظمت ساختن یک شی باید مشخص باشد، گاهی این شی به عنوان نشانه مطرح می‌شود و گاهی هویت بخش است و گاهی تبدیل به یک معبد می‌شود.
سعیدی رضوانی با اشاره به وجود مجسمه‌های بزرگ از بودا یا دیگر الهه‌ها در شرق آسیا، بیان کرد: بخشی از این اماکن ماهیت معبد پیدا می‌کنند، اما باید دید این امر در تناسب با زمینه پاسخگو است یا نه که بستگی به مکان یابی آن دارد.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران تصریح کرد: با توجه به اینکه امروزه بحث شهرسازی و طراحی شهری مشارکتی مطرح است، برای بررسی مجسمه فردوسی در دانشگاه لازم است تجسم آن به صورت سه بعدی از جانب دانشگاه به نمایش گذاشته شود تا ببینیم چه انتقاداتی به طرح صورت می‌گیرد.
وی به تجربه شهرداری قزوین در نصب المان بزرگ در ورودی این شهر اشاره کرد و گفت: در قزوین، یک المان ورودی با مقیاس بزرگ ساخته شد، ولی پس از نظرسنجی از مردم، تنها ۱۷ درصد مقبولیت مردمی را جلب کرد، ولی در المان جایگزین که خیلی کوچکتر از آن بود، مقبولیت ۱۰۰ درصدی مردم را بدست آوردیم.
سعیدی رضوانی به تبیین ضرورت طراحی المان‌های بزرگ پرداخت و گفت: در طراحی المان‌های بزرگ دقت و تفکر زیادی نسبت به طرح نیاز است، مثلا یکی از المان‌های دوست‌داشتنی برای مردم مشهد، المان ثامن است که به شکل عدد هشت طراحی شده و ابتدا در میدان پارک و حال در میدان فرودگاه جانمایی شده است که مقیاس چندان بزرگی نیز ندارد.
وی ادامه داد: در مجموع با سه نوع مجسمه روبرو هستیم، مجسمه‌های واقعی، انتزاعی و سمبلیک. در مجسمه‌های واقعی، جنبه هنری کار چندان مطرح نیست، کاربرد مجسمه‌های انتزاعی به خاطر هنر بکار رفته در آن‌ها، در موزه‌ها است و مجسمه‌های سمبلیک که بیشتر با ذهنیت مردم یک منطقه و یا کشور نسبت به یک موضوع و یا نشانه سر و کار دارد.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران با اشاره به اینکه ساخت مجسمه فردوسی در حال اتمام است، گزینه‌هایی برای مکان نصب آن پیشنهاد کرد و گفت: با توجه به فاصله چند کیلومتری آرامگاه فردوسی نسبت به بزرگراه آزادی، به طور حتم جانمایی این مجسمه مرتفع که از دور نیز دیده می‌شود در مجاورت آرامگاه فردوسی، می‌تواند باعث ایجاد حالت دعوت کنندگی به آن محدوده و جذب گردشگر داشته باشد و بتواند به عنوان نقش مکمل در کنار جلوخان آرامگاه فردوسی ایفای نقش کند و با توجه به ویژگی‌های میدان علوم دانشگاه، مکان‌یابی آن در دانشگاه جالب نیست.
وی با یبان اینکه رابطه‌ای بین ابعاد مجسمه و بزرگی شخصیت مورد نظر مطرح نیست، گفت: اگر مهم تأثیرگذاری است، می‌توان به مجسمه جرج واشنگتن اشاره کرد که با آن میزان تاثیرگذاری، در مقیاس نسبتا کوچکی ساخته شده است و یا مجسمه دریادار نلسون در لندن که ارتفاعی حدودا سه متری دارد.
سعیدی رضوانی تصریح کرد:این مسئله برای اشخاص دینی، مذهبی، ملی و اسطوره‌ای یکسان است، چنانکه مجسمه سردار سلیمانی را در یک مقیاس نسبتا بزرگ در بندر انزلی ساختند، ولی با انتقادات بسیاری مواجه شد. این امر یک کار با خطرپذیری بالاست، چون باید هیبت شخصیت به درستی نشان داده شود و هرچه به مقیاس انسانی نزدیکتر باشد، این امر آسانتر می‌شود.
وی به محل نصب مجسمه فردوسی در دانشگاه فردوسی مشهد اشاره کرد و گفت: وقتی مجسمه در مقیاس بزرگ ساخته می‌شود، بخاطر حجم بزرگ آن، در میادینی که زیر بار ترافیکی هستند مانند میدان علوم که قطر کمی هم دارد، دید عابرین سواره که قصد گذر از میدان را دارند بسیار کم می‌شود.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران بیان کرد: در چنین طرح‌هایی باید محوطه سازی شود و کاربری‌های وابسته مانند مراکز فرهنگی-هنری، کتاب فروشی و ... در نزدیکی آن قرار می‌گیرد درست مانند میدان آزادی تهران که دورتادور آن مراکز فرهنگی قرار گرفته‌اند، ولی با توجه به محدودیت میدان علوم، این امری ناممکن بنظر می‌رسد و در صورت اجرای طرح باید میدان به شکل پلازای عاری از ترافیک در آید.
وی تصریح کرد: گزینه پیشنهادی این جانب برای میدان علوم، مجموعه پانوراما است که شبیه سازی از تولد تا مرگ حکیم فردوسی در آن به نمایش عموم گذاشته می‌شود، مانند کاری که در قونیه برای جناب مولانا انجام شد.
سعیدی رضوانی با اشاره به وجود مجسمه‌های بزرگ از بودا یا دیگر الهه‌ها در شرق آسیا، بیان کرد: بخشی از این اماکن ماهیت معبد پیدا می‌کنند، اما باید دید این امر در تناسب با زمینه پاسخگو است یا نه که بستگی به مکان یابی آن دارد.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران تصریح کرد: با توجه به اینکه امروزه بحث شهرسازی و طراحی شهری مشارکتی مطرح است، برای بررسی مجسمه فردوسی در دانشگاه لازم است تجسم آن به صورت سه بعدی از جانب دانشگاه به نمایش گذاشته شود تا ببینیم چه انتقاداتی به طرح صورت می‌گیرد.
وی به تجربه شهرداری قزوین در نصب المان بزرگ در ورودی این شهر اشاره کرد و گفت: در قزوین، یک المان ورودی با مقیاس بزرگ ساخته شد، ولی پس از نظرسنجی از مردم، تنها ۱۷ درصد مقبولیت مردمی را جلب کرد، ولی در المان جایگزین که خیلی کوچکتر از آن بود، مقبولیت ۱۰۰ درصدی مردم را بدست آوردیم.
سعیدی رضوانی به تبیین ضرورت طراحی المان‌های بزرگ پرداخت و گفت: در طراحی المان‌های بزرگ دقت و تفکر زیادی نسبت به طرح نیاز است، مثلا یکی از المان‌های دوست‌داشتنی برای مردم مشهد، المان ثامن است که به شکل عدد هشت طراحی شده و ابتدا در میدان پارک و حال در میدان فرودگاه جانمایی شده است که مقیاس چندان بزرگی نیز ندارد.
وی ادامه داد: در مجموع با سه نوع مجسمه روبرو هستیم، مجسمه‌های واقعی، انتزاعی و سمبلیک. در مجسمه‌های واقعی، جنبه هنری کار چندان مطرح نیست، کاربرد مجسمه‌های انتزاعی به خاطر هنر بکار رفته در آن‌ها، در موزه‌ها است و مجسمه‌های سمبلیک که بیشتر با ذهنیت مردم یک منطقه و یا کشور نسبت به یک موضوع و یا نشانه سر و کار دارد.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران با اشاره به اینکه ساخت مجسمه فردوسی در حال اتمام است، گزینه‌هایی برای مکان نصب آن پیشنهاد کرد و گفت: با توجه به فاصله چند کیلومتری آرامگاه فردوسی نسبت به بزرگراه آزادی، به طور حتم جانمایی این مجسمه مرتفع که از دور نیز دیده می‌شود در مجاورت آرامگاه فردوسی، می‌تواند باعث ایجاد حالت دعوت کنندگی به آن محدوده و جذب گردشگر داشته باشد و بتواند به عنوان نقش مکمل در کنار جلوخان آرامگاه فردوسی ایفای نقش کند و با توجه به ویژگی‌های میدان علوم دانشگاه، مکان‌یابی آن در دانشگاه جالب نیست.
وی با یبان اینکه رابطه‌ای بین ابعاد مجسمه و بزرگی شخصیت مورد نظر مطرح نیست، گفت: اگر مهم تأثیرگذاری است، می‌توان به مجسمه جرج واشنگتن اشاره کرد که با آن میزان تاثیرگذاری، در مقیاس نسبتا کوچکی ساخته شده است و یا مجسمه دریادار نلسون در لندن که ارتفاعی حدودا سه متری دارد.
سعیدی رضوانی تصریح کرد:این مسئله برای اشخاص دینی، مذهبی، ملی و اسطوره‌ای یکسان است، چنانکه مجسمه سردار سلیمانی را در یک مقیاس نسبتا بزرگ در بندر انزلی ساختند، ولی با انتقادات بسیاری مواجه شد. این امر یک کار با خطرپذیری بالاست، چون باید هیبت شخصیت به درستی نشان داده شود و هرچه به مقیاس انسانی نزدیکتر باشد، این امر آسانتر می‌شود.
وی به محل نصب مجسمه فردوسی در دانشگاه فردوسی مشهد اشاره کرد و گفت: وقتی مجسمه در مقیاس بزرگ ساخته می‌شود، بخاطر حجم بزرگ آن، در میادینی که زیر بار ترافیکی هستند مانند میدان علوم که قطر کمی هم دارد، دید عابرین سواره که قصد گذر از میدان را دارند بسیار کم می‌شود.
نایب رئیس جامعه مهندسان شهرساز ایران بیان کرد: در چنین طرح‌هایی باید محوطه سازی شود و کاربری‌های وابسته مانند مراکز فرهنگی-هنری، کتاب فروشی و ... در نزدیکی آن قرار می‌گیرد درست مانند میدان آزادی تهران که دورتادور آن مراکز فرهنگی قرار گرفته‌اند، ولی با توجه به محدودیت میدان علوم، این امری ناممکن بنظر می‌رسد و در صورت اجرای طرح باید میدان به شکل پلازای عاری از ترافیک در آید.
وی تصریح کرد: گزینه پیشنهادی این جانب برای میدان علوم، مجموعه پانوراما است که شبیه سازی از تولد تا مرگ حکیم فردوسی در آن به نمایش عموم گذاشته می‌شود، مانند کاری که در قونیه برای جناب مولانا انجام شد.
ارسال نظرات