محققان سنگاپوری چسب زخم لاستیکیای تولید کردهاند که علاوه بر اینکه نیاز به بخیه را مرتفع میکند، زخمها را سریعتر میبندد و در عین حال داروی مورد نیاز زخم را نیز تامین میکند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، هنگام بخیه زدن زخمها، احتمال آسیب بافت و همچنین ایجاد عفونت از چالشهای اساسیای است که جراحان با آن مواجه هستند. حال محققان دانشگاه فنی نانیانگ در سنگاپور چسب جراحیای را درست کردهاند که نیاز به بخیه را کاهش میدهد و زخمها را سریعتر بهبود میبخشد.
آنها برای ساخت این چسب از ماده آزمایشیای با نام کاپروگلو (CaprpGlu) استفاده کردهاند که از ترکیب دو ماده اصلی پلیکاپرولاکتون و دیازیرین ساخته شده است. گفتنی است که پلیکاپرولاکتون یک پلیمر تخریبپذیر است که توسط سازمان غذا و بهداشت آمریکا به تصویب رسیده و دیازیرین نیز یک مولکول آلی است که زمانی که توسط نور ماورای بنفش فعال میشود، پیوندهای محکمی شکل میدهد.
این چسب جراحی برخلاف بعضی از چسبهای دوبخشی، نیازی به افزودن ماده شیمیایی به عنوان کاتالیزون ندارد. علاوه براین، چسب تحت تاثیر تابش گاما که معمولا برای استریلیزه کردن تجهیزات جراحی به کار میرود، قرار نمیگیرد.
کاپروگلو زمانی که هنوز به شکل مایع است، مستقیما روی زخم یا برش در بافت زیستی مرطوب قرار داده میشود و سپس در معرض دوز کمی نور ماورای بنفش به اندازه چند ثانیه قرار میگیرد و در همین فاصله به یک لاستیک محکم، اما فوقالعاده منعطف تبدیل میشود. از آنجا که این چسب در ابتدا به صورت مایع روی زخم قرار میگیرد، کاملا روی بافت را میپوشاند و مانع رسیدن رطوبت یا آلودگی به زخم میشود. علاوه براین، بعد از اینکه به حالت لاستیکی درمیآید، آنقدر قدرت چسبندگی آن زیاد میشود که سه تا هفت برابر قویتر از چسبهای جراحی موجود در بازار است.
جالبتر اینکه این چسب طی چند هفته به تدریج و بدون ضرر تجزیه بیولوژیکی میشود و همزمان با بهبودی زخم، آن هم از بین میرود. محققان در آزمایشهای خود، شریان یک خرگوش را قطع کردند و با استفاده از کاپروگلو سعی کردند آن شریان را ببیندند. آنها به جای هشت بخیه، توانستند با چهار بخیه شریان را کاملا ببندند و بعد از هفت روز نیز جای این بریدگی کاملا بهبود یافت.
محققان یک مرحله دیگر نیز به آزمایشهای خود اضافه کردند و این بار در آزمایشی روی موشها، توانستند جای زخم پا را با کمک داروی بیحسی که داخل کاپروگلو ریخته بودند، به تدریج جای زخم را بیحس کنند. آنها معتقدند که میتوانند با توسعه بیشتر این چسبها، داروهایی را درون آن اضافه کنند که روند بهبودی را تسریع و از عفونت نیز جلوگیری میکنند.