یادداشت|
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سید پویا هاشمی فعال رسانه‌ای طی یادداشتی نوست: کرونا در حالی که نهمین ماه حضور خودر در ایران را می‌گذراند که روز گذشته رکورد بیشترین قربانیان خود در کشورمان را ثبت کرد و متاسفانه ۲۳۵ نفر از هموطنانمان، در مقابل این ویروس منحوس تسلیم شده و جان خود را از دست داده‌اند.
از همان بدو شیوع کرونا در ایران، یکی از انتظارات از دولت و شخص رئیس جمهور این بود که با تشکیل یک ستاد ملی نسبت به تنظیم مقررات و هماهنگی نهاد‌های ذیربط برای به زانو درآوردن ویروس کرونا، اقدام کند. اقدامی که هر چند با تاخیر؛ ولی در نهایت انجام شد و شخص حجت الاسلام حسن روحانی در مقام هدایت قوه مجریه بر صندلی ریاست این کمیته تکیه زد.
از روز تشکیل این کمیته بود که روحانی روز‌های شنبه در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا در مقابل دوربین تلویزیون قرار می‌گرفت و صحبت‌هایی را به طور مستقیم با مردم انجام می‌داد. همچنین تصاویری که از سوی نهاد ریاست جمهوری منتشر می‌شود، نشان می‌داد که رئیس جمهور جلسات متعددی با مسئولان استانی و ملی به صورت ویدئو کنفرانس برگزار می‌کند.
گذشت زمان، اما عملا سبب شد که حضور در دفتر کار به نظارت میدانی ترجیح داده شده و این موضوع به یک رویه تبدیل شود. به مرور رئیس جمهور حضور در دفتر خود در نهاد ریاست جمهوری در پاستور و یا بعضا در مجموعه حافظیه (در مجاورت کاخ سعدآباد) را ترجیح داد، به طوری که در سال ۹۹، حسن روحانی جز در جلسه افتتاحیه مجلس یازدهم، در هیچ نشست عمومی حاضر نشده است.
غیبت در مراسمات عمومی و عدم حضور میدانی توسط رئیس جمهور به حدی پیش رفته است که روحانی حتی حاضر به حضور در مجلس شورای اسلامی برای دفاع از وزرای پیشنهادی وزارت صنعت، معدن و تجارت نشده و برای این کار توصیه‌ها ستاد ملی مقابله با کرونا را دلیل آورده است.
این غیبت سبب شده است تا در جامعه این گونه القا شود که تنها فردی که دستور‌ها و پروتکل‌های ستاد ملی مقابله با کرونا را جدی می‌گیرد، رئیس جمهور بدانند. حتی استفاده روحانی از تماس‌های ویدئوکنفرانسی سبب شده است، این گونه به نظر برسد که وی توسعه دولت الکترونیک را تنها در تماس تصویری و ویدئو کنفرانسی بداند.
روز گذشته، اما با بازدید رئیس مجلس از بیمارستان امام خمینی (ره) و در جریان قرار گرفتن وضعیت درمان کرونا در این بیمارستان، توپخانه دولتی‌ها علیه محمدباقر قالیباف به کار افتاد و آن‌ها این اقدام را نمایشی و در راستای اهداف انتخاباتی دانستند.
اگر گزاره حرف آقایان را که این اقدامات نمایشی و برای انتخابات است را صحیح بدانیم، باید پرسید که آقایان دولتی شما چرا از این کار‌ها انجام نمی‌دهید. چرا در میان مردم حاضر نمی‌شوید و درد و مشکلات آن‌ها که بر اثر بی‌تدبیری، موج کرونا و تشدید تحریم‌ها سخت‌تر شده است را نمی‌شنوید.
آیا ترس از واکنش مردم و یا شرمساری از نگاه کردن به روی آن‌ها باعث شده است که این گونه خود را در دفتر کار خود حبس کنید و به اصطلاح از طریق ویدئوکنفرانس کشور را اداره کنید.
دو سال پیش بود که حسن روحانی در یکی از سخنرانی‌های خودش گفت که وی وقتی در ماشین در خیابان است، به چهره مردم نگاه می‌کند و از این طریق نظرسنجی از وضعیت کشور را انجام می‌دهد. اگر صحبت‌های آن موقع رئیس جمهور درست باشد، حدود ۹ ماه نبودن در خیابان سبب شده است که رئیس قوه مجریه نداند که مردم در چه فشاری قرار دارند.
آقای رئیس جمهور، امروز کرونا، تحریم و بی‌تدبیری امان از جان مردم ربوده، مردم احتیاج دارند که رئیس جمهور در کنار آنان باشد تا حداقل قوت قلبی پیدا کنند. اینکه دغدغه سلامتی از هرچیزی برای دولتیان مهم‌تر باشد و هر کس غیر از آن عمل کند را به چوب انتقاد بزنند، چاره کار نیست.
در بحبوحه مشکلا ت اقتصادی که هر روز قیمت‌ها در بازار سقف جدیدی برای خود ثبت می‌کنند، مردم به فریاد رسی احتیاج دارند که در میان آن‌ها باشد، نه آنکه در دفتر کار خود و پشت رایانه و دوربین به بیان خط‌مشی بپردازد. اگر این کار را بلد نیستید و ترس از جان را به دغدغه نان مردم ترجیح می‌دهید، حداقل در مقابل اقداماتی، چون رئیس مجلس و حضور مکیدانی در میان مردمی که امروز بیش از پیش احتیاج به حضور مدیران را در میان خود حس می‌کنند، نتازید.
از همان بدو شیوع کرونا در ایران، یکی از انتظارات از دولت و شخص رئیس جمهور این بود که با تشکیل یک ستاد ملی نسبت به تنظیم مقررات و هماهنگی نهاد‌های ذیربط برای به زانو درآوردن ویروس کرونا، اقدام کند. اقدامی که هر چند با تاخیر؛ ولی در نهایت انجام شد و شخص حجت الاسلام حسن روحانی در مقام هدایت قوه مجریه بر صندلی ریاست این کمیته تکیه زد.
از روز تشکیل این کمیته بود که روحانی روز‌های شنبه در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا در مقابل دوربین تلویزیون قرار می‌گرفت و صحبت‌هایی را به طور مستقیم با مردم انجام می‌داد. همچنین تصاویری که از سوی نهاد ریاست جمهوری منتشر می‌شود، نشان می‌داد که رئیس جمهور جلسات متعددی با مسئولان استانی و ملی به صورت ویدئو کنفرانس برگزار می‌کند.
گذشت زمان، اما عملا سبب شد که حضور در دفتر کار به نظارت میدانی ترجیح داده شده و این موضوع به یک رویه تبدیل شود. به مرور رئیس جمهور حضور در دفتر خود در نهاد ریاست جمهوری در پاستور و یا بعضا در مجموعه حافظیه (در مجاورت کاخ سعدآباد) را ترجیح داد، به طوری که در سال ۹۹، حسن روحانی جز در جلسه افتتاحیه مجلس یازدهم، در هیچ نشست عمومی حاضر نشده است.
غیبت در مراسمات عمومی و عدم حضور میدانی توسط رئیس جمهور به حدی پیش رفته است که روحانی حتی حاضر به حضور در مجلس شورای اسلامی برای دفاع از وزرای پیشنهادی وزارت صنعت، معدن و تجارت نشده و برای این کار توصیه‌ها ستاد ملی مقابله با کرونا را دلیل آورده است.
این غیبت سبب شده است تا در جامعه این گونه القا شود که تنها فردی که دستور‌ها و پروتکل‌های ستاد ملی مقابله با کرونا را جدی می‌گیرد، رئیس جمهور بدانند. حتی استفاده روحانی از تماس‌های ویدئوکنفرانسی سبب شده است، این گونه به نظر برسد که وی توسعه دولت الکترونیک را تنها در تماس تصویری و ویدئو کنفرانسی بداند.
روز گذشته، اما با بازدید رئیس مجلس از بیمارستان امام خمینی (ره) و در جریان قرار گرفتن وضعیت درمان کرونا در این بیمارستان، توپخانه دولتی‌ها علیه محمدباقر قالیباف به کار افتاد و آن‌ها این اقدام را نمایشی و در راستای اهداف انتخاباتی دانستند.
اگر گزاره حرف آقایان را که این اقدامات نمایشی و برای انتخابات است را صحیح بدانیم، باید پرسید که آقایان دولتی شما چرا از این کار‌ها انجام نمی‌دهید. چرا در میان مردم حاضر نمی‌شوید و درد و مشکلات آن‌ها که بر اثر بی‌تدبیری، موج کرونا و تشدید تحریم‌ها سخت‌تر شده است را نمی‌شنوید.
آیا ترس از واکنش مردم و یا شرمساری از نگاه کردن به روی آن‌ها باعث شده است که این گونه خود را در دفتر کار خود حبس کنید و به اصطلاح از طریق ویدئوکنفرانس کشور را اداره کنید.
دو سال پیش بود که حسن روحانی در یکی از سخنرانی‌های خودش گفت که وی وقتی در ماشین در خیابان است، به چهره مردم نگاه می‌کند و از این طریق نظرسنجی از وضعیت کشور را انجام می‌دهد. اگر صحبت‌های آن موقع رئیس جمهور درست باشد، حدود ۹ ماه نبودن در خیابان سبب شده است که رئیس قوه مجریه نداند که مردم در چه فشاری قرار دارند.
آقای رئیس جمهور، امروز کرونا، تحریم و بی‌تدبیری امان از جان مردم ربوده، مردم احتیاج دارند که رئیس جمهور در کنار آنان باشد تا حداقل قوت قلبی پیدا کنند. اینکه دغدغه سلامتی از هرچیزی برای دولتیان مهم‌تر باشد و هر کس غیر از آن عمل کند را به چوب انتقاد بزنند، چاره کار نیست.
در بحبوحه مشکلا ت اقتصادی که هر روز قیمت‌ها در بازار سقف جدیدی برای خود ثبت می‌کنند، مردم به فریاد رسی احتیاج دارند که در میان آن‌ها باشد، نه آنکه در دفتر کار خود و پشت رایانه و دوربین به بیان خط‌مشی بپردازد. اگر این کار را بلد نیستید و ترس از جان را به دغدغه نان مردم ترجیح می‌دهید، حداقل در مقابل اقداماتی، چون رئیس مجلس و حضور مکیدانی در میان مردمی که امروز بیش از پیش احتیاج به حضور مدیران را در میان خود حس می‌کنند، نتازید.
ارسال نظرات