در سفر معاون اول رئیس جمهور به سیستان و بلوچستان چه گذشت/ دولتی که نه صفوف گاز را دید و نه گلایه‌های مردم را شنید

کمالی اظهار کرد: مسئولین در سفر‌های استانی، بیشتر به دنبال رزومه سازی و جمع آوری خوراک برای انتخابات ۱۴۰۰ هستند، نه توجه به محرومیت و مظلومیت مردمی که به فراموشی سپرده شده‌اند.

دلیر جنبش عدالتخواهی دانشجویان استان سیستان و بلوچستان تاکید کرد: جهانگیری، در این سفر به دنبال دلجویی از مردمی که پس از گذشت ۷ سال از دولت تدبیر و امید، هنوز هیچکدام از مشکلات اولیه شان از جمله آب، گاز و معیشتشان برطرف نشده، نبود؛ بلکه نه از قضیه گاز و صفوف طولانی این روزهایش در استان جویا شد، نه مشکلات آبی جنوب استان را بررسی کرد، نه جاده‌های مرگبار و نواقص پروژه‌های مهم و نیمه‌تمام استان از جمله طرح آبرسانی به دشت سیستان را که نقد‌های بسیاری به آن‌ها وارد است، پیگیری کرد.

وی گفت: البته اگر مشکلات مردم رصد هم میشد در این مدت کوتاه چندین ماهه تا پایان دولت از این کوزه هیچ بیرون نمی‌تراوید. در سفر معاون رئیس‌جمهور، عملکرد دولت در این استان به حدی ماورایی معرفی شد که گویی دولت تدبیر و امید بهشتی را برای مردم استان سیستان و بلوچستان ساخته است.

کمالی ادامه داد: این موارد باعث شد تا نماینده مردم جنوب استان، در مقابل اظهارات معاون اول رئیس جمهور جبهه بگیرد و از کلنگ زنی‌های بی نتیجه، طرح‌هایی که از ابتدای دولت همواره جنبه نمایشی داشته، به بیان گلایه‌مندی هایش بپردازد و دهمرده، نماینده مردم شمال استان نیز اعتراض خود را در خصوص بی توجهی دولت به نواقص طرح ۴۶هزار هکتاری و چالش‌های مرزی سیستان با افغانستان، مطرح کند.

این فعال دانشجویی و عدالتخواه تصریح کرد: سایر نمایندگان استان نیز به دلایل گوناگون به نشانه اعتراض از همراهی معاون اول رئیس‌جمهور امتناع کردند و حتی گروهی تصمیم به تحریم نشست جمع‌بندی جهانگیری در زاهدان گرفتند، البته مطالبه گران و فعالین اجتماعی استان نیز دست به کار شدند و با ارسال توییت و حضور در مکان‌هایی که آقای جهانگیری حاضر بود، سعی بر رساندن صدای اعتراض خود به او را داشتند که البته، وجود چندین لایه امنیتی، کار را کمی دشوار کرد؛ اما با این حال دست‌نوشته‌هایی توسط برخی فعالین در گوشه و کنار شهر مشاهده شد؛ هرچند که هیچ توجهی به آن‌ها نشد.

 

وی اظهار کرد: سفر مقامات به استان‌های مختلف و از نزدیک مردم را دیدن، فی‌نفسه بد نیست و امری ستودنی است؛ این‌که مسئولان از نزدیک مصائب و مشکلات مردم را ببینند. اما اگر این سفر‌ها به خاطر نفع شخصی و جنبه ابزاری باشد، کار درستی نیست. به امید روزی که به این منطقه محروم، اما مستعد در زمینه‌های گوناگون تنها به عنوان یک صندوقچه رای نگاه نشود و وعده‌های انتخاباتی، از باب انجام وظیفه باشد و عملی گردد. مسئولین باید بدانند که از باهنر و رجایی هیچ نماند جز نام نیکو و دعای خیر مردم و اگر خدمت صادقانه داشته باشند هیچ گاه این‌گونه مورد اعتراض و عتاب مردم قرار نخواهند گرفت.