زخم تیشه معدن کاری بر پیکره کوه‌های بی‌پناه علویجه / نگرانی مردم به گوش مسئولان نرسید؟

گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * «فعالیت معدن سنگ علویجه قانونی است» تیتری که روی زخم اهالی علویجه نمک می‌پاشد و حکایت از یکه تازی معادن بر زندگی کشاورزی و دامداری مردم دارد.

علویجه شهر کوچکی از بخش مهردشت نجف آباد است که حدود ۱۰ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند که فعالیت معادن مانع زندگی آنان شده و طبیعت شان را دارد نابود می کند. کوهستان‌های فلات مرکزی ایران اگرچه مخازن مهمی برای برداشت انواع سنگ‌های ساختمانی و تزیینی و ... هستند و اغلب به عنوان منبع درآمد به آن‌ها نگریسته می‌شود، با این حال، فعالیت این معادن باعث آسیب به محیط زیست از یک سو و از بین رفتن مراتع و زمین‌های کشاورزی از سوی دیگر شده است. منابع آبی هم کم شده و البته به مواد معدنی خطرناک آلوده شده است. 

گردشگری؛ منبع درآمد بی‌خطرتر

اگرچه سنگ‌ها می‌توانند منبع درآمد باشند، اما در علویجه کشت گیاهان دارویی و البته گردشگری می تواند منبع درآمد بهتری برای مردم باشد، بدون آنکه بر چهره طبیعت زخم زند. «چهارکوه» و «دره برزین» که از شمال علویجه را احاطه کرده‌اند و دیواره شرقی زاگرس را شکل داده اند، نمادهای این شهر بودند که هم پوشش گیاهی منحصر به فردی داشتند. مردم با هدف توسعه گردشگری در شهرشان اقداماتی برای احداث اقامتگاه بوم گردی داشته اند اما معادن برنامه های توسعه گردشگری را برای مردم به آرزو تبدیل کرد. 

اوج مخالفت مردم با فعالیت معادن به اردیبهشت سال گذشته برمی‌گردد که مجوز کشف و استخراج یک معدن سنگ تازه در شمال علویجه صادر شد. این سومین معدن سنگی بود که می خواست منابع کوهستانی این شهر را بردارد و ببرد. مردم نگران محیط زیست بودند و کارزاری اینترنتی برای مخالفت با فعالیت معادن سنگ در علویجه ایجاد کردند. مردم در بیانیه ای این کارزار اعلام کردند که فعالیت معادن حتی قانونی هم باشد، «چهره طبیعی یک شهر و منطقه را خراب کرده و به مرور زندگی در آن محل را برای ساکنان طاقت فرسا می کند» و باعث مهاجرت جوانان از شهر می شود. 

معدن مجوز دارد

اما پاسخ معاون معدن و صنایع معدنی اداره کل صمت استان اصفهان این بود که فعالیت معدن قانونی است. او در تیرماه امسال گفته بود که مدیران معدن فعلا در حال اکتشاف هستند و هنوز برداشت نکرده اند. 

اگرچه این مسئول سازمان صمت اصفهان اعلام کرده که فاصله معدن تا روستا سه کیلومتر فاصله دارد، اما مردم می‌گویند که گردوغبار حاصل از اکتشاف را در خانه‌هایشان می‌بینند و تنفس می‌کنند. 

یک دغدغه دیگر مردم علویجه این است که فعالیت معادن سودی به حال شهرشان نداشته و باعث توسعه و آبادانی شهر و افزایش درآمد مردم نشده است. هویت علویجه به کوه‌هایش گره خورده و اگر این کوه‌ها دستخوش تغییر شوند، دیگر از فرهنگ کهن این شهر چیزی برای آیندگان باقی نمی‌‎ماند.