به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، خبرنگار بیبیسی گزارش داد، شارف، فرمانده بازنشسته یکی از واحدهای کماندویی در ارتش و از بنیانگذاران «برادران مسلح» بوده؛ گروهی از سربازان ذخیره که با اصلاحات دولت نتانیاهو برای تغییر عملکرد نظام قضائی مخالف بودند. این تغییرات، باعث شکاف شد و صدها هزار معترض را به خیابانها کشاند. شارف میگوید «آنها نسبت به شکست دولت در جلوگیری از حملات خشمگین هستند و میخواهند برای کمک هر چه در توان دارند به کار گیرند. زمان پرسش فرا خواهد رسید. زمانی برای پاسخگو کردن. اما اکنون نیاز به اتحاد و ترمیم داریم».
با این حال بعضی از اسرائیلیها چنین صبری ندارند. بسیاری از آنها همین حالا خواهان پاسخگویی هستند، و توانایی نتانیاهو برای اداره کشور در این دوران پرمخاطره را زیر سؤال بردهاند. نتانیاهو سه هفته پس از آغاز جنگ نوشت که درباره نیت حماس برای حمله به او «هشدار داده نشده بود. بالعکس، برآورد همه مقامهای امنیتی، این بود که حماس هراسیده و در پی دستیابی به یک توافق است». این پیام بلافاصله با واکنشهای شدید روبهرو شد. نتانیاهو متهم شد که در حین جنگ، انگشت اتهام را به سوی نهادهای امنیتی نشانه گرفته است. او پس از چند ساعت ضمن عذرخواهی این پیام را پاک کرد. با این حال لطمه واردشده پا برجا بود. بسیاری در اسرائیل گمان کردند نتانیاهو در تلاش است با سلب مسئولیت از خود، از پیامدهای بعدی شانه خالی کند.
ایال والدمن که از این پیام منزجر شده بود معتقد است نتانیاهو باید بیدرنگ کنارهگیری کند. این کارآفرین میگوید نتانیاهو حتی از داخل حزب خودش با انتقاد روبهرو شد. والدمن بنیانگذار شرکت ملانوکس میگوید: ما صلح خواهیم کرد، اما اول باید حماس را نابود کنیم و در جنگ پیروز شویم». اما او معتقد است نتانیاهو شایسته نخستوزیری نیست.
نتانیاهو که در بین هواداران پر و پا قرصش به «شاه بیبی» شهرت دارد، با شش دوره نخستوزیری بیش از هر شخص دیگری در تاریخ اسرائیل، نخستوزیری را در دست داشته است. او در پی انتخاب دوباره در نوامبر ۲۰۲۲، با برقراری یک ائتلاف، راستگراترین دولت تاریخ اسرائیل را تاسیس کرد.
انشل ففر، خبرنگار روزنامه هاآرتص میگوید نتیجه آن انتخابات در واقع وضعیت رایج را بیش از پیش آشکار کرد. «در اسرائیل و جامعه یهودی یک جنگ داخلی فرهنگی یا هویتی بین آنچه که عدهای آن را بخش لیبرال یا بازتر جامعه اسرائیل میدانند با بخش مذهبیتر و افراطیتر آن در جریان است. این موضوع تازهای نیست. اما نتانیاهو در جهت نیل به اهداف سیاسیاش به این اختلافات دامن زد».
سارا هائتسنی-کوهن، رهبر جنبش «اسرائیل من»، یک سازمان غیردولتی طرفدار صهیونیسم معتقد است اسرائیلیها در حال حاضر نباید بر نتانیاهو تمرکز کنند. «دولتی که مثل دولت پیشین نتانیاهو از اقبال عمومی برخوردار نباشد، توانایی رهبری این جنگ را ندارد. او ناموفق بود و باید به فعالیت سیاسیاش پایان دهد».
بر اساس نظرسنجی روزنامه معاریو، حدود ۸۰ درصد از اسرائیلیها معتقدند نتانیاهو باید مسئولیت شکست امنیتی که در پی حمله حماس آشکار شد را برعهده بگیرد. چنین یافتههایی با تجربه بیشتر رهبران در شرایط جنگی در مغایرت است. بهطور مثال محبوبیت جورج بوش در هفتههای بعد از حملات ۱۱ سپتامبر روند صعودی داشت. بر اساس یک نظرسنجی دیگر معاریو، حدود نیمی از شرکتکنندگان در پاسخ به این سؤال که آیا ارتش باید بلافاصله دست به یک حمله زمینی همهجانبه بزند یا خیر، معتقد بودند بهتر است چنین حملهای را به تعویق بیندازد.
هاداس کالدرون که در جریان حمله هفتم اکتبر حماس جان به در برد. اما پسر و دختر او که چند خانه آنسوتر با پدرشان بودند، در جریان حمله حماس گروگان گرفته شدند. او از دولت خواست: «عملیات نظامی را متوقف کنید. امروز تنها هدف ما خارج کردن و نجات کودکان و گروگانها است. بیهیچ ملاحظهای درباره اینکه طرف مقابل کیست، با او برای آزادی گروگانها مذاکره کنید».