به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، نشست های تخصصی جشنواره – همایش روحانی در قاب سینما عصر دیروز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد؛ در نشست آینده نگاری نسبت روحانی و سینما حجت الاسلام رهدار و دکتر ابراهیم فیاض به ارائه سخنانی پرداختند.
حجت‌الاسلام رهدار با بیان اینکه تکنیک و کمیت منجر به تقلیل معانی شده اند، گفت: تکنیک ناگزیر است در مقام ارائه، کیفیت ها را به کمیت تبدیل کند؛ سینما وقتی بخواهد مفاهیمی مانند روح، نیت و خلوص را عینی کند، آنها را از موضوع له خارج می کند، البته از طریق نمادهایی که مربوط به آن موضوع هستند.
وی افزود: تکنولوژی هنر را همه جایی و عرفی می کند، اما هیچ یک از اینها با چیزی که ما از مقام و کارکرد روحانی داریم، جور در نمی آید. منطق خواص در دسترس بوده، نه جایگاه آنها و ما همیشه دنبال چیزهایی هستیم که به آنها نرسیده ایم؛ مقام روحانی و هادی مقامی است که همه باید به آن غبطه بخورند، اما اگر این مقام همه گیر شود جایگاه خود را از دست می دهد و بی اعتبار می شود.
عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی- پژوهشی امام خمینی(ره) قم با اشاره به این که کارنامه سینما در کشور ما مثبت است، خاطرنشان کرد: سینما در مجموع و به صورت کلی در خدمت انقلاب قرار گرفته است، اگر چه آدم هایی هم بوده اند که از سینما قهر کرده اند؛ سینمای ایران پس از هالیوود و بالیوود تجربه سومی از هنر هفتم را در جهان مدرن ارائه کرده است.
رهدار افزود: موتور محرک هالیوود و بالیوود سکس، خشونت، اضطراب و هیجان است، اما سینمای انقلاب با همه فراز و نشیب های خود از این مولفه ها فاصله گرفته و مولفه هایی را رو کرده که نسبتی با چهره غالب هنر هفتم در جهان ندارد.
وی با بیان دلایلی که باعث شده روحانی در سینما به مسئله تبدیل شود، خاطرنشان کرد: ذهنیتی در روحانی و سینماگر وجود داشت که مانع این اتفاق می شد؛ سینماگر تصویر درستی از روحانی نداشت و روحانی هم سینما را مانند سینمای قبل از انقلاب می دید، اما اکنون به دلیل رشد ارزش های ایمانی در سینما مسئله روحانی در سینما اهمیت پیدا کرده است.
عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی- پژوهشی امام خمینی(ره) قم با بیان اینکه گفته می شود هر چه روحانی بیشتر در قاب سینما بیاید، عرفی می شود، تصریح کرد: من توان فقه شیعه را برای عبور از عرف قوی می بینم؛ فقه شیعه در مصادره کردن عالم عرفی سینما در نهایت موفق می شود.
رهدار در ادامه گفت: برای ترسیم آینده روحانی و سینما نیاز به درک دو طرفه هنرمند و روحانی داریم؛ فقه نیازمند به حلم و هنر نیازمند به ادب است؛ زبان هنر زبان فقه نیست و روحانی باید نسبت به این مسئله آگاهی داشته باشد.
وی اظهار داشت: ما باید در مقام نظر، حداکثری و در مقام عمل، حداقلی باشیم؛ یعنی اجازه بدهیم که هنر در یک بستر طبیعی نسبت خود را با شان روحانی تکامل بخشد، بنابراین روحانی در مقام عمل باید به هنرمند اجازه تمرین تقرب را بدهد.
فیاض: فراماسون‌ها آخوند را به روحانی تبدیل کردند
در ادامه نشست دکتر ابراهیم فیاض، مردم شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران سخنانی ایراد کرد.
وی اظهار داشت: اولین مشکل ما در خود کلمه روحانی است، پس از مشروطه کار فراماسون ها این بود که آخوند را به روحانی تبدیل کردند تا دین را سکولاریزه کنند؛ آنچه در فقه ما وجود دارد - که از سکولاریزم فرار می کند - مکانیسم امر به معروف و نهی از منکر است.
فیاض خاطرنشان کرد: آخوند ما با روحانیت مسیحیت و مرجعیت ما با پاپ بسیار متفاوت است؛ ما باید در حوادث واقعه به مرجعیت مراجعه کنیم. جالب است که ما همین کلمه روحانیت را پذیرفته ایم و راجع به آن صحبت می کنیم، در حالی که ما آخوند داشتیم نه روحانیتی که از زمین جدا شده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران افزود: دلیل این که کلمه روحانی را به جای آخوند آوردند، این بود که می خواستند دین را از سیاست جدا کنند.
وی با اشاره به حضور آخوندها در میان مردم تصریح کرد: مساجد اساسی ما و مساجد جامع همه در بازار یا حول و حوش بازار هستند و آخوندهای ما همیشه مسیرشان بازار بوده است، به همین دلیل آخوندها هیچ نسبتی با روحانیت مسیحیت ندارند.
فیاض با بیان اینکه هیچ گاه در مورد رابطه مردم و روحانیت مردم نگاری نشده است، افزود: دغدغه ای که طلبه ها در حوزه های علمیه دارند بسیار پیشرفته تر از دغدغه های دانشگاه های ماست، بنابراین محققان غربی وقتی به ایران می آیند ابتدا به حوزه های قم و مشهد می روند نه دانشگاه های تهران.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در خاتمه گفت: همه هم و غم آخوندها زندگی عرفی است تا مردم دچار تنگنا نشوند؛ نمونه آخر آن هم مجمع تشخیص مصلحت است که به این دلیل به وجود آمده که مشکلات مردم حل شود.