گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»- حسن اجرایی؛ جراحی زیبایی ارمغان عصر جدید است. عصری که زیبایی را حتی با جان هم معامله میکنند و برخی برای کمی زیباتر شدن بینیشان، دست به جراحیهایی میزنند که عاقبت به مرگ انجامیده است. سولانگ مگنانو برای زیبایی بیشتر تن به عمل جراحی زیبایی داده بود و ژل تزریق شده در صورت او وارد جریان خون شد و این مدل مشهور 37 ساله آرژانتینی به دلیل ورود این ژل به مغز و ریهها جان داد.
آیا این زن آرژانتینی که دو کودک دوقلوی 7 ساله داشت، میدانست که احتمال مرگ او پس از کمی زیباتر شدن وجود دارد؟ آیا پزشک یا پزشکان معالج او اطلاعات کافی در اختیار این زن قرار داده بودند؟
این رخدادها تنها مربوط به سرزمینهای دور نیست. در همین کشور ما هم برخی آمارها حاکی از این است که 50 درصد شکایات پزشکی مربوط به زیبایی مانند جراحی پلاستیک، ترمیم پوست، افزایش قد، لاغری و چاقی، کاشت گونه و مواردی از این دست است. علاوه بر این، دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمز رییس بیمارستان فوق تخصص جراحی پلاستیک سال گذشته اعلام کرد: سالانه 3 تا 4 جراحی زیبایی در کشور منجر به مرگ میشود. این در حالی است که برخی آمارهای غیررسمی حاکی از تعداد بیشتر مرگ و میر در اثر جراحیهای زیبایی است.
دکتر اتابک نجفی مدیر گروه بیهوشی دانشگاه علوم پزشکی تهران میگوید: بیهوشی عوارضی دارد که این عوارض در افراد دارای بیماریهای زمینهای مانند بیماریهای مغزی، کلیوی، قلبی، تنفسی، متابولیک و بیماریهای غدد درونریز از جمله دیابت، بیش از سایر افراد بروز میکند. با این حال رییس انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایران گفته است: هر چند جراحی زیبایی منجر به مرگ و میر نمیشود اما ممکن است عارضه ایجاد کند. اما این عوارض بد و خطرناک نیستند.
رییس انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایران البته گفته است که اگر جراحی زیبایی از سوی غیرمتخصصان انجام شود، ممکن است عوارض غیرقابل بازگشت مانند مردگی بافت و سیاه شدن پوست داشته باشد که نمیتوان به راحتی آن را اصلاح کرد.
با این حال این ادعا که جراحی زیبایی به هیچوجه منجر به مرگ و میر نمیشود، متناقض با اخبار و اطلاعاتی است که از سوی مقامات مختلف دولتی و غیردولتی اعلام میشود که آمار سالانه 3 تا 4 درصدی مرگ در اثر جراحی زیبایی از قول رییس بیمارستان فوق تخصص جراحی پلاستیک یکی از این موارد است.
بنابر آمارهای منتشر شده، عمل جراحی زیبایی بینی به تنهایی سالانه رقمی نزدیک به 200 میلیارد تومان روانه جیب پزشکان در ایران میکند. این آماری است که از سوی انجمن جراحان فک و صورت اعلام شده است. در فاصله بین سالهای 1389 تا 1391، حداقل 240 هزار جراحی زیبایی انجام شده است که 170 هزار مورد آن جراحی زیبایی بینی بوده است.
دکتر محسن نراقی رییس انجمن تحقیقات راینولوژی ایران در این باره میگوید: به نظر میرسد 50 درصد مراجعان برای جراحی بینی، به طور واقعی نیازی به این عمل ندارند.
نشریه راوی خوزستان در اواخر سال 91 گزارشی منتشر کرد از جوانی خرمشهری که پس از جراحی بینی در یک مرکز جراحی به طرز باورنکردنیای فوت شده و هیچکس نیز پاسخگوی این مرگ باورنکردنی نبوده است. کسی که برای درمان گرفتگی بینی سراغ جراحی بینی رفته بود و پزشک معالج به او اطمینان داده بود که اگر احتمال بروز کوچکترین مشکلی وجود داشته باشد، جراحی انجام نخواهد گرفت.
راز این مخاطرات وحشتناک را در کجا باید دنبال کرد؟ آیا میتوان ناآشنایی مراجعانی که میخواهند بینیشان را کمی قلمیتر کنند را بهانه خوبی برای پذیرفتن ریسکی دانست که در برخی موارد منجر به مرگ شده است؟ آیا حتی عدد 3 تا 4 عمل جراحی زیبایی منجر به مرگ، نمیتواند یک آمار وحشتناک باشد؟ آیا جراحان زیبایی اطلاعات لازم را پیش از انجام عمل در اختیار بیماران قرار میدهند؟ آیا میتوان پذیرفت که کسی با وجود احتمال مرگ، حاضر به انجام جراحیای شود که نتیجهاش کمی صاف شدن بینی است؟
روشن است که پزشکان سودجو برای به دست آوردن سود بیشتر از دادن اطلاعات لازم به بیمارانی که حقیقتا بیمار نیستند خودداری میکنند. چرا که اگر جز این بود، و این بیماران با حساسیتها و مخاطرات این جراحی جذاب و خطرناک آشنا بودند، با شرایطی مواجه نبودیم که 50 درصد مراجعان برای جراحی بینی نیازی به این عمل نداشته باشند و حتی بعد از انجام این عمل نیز به نتیجه آن رضایت ندهند و خواهان تکرار آن شوند.
علاوه بر سودجویی برخی پزشکان که از جان بیماران برای سود بیشتر مایه میگذارند، باید نهادهای مسئول از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را هم مسئول شرایط غمناک فعلی دانست که عزمی جدی برای آموزش و هشدار به مردم نداشتهاند. آیا مقصر شرایطی که امروز با آن مواجهیم، تنها بیماران هستند؟ کاهش شدید جراحی بینی در دنیا و افزایش آن در کشور ما نشانه چیست؟ جز این است که آموزشهای لازم به جوانان و متقاضیان جراحیهای زیبایی داده نشده است؟ با این حال مشکل اصلی همچنان پزشکانی هستند که هشدارهای لازم را به متقاضیان جراحیهای متعدد و پر زرق و برق زیبایی نمیدهند.