رفتارشناسی علی مطهری؛ اعتراض، اعتراض و دیگر هیچ

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو- یادداشت دانشجویی؛ موضع انتقادی و رویکرد اعتراضی نسبت به وضع موجود،  از مهمترین مشخصه های جناح چپ در تاریخ تحولات سیاسی دو قرن اخیر جهان می باشد. جایی که تغییر و اصلاح، اصلی ترین شعارشان محسوب می شود و اعتراض و انتقاد و مخالفت، اصلی ترین سلاح و گواه برای اثبات این مدعا. درتاریخ جمهوری اسلامی ایران نیز  موضع انتقادی  و به اصطلاح چپی از ابتدا در ساختار این نظام بوده  و هست و حتی از پایگاه رسمی و قانونی نیز برخوردار می باشد.

در سال های نخستین انقلاب  از جانب لیبرال ها و مارکسیست های موجود در بدنه نظام  و در واقع  طیف مقابل خط امامی ها و سپس تقسیم بندی چپ و راست به شیوه  مرسوم در جهان که بعدها تبدیل به دوگانه اصلاح طلبی - اصولگرایی شد شرح حالیست مختصر بر حضور این جریان در جمهوری اسلامی ایران.

یکی از وجوه جالب توجه این مسئله این است که یک اپوزیسیون و منتقد وضع موجود، همواره جذابیت های خاص خودش را در بین مردم داشته و گاه با عناوینی  چون روشنفکر، آرمانخواه، واقع بین و آزاده و  مستقل و .... نیز ستوده می شود. در این میان افرادی  هم هستند که از جذابیت های این جایگاه استفاده کرده  و محبوبیت و مقبولیت اجتماعی قابل توجهی برای خود کسب نموده اند که یکی از این افراد در جامعه کنونی ایران ، علی مطهری است. علی مطهری در سال های اخیر سعی داشته با قرار گرفتن در خط مقدم انتقاد و اعتراض ، بتواند برای خود برندی جذاب  با نام منتقد وضع فعلی خلق کند تا بوسیله آن شاید به  یک پایگاه اجتماعی  قابل توجه دست یابد.

در  حقیقت علی مطهری بر خلاف شهید مطهری، هیچ جنبه ایجابی برای اثبات خود از درون ندارد جز  گفتمان سلبی و انتقادی و اعتراضی، و در واقع  رفتارشناسی ایشان به ما می گوید که  هیچ انگاره ثبوتی  برای جلوه در اجتماع و به طور مشخص در حوزه سیاست و فرهنگ در او  وجود  ندارد جز مخالفت با وضع موجود. گستره ، تنوع و تجمیع  این اعتراض ها و مخالفت  ها که گاه حتی خیلی از آنها در یک پارادایم مشخص نیز نمی توانند بگنجند  و در کنار هم باشند خود از نکات جالب توجه رفتار شناسی علی مطهری می باشد.

علی مطهری در موضوعاتی یک اصولگرای حداکثری نشان می دهد و در برخی موارد یک اصلاح طلب تمام عیار. در بعضی مسائل یک طرفدار پر و  پا قرص جمهوری اسلامی می شود و در مواردی دیگر حتی یک مخالف و اپوزیسیون جدی نظام. بعنوان مثال  علی مطهری  در بحث های فرهنگی، مانند حجاب و سینما و ...  قرابت های بسیاری دارد با اصولگرایان که منتقدین سرسخت وضع موجود هستند و چه بسا خود او از بسیاری از اصولگرایان هم مصرتر و پیگیر تر  دیده می شود. در عوض در مباحث سیاسی رویکردش در مواردی همخوانی زیادی با اصلاح طلبان  دارد که منتقد و مخالف وضع موجود سیاسی هستند مانند اعتراض به جایگاه و عملکرد شورای نگهبان  و در برخی موارد هم کلام و هم رای با اپوزیسیون های خارج نشین جمهوری اسلامی هست مانند بحث رفع حصر.

در واقع اگر مقوله اعتراض را از مختصات علی مطهری بگیریم و هم چنین عنوان فامیلی و نام پدر را از شناسنامه اش، علی مطهری برای خیلی ها قابل تعریف و شناسایی هم نیست، چرا که هیچ مولفه دیگری در او نمی توان پیدا کرد که مشخصه بارز و برجسته ای برای کسی باشد، که همین چند وقت پیش بعنوان نفر  دوم انتخابات شهری مثل تهران با میزان آرای قابل توجه و تاملی راهی دوره دهم مجلس شورای اسلامی شد.

اعتراض به وضع موجود بزرگترین تابلوی علی مطهریست برای پنهان کردن خود و نداشته هایش در پشت آن تا همچنان بتواند مقبولیت اجتماعی قابل توجهی را برای خود داشته باشد البته اگر این حرکت با ولع و شتابان به سمت کسب مقبولیت به وسیله ایجاد جایگاه و پایگاه انتقادی در جامعه ، مشروعیت او را  زیر چرخ های اعتراضات گاه به دور از عقلانیت از بین نبرد. براستی هر جا سخن از اعتراض هست، نام علی مطهری  آنجا می درخشد.

*علی سلطانی‌وش- دبیر انجمن اسلامی دانشگاه تربیت مدرس.

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است