به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فتانه هاشم دباغیان - عضو مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی طب اسلامی, مکمل دانشکده طب سنتی اظهار داشت: امزجه جمع واژه مزاج یا طبع است که در لغت به معنی در هم آمیختن است و طبق تعریف هرگاه اجزای ارکان به نوعی در هم بیامیزند و بر هم اثر کنند که یک ماده مرکب با کیفیتی جدید پدید آید، این کیفیت جدید را مزاج گویند.
به گفته وی با در نظر گرفتن اینکه 4 عنصر یا رکن با مقادیر مختلف در هم آمیخته‌اند، می توان تصور کرد که تعداد بی نهایت مزاج به وجود خواهد آمد. به طور کلی امزجه را به معتدل و غیر معتدل تقسیم می‌کنند.
عضو مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی طب اسلامی, مکمل دانشکده طب سنتی افزود: در مزاج معتدل مقادیر ارکان اربعه با هم مساوی هستند. در مزاج غیر معتدل یک یا دو رکن افزایش چشمگیری نسبت به سایر ارکان پیدا کرده و کیفیت خود را بروز می دهد. مانند مزاج سرد، گرم، تر، خشک، سرد و تر، گرم و تر، سرد و خشک، گرم و خشک.
هاشم دباغیان بیان داشت: در طب سنتی ایران برای همه چیز مزاج در نظر گرفته می‌شود. نه تنها انسان‌ها بلکه سنین مختلف، شغل‌های مختلف، اقلیم‌های مختلف، فصول مختلف همه و همه دارای مزاج هستند.
وی ادامه داد: از این دیدگاه، انسان از بدو تولد تا 30 سالگی مزاج گرم و تر، 40-30 سالگی مزاج گرم وخشک، 60-40 سالگی مزاج سرد و خشک؛ بالای 60 سال مزاج سرد و تر دارد. مزاج فصول عبارتند از فصل بهار مزاج گرم و تر( مزاج معتدل), فصل تابستان مزاج گرم وخشک, فصل پائیز مزاج سرد و خشک, فصل زمستان مزاج سرد و تر دارد.
عضو مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی طب اسلامی, مکمل دانشکده طب سنتی اضافه کرد: تمام این تقسیم بندی ها برای این است که تدابیری برای حفظ سلامت توجه شود. مثلا جوان 35 ساله‌ای که در شهر گرمسیری کار می کند، باید حتی الامکان از غذاهای سرد و تر استفاده کند تا مشکلات حاصل از مزاج گرم و خشک سن و اقلیم بر بدن غلبه نکند و فرد را بیمار نکند.
وی گفت: اعضای بدن نیز دارای مزاج هستند. استخوان که محکم و نیازمند ثبات و استحکام است، مزاج سرد و خشک دارد ( یعنی خاک عنصری آن بیشتر است). ولی قلب که همیشه در حال تپش است مزاج گرم و خشک دارد و غلبه تری بر آن سبب نارسایی آن می‌شود.
ارسال نظرات