باشگاه دانشجویان/
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛* 3 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری، طرح 2 فوریتی توسط اعضای فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی تحت عنوان «تامین امنیت مراسم رسمی و غیر رسمی» برای تصویب تقدیم هیات رئیسه مجلس شده است.
در این طرح آمده که هر کسی با هر اقدامی اعم از «طرح سئوال» و یا غیرآن در مراسم سخنرانی باعث توقف آن یا «جلب توجه به خود» یا تشنج شود به «حبس» از 6 ماه تا 2 سال محکوم می گردد؛ حتی در مراسمی که بدون مجوز تشکیل شده است! و نیروی انتظامی موظف است که بلافاصله این فرد یا افراد را دستگیر کند و به زندان بفرستد!
در مقدمه این طرح به چند گفتار از رهبری استناد شده است؛ در حالی که صرفا جنبه توجیهی دارد. برای مثال ایشان در دیدار با نمایندگان مجلس فرمودند: "هرکسی که در مجلس صحبت می کند و فریاد افرادی دو، دو، چهار می گویند این کار صحیح نیست." در حالی که خطاب این سخنان، آن دسته از نمایندگانی هستند که گاهی با فریادهای خود مانع صحبت کردن نماینده ای می شدند که پشت تریبون قرار گرفته بود.
اینکه قوانینی وضع شود که مسئولان بتوانند با آزادی بیان صحبت کنند خوب است؛ اما آزادی افرادی که سخنرانی را می شنوند هم مهم است و باید تضمین شود.حداقل حقوق آن افراد و آزادی آنها حق "پرسشگری" است. این نمایندگان محترم فرض را بر این گذاشته اند که هرچه صاحب تریبون می گوید حق است و هیچ کس حق پرسیدن سئوال ندارداگر بخواهیم این فرض اشتباه را بپذیریم موارد نقض کننده آن در تاریخ جمهوری اسلامی زیاد دیده می شود مثلا سخنرانی بدون مجوز بنی صدر در اسفند 59 که همزمان با جنگ تحمیلی، استقلال کشور را زیر سئوال برد و منافقان از او حمایت کردند؛ نباید با هیچ پرسش و اعتراضی از طرف مردم روبرو می‌شد.
ذکر این نکته لازم است که برگزاری مراسم باید با امنیت کامل باشد که سخنران بتواند حرف حق خود را بزند. حوادثی نظیر اغتشاش در سخنرانی رئیس مجلس در سال 91 یا سخنرانی علی مطهری در شیراز محکوم است و اصلا از جانب هیچ شخص و جناحی قابل دفاع نیست؛ اما نمی توان طرح سئوال یا پرسش را مصداق اغتشاش گری در نظر گرفت و آن را سرکوب کرد.
البته ریشه این مصوبه ها را شاید باید آن زمان دید که رئیس جمهور محترم الفاظ «بی شناسنامه»، «تازه به دوران رسیده»، «ترسو»، «بزدل»، «عقب مانده»، «عصر حجری»، «کم سواد» و «کودک» را به منتقدان خود نسبت میدهد. در این فضا صحبت از گفتگوی عاقلانه و پاسخ دادن به انتقادهای نخبگان جامعه و مردم خنده دار به نظر می رسد.
از نکات جالب این مصوبه این است که خود سخنران هم از امنیت کافی برخوردار نیست و هر لحظه امکان دستگیری سخنران به دلیل «سخنرانی همراه با جلب توجه» وجود دارد! نکتهخنده دار دیگر اینکه اگر در جایی بودید و از سخنران خوشتان نیامد، می توانید به پلیس زنگ بزنید و اطلاع دهید که آن شخص در حال جلب توجه است... خیالتان راحت! تا دو سال می رود و آب خنک نوش جان می کند.
این طرح بسیار ابتدایی و ناپخته است و احتمال زیاد به تصویب نمی رسد؛ اما همین ارائه دادن همراه با اصرار برای تصویب آن از جانب نمایندگانی مانند محمدرضا عارف، علی مطهری، کواکبیان، صادقی، تابش و دیگران جای افسوس بسیاری دارد. افرادی که همیشه ادعای آزادی بیان و...داشته اند؛ اما...
در یک جامعه مردم حق دارند از مسئولین در خصوص عمل به وعده هایی که داده اند و وظایفی که دارند، سئوال کنند و مسئولان نیز وظیفه پاسخ گویی دارند. به همین دلیل شعار سال 1383 توسط رهبر انقلاب «پاسخ گویی 3 قوه به ملت ایران» گذاشته شد. پس شایسته است در آستانه انتخابات مسئولین نیز جوابگوی وعده و وعیدهای اولیه خود به مردم باشند و با چنین مصوبه های خلاف حقوق شهروندی، نخواهند مانع بررسی ضعف های خود توسط مردم بشوند.
امیررضا بشیری-دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات