گزارش |
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تیم کمیکار بسیج دانشجویی دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان در مسابقات کشوری موفق به کسب مقام سوم در بخش ساخت و طراحی سیستم‌های برقی شیمیایی و مکانیکی ماشین‌های شیمیایی کمیکار و همچنین کسب مقام چهارم در بخش لیگ آزاد ماشین‌ها شد.
تیم کمیکار دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان که برای نخستین بار است که در این دوره از مسابقات شرکت کرده، توانست موفق به ساخت و طراحی طراحی سیستم‌های برقی شیمیایی و مکانیکی ماشین‌های شیمیایی کمیکار شود.
اعضای این تیم علمی دانشجویی را علی ستایش نیا، زینب سادات هاشمی، سارا رئیسی، هانیه زندی، هادی احمدی، ابوالفضل نصیری، جواد شریفی، سید علی کارگر تشکیل می‌دهند که با وجود مشکلاتی که در طول مسیر مواجه شدند، دست از تلاش بر نداشته و موفق به طراحی این سیستم برقی شده اند.
علی ستایش نیا، دانشجوی مهندسی شیمی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان است که سرپرستی این تیم علمی را به عهده داشت، مهمترین عامل موفقیت این تیم را تلاش و همدلی اعضای گروه می‌داند که در ادامه گفتگو با این دانشجوی دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان را می‌خوانیم.
دانشجو: این تیم از چه زمانی فعالیت خود را آغاز کرد؟
دانشجو: در رابطه با حضور این تیم در مسابقات کشور توضیح دهید و اینکه برای چندمین بار بود که در مسابقات شرکت کردید؟
دوازدهمین دوره مسابقات کشوری کمیکار ۲ و ۳ آبان ۱۳۹۷ در دانشکده مهندسی شیمی پردیس دانشکده‌های فنی برگزار شد که هدف از این مسابقه فراهم کردن برای مشارکت دانشجویان مهندسی شیمی کشور در طراحی و ساخت ماشین کوچکی بود که توانایی کنترل یک فرایند شیمیایی را نشان دهد و این مسابقات در بخش‌های نوآوری، پوستر، لیگ آزاد و عملکرد برگزار شد.
دانشجو: این تیم از چه زمانی فعالیت خود را آغاز کرد؟
هسته کمیکار بسیج دانشجویی کار خود را از سال ۱۳۹۵ با هدف آماده‌سازی ماشین شیمیایی برای مسابقات کشوری کمیکار و همچنین پژوهش و تحقیق در زمینه پیل‌های سوختی به منظور پیشرفت و ساخت خودرو‌هایی با سوخت پاک فعالیت خود را آغاز کرد.
دانشجو: در رابطه با حضور این تیم در مسابقات کشور توضیح دهید و اینکه برای چندمین بار بود که در مسابقات شرکت کردید؟
دوازدهمین دوره مسابقات کشوری کمیکار ۲ و ۳ آبان ۱۳۹۷ در دانشکده مهندسی شیمی پردیس دانشکده‌های فنی برگزار شد که هدف از این مسابقه فراهم کردن برای مشارکت دانشجویان مهندسی شیمی کشور در طراحی و ساخت ماشین کوچکی بود که توانایی کنترل یک فرایند شیمیایی را نشان دهد و این مسابقات در بخش‌های نوآوری، پوستر، لیگ آزاد و عملکرد برگزار شد.
تیم کمیکار دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان با حمایت بسیج دانشجویی برای بار اول بود که در این دوره از مسابقات شرکت می‌کرد
تیم ما با حمایت بسیج دانشجویی دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان برای بار اول بود که در این دوره از مسابقات شرکت می‌کرد و توانستیم مقام سوم در بخش ساخت و طراحی سیستم‌های برقی شیمیایی و مکانیکی ماشین‌های شیمیایی کمیکار را کسب کنیم و در بخش لیگ آزاد ماشین مقام چهار را به دست آوردیم که با توجه به اول حضور ما موفقیت بزرگی را کسب کردیم و در بخش پوستر طراحی سیستم ماشین‌های کمیکار نیز به عنوان یکی از طراحی‌ها شناخته شد.
دانشجو: اعضای تیم متشکل از دانشجویان چه رشته ای بودند؟ در این مسیر از اساتید دانشگاه‌ها بهره بردید؟
تیم علمی ما متشکل از ۸ نفر از دانشجویان کارشناسی بودند که ۶ نفر آن‌ها در مقطع کارشناسی مهندسی شیمی و ۲ نفر دانشجوی رشته برق و مکانیک دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان هستند، استاد مشاور ما نیز پرفسور هاشمی پورهستند که در این زمینه کمک زیادی به تیم ما کردند.
دانشجو: مهمترین عامل موفقیت یک تیم علمی دانشجویی را چه مواردی تشکیل می‌دهد؟
همکاری و همدلی مهمترین ویژگی تیم ما بود؛ همچنین یکی از دانشجویان کشور افغانستان نیز در این گروه علمی حضور داشت و با همکاری با هم توانستیم موفق شویم.
دانشجو: برای آینده چه برنامه‌ای دارد؟
قصد داریم این تیم را برای ورود دانشجویان جدید آماده کنیم که آن‌ها هم در آینده بتوانند نتیجه مطلوبی را بگیرند و می‌خواهیم که سیستمی را که طراحی کردیم، بروز رسانی کنیم و این سیستم را ارتقا داده و مشکلات آن را برطرف کنیم تا کارآریی بیشتری داشته باشد.
اما یکی از ویژگی‌های این تیم علمی حضور دختران دانشجو بود که توانسته بودند نقش مهمی ایفا کنند. زینب سادات هاشمی، دانشجوی رشته مهندسی شیمی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان نیز به نقش سرپرست برای موفقیت یک تیم علمی اشاره کرد.
دانشجو: در رابطه با نقشی که در این گروه داشتید، توضیح دهید
از دو سال پیش کار پژوهشی این تیم را شروع کردم با خواندن مقالات و تحقیقات سعی کردم اطلاعاتی در مورد ماشین کمیکار به دست آورم و با تلاش گروهی سایر اعضا سعی کردیم که در این زمینه موفق شویم.
دانشجو: در طول این مسیر با مشکلی هم مواجه شدید؟
در واقع ما از صفر شروع کردیم و در طول مسیر با مشکلاتی مواجه شدیم؛ باوجود اینکه برخی افراد هم سعی داشتند ما را ناامید و از ادامه کار منصرف کنند، به تلاش ادامه دادیم.
نزدیک‌های مسابقه بود که ماشین ما خراب شد و وزنه‌ای که روی ماشین گذاشته شد تحمل آن را نداشت، اما ناامید نشدیم
نزدیک‌های مسابقه بود که ماشین ما خراب شد، وزنه‌ای که روی ماشین گذاشته شد، تحمل آن را نداشت؛ اما ناامید نشدیم و به تلاش ادامه دادیم و سعی کردیم از فناوری نانو استفاده کنیم و به نوعی از خلاقیت استفاده کردیم.
دانشجو: مهمترین عامل برای موفقیت کار گروهی بویژه در دانشگاه چیست؟
حضور یک سرپرست خوب و ایجاد هماهنگی بین سایر اعضای نقش مهمی در موفقیت یک گروه دارد؛ کار ما طوری بود که می‌بایست شبانه روز در کارگاه حضور پیدا می‌کردیم و برای مسابقه آماده می‌شدیم و حضور یک سرپرست خوب و اتحاد بین اعضا می‌تواند عامل موفقیت یک تیم علمی شود.
حضور یک سرپرست خوب و ایجاد هماهنگی بین سایر اعضای نقش مهمی در موفقیت یک گروه دارد؛ کار ما طوری بود که می‌بایست شبانه روز در کارگاه حضور پیدا می‌کردیم و برای مسابقه آماده می‌شدیم و حضور یک سرپرست خوب و اتحاد بین اعضا می‌تواند عامل موفقیت یک تیم علمی شود.
هادی احمدی، دانشجوی رشته مهندسی شیمی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان یکی از دانشجویان اتباع خارجی از کشور افغانستان است که در این تیم علمی حضور و نقش مهمی در موفقیت این تیم داشته است، وی نیز در گفتگو با خبرگزاری دانشجو به مشکلات دانشجویان اتباع خارجی اشاره کرد.
دانشجو: چطور شد که وارد این گروه علمی در دانشگاه شدید؟
من علاقمند به کار‌های عملی بودم و سعی داشتم در فعالیت‌های علمی بیشتر شرکت کنم تا اینکه در رشته مهندسی شیمی مشغول به تحصیل شدم و با تیم کمیکار آشنا و وارد این گروه شدم.
دانشجو: در رابطه با عمده مشکلات دانشجویان افغانستان در ایران بگوید
دانشجو بودن مشکلات زیادی دارد چه برسد به این که اتباع خارجی هم باشی، مثلا مشکلاتی که دوران دانشجویی با آن مواجه بودم شهریه دانشگاه بود با اینکه با کنکور وارد دانشگاه شدم و دوره روزانه هستم باید شهریه بدهم. وام نمی‌توانم بگیرم و برای تمدید پاسپورت با مشکل مواجه هستم.
دانشجو: احساس یک دانشجوی اتباع خارجی را دارید!؟ بیشتر توضیح می‌دهید؟
وقتی دانشجوی روزانه باشی و شهریه بدهی، وقتی اول هر ترم باید کپی پاسپورتت را تحویل دانشگاه بدهی؛ و گرنه انتخاب واحد نمی‌توانی کنی، وقتی نمی‌توانی وام بگیری، چون اتباع خارجی هستی، وقتی سه سال طول می‌کشد تا مجوز کانون دریافت کنی، وقتی سوال کنی و پاسخ بدهند که اتباع خارجی هستی، همه این‌ها باعث می‌شود که احساس کنم یک دانشجوی اتباع خارجی هستم؛ اما اگر خوب اگه فقط احساسم را به دانشجویان و اساتید آموزشی ودانشکده محدود کنم، احساس خیلی خوبی دارم که در بین دانشجویان پویا و اساتید عالی قدر هستم وعلم یاد می‌گیرم اگه بخواهم بهتر تشبیه کنم همانند تشنه‌ای در لب جوی آب، هستم که ازآب آن جوی می‌نوشم.
دانشجو: آینده دانشجویان ایران و افغانستان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اگر بین دانشجویان همکاری صورت گیرد و محدودیت‌های دانشجو‌های افغانستانی در زمینه تحصیل، فعالیت‌های علمی، فرهنگی و کاری برداشته شود، آینده خوبی را پیش رو دارند.
ارسال نظرات