سایه سنگین کرونای سرمایه داری روی منابع ملی / دانشجویان همچنان از مسولان مطالبه‌ می‌کنند

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- عرفان توانا؛ * یک هفته گذشته، با اینکه همچنان حضور ویروس کرونا در کشورمان، یکی از مشکلات اساسی است، اما تشکل‌های دانشجویی موضوعاتی را که باعث مشکلات بزرگتری برای کشورمان شده و در چند ماه گذشته پیگیر آن بوده اند، فراموش نکردند.

 

به عنوان نمونه در یک هفته گذشته موضوع وضعیت شرکت کنتورسازی ایران قزوین دوباره به سرخط خبر‌ها تبدیل شد. شرکتی که بیش از پنج دهه سابقه تولید کنتور‌های مکانیکی و برقی دارد و حدود ۱۱ سال پیش، بنا بر اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی، به فردی به نام علی عاملی واگذار شد و این آغازی بود برای پیدا شدن مشکلات برای این شرکت و کارگرانش.

وضعیت کنتورسازی قزوین به اینجا رسیده که اکنون بدهی حدود ۱۰۰ میلیون تومانی به هریک از کارگران خود دارد. کارگران می‌گویند قرار است شرکت را در مزایده‌ای بفروشند تا مابقی معوقات کارگران پرداخت شود!

 

از طرفی مسئولان شرکت به کارگران گفته اند که باید برای بیمه بیکاری خود اقدام کنند و این در حالی است که اگر کارگران بخواهند از مزایای بیمه کارگری بهره‌مند شوند، لازم است شرکت بدهی خود به بیمه را که شامل حدود ۵ ماه هزینه بیمه کارگران است، تسویه کند. آنچه اکنون در حال رخ دادن است اینکه سازمان تأمین اجتماعی با پرداخت بیمه بیکاری کارگران موافقت نکرده، چون شرکت هنوز می‌تواند به تولیدات خود ادامه دهد، اما از سوی دیگر مسئولان استانداری قزوین معتقدند که کنتورسازی ایران ورشکسته است و کارگران می‌توانند از تسهیلات بیمه بیکاری بهره‌مند شوند.

 

 

در کرمان نیز کارگران و دانشجویان مطالبه گر در خصوص شفافیت مالی کارخانه مس سرچشمه همچنان دنبال پاسخ مسئولان هستند.

این کارخانه که به عنوان یکی از قطب‌های استخراج مس در کشور شناخته می‌شود، اما پشت پرده‌هایی عجیب دارد؛ از اشتغال زایی برای افراد غیربومی کرمان گرفته تا نبود شفافیت مالی در آن.

 

دانشجویان بسیجی دانشگاه، ولی عصر (عج) رفسنجان در پیگیری‌های خود به نبود شفافیت مالی این شرکت در اقداماتی مانند برگزاری کنسرت‌های گوناگون که معلوم نیست با چه رانتی به عمل می‌آیند رسیدند.

 

این دانشجویان متعقدند که شرکت مس سرچشمه با توجه به ورودی‌هایی که دارد، خروجی‌های درخور توجهی ندارد و از طرف دیگر به اشتغال اهالی کرمان نیز بی توجه است.

 

---

بیداد آلودگی در عسلویه

دانشجویان مطالبه گر در عسلویه پیگیر وضعیت آلودگی هوا و مشکلات تنفسی که آلودگی پالایشگاه‌ها برای مردم ایجاد کرده، بوده اند.

 

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در تحقیقات خود متوجه شده اند که خطر ابتلا به سرطان ریه در عسلویه ۰۳/۱ درصد بیشتر از سایر مناطق بوده و حتی شیوع انواع سرطان‌ها بین افرادی که در فاصله یک کیلومتری صنایع پتروشیمی ساکن هستند یا کار می‌کنند، ۱ درصد است و سرطان حنجره نیز ۲۳ درصد بوده است.

این آمار نشان دهنده مرگبار بودن آلایندگی‌های عسلویه برای ساکنان منطقه است که جدای از سایر مشکلات پوستی و محیط زیستی که برای آنان پیش آمده، فقط از طریق سرطان این مقدار تلفات می‌دهند. اما نکته جالب آنکه مسئولان منطقه ویژه اقتصادی پارس معتقدند آلودگی هوای عسلویه، مثل تهران است!

 

دانشجویان مطالبه گر تاکنون بیانیه‌هایی درباره وضعیت آلودگی این منطقه منتشر کرده و نامه‌هایی به مسئولان استانی و کشوری ارسال کرده اند، با این حال به نظر می‌رسد برای حل این مشکل راه حلی ریشه‌ای نیاز دارد، هرچند این راه حل ممکن است به تعطیلی پالایشگاه‌های این منطقه بیانجامد.

 

اینکه منطقه عسلویه آلایندگی‌های زیست محیطی بسیاری تولید می‌کند، واقعیتی غیرقابل انکار است که اعتراضات مردمی را نیز در پی داشته است. با این حال مسئولان به این مسئله ورود جدی نداشتند و فقط به موضع گیری‌های خود در این زمینه ادامه می‌دهند تا اینکه راهی برای رفع این مشکل پیدا و فضایی ایجاد کنند که بوشهری‌ها در آن، نفسی تازه کنند.

کشورمان هنوز درگیر ویروس کرونا است و به تبع آن، نیاز به وجود مراکز درمانی مجهز و بیمارستان‌ها در همه نقاط شهری بیش از گذشته است و در زمان چنین بحران هایی، کم کاری مسئولان بیشتر به چشم می‌آید.

 

فرض کنید در شهرستان راز و جرگلان که در شمالی‌ترین نقطه خراسان شمالی قرار دارد و جمعیتی بالغ بر ۶۰ هزار نفر را در خود جای داده است، بیمارستانی وجود ندارد!

 

البته ماجرای ساخت بیمارستان در راز و جرگلان از سال ۹۲ آغاز شده و قرار بوده یک بیمارستان کوچک با ۱۰ تختخواب در این منطقه ساخته شود. اما این پروژه هنوز آغاز هم نشده است. کش و قوس‌های ساخت این بیمارستان اکنون به اینجا رسیده که سپاه پای کار آمده و حالا قرار است یک بیمارستان ۶۴ تختخوابی در این شهرستان ساخته شود.

 

 

هفته گذشته گزارشی در خبرگزاری دانشجو منتشر شد و در آن درد دل مردم اردبیل را نوشتیم که سرمایه داری در این استان آمده و سرمایه‌های این سرزمین سرسبز را به غارت می‌برد. در آن گزارش به اعلام جرم رئیس سازمان دیده بان شفافیت و عدالت نسبت به مدیرعامل شرکت کشت و صنعت مغان نوشتیم. حالا احمد توکلی، رئیس این سازمان به دادستان تهران نامه نوشته و درخواست کرده که معاملات سهام مالکان و سهامداران شرکت شیرین عسل تا زمانی که وضعیت واگذاری کشت و صنعت مغان نهایی شود.

مشکل این است که بسیاری از مردم دغدغه‌مند اردبیل و دانشجویان مطالبه گر این استان معتقدند که شرکت شیرین عسل که سهامدار اصلی کشت و صنعت مغان است، منابع این شرکت را حیف و میل می‌کند.

 

 

از موضوعات دیگری که این هفته که از سوی مطالبه گران و در مبارزه با سودجویی برخی مسئولان یا سرمایه داران مطرح شد، مساله ارتفاعات جنوبی مشهد بود.

 

 

پروژه پول ساز و عظیم کمربند جنوبی مشهد که مهم‌ترین ویژگی آن تخریب ارتفاعات جنوبی مشهد است، همچنان ادامه دارد؛ در حالیکه شهردار مشهد وعده داده بود: «این کوه تخریب نخواهد شد».

 

نصرالله پژمان فر، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی که از سال‌های گذشته پیگیر وضعیت این منطقه از مشهد است، وقتی بی توجهی مسئولان را به این ارتفاعات دید، نامه‌ای به رهبر انقلاب نوشت و از سینه شرحه شرحه این ارتفاعات گفت.

 

 

هرچند کرونا مسائل زیادی را در کشور به حاشیه برده است و درصد بالایی از ظرفیت‌ها و امکانات نهاد‌های مختلف دولتی به مقابله با این ویروس اختصاص یافته است، اما دانشجویان مطالبه گر همچنان به مسائل کارگران، موارد فساد و همچنین مسائلی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، غافل نشده اند.