رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان گفت: باید تعامل سمپادیها با بقیه دانشآموزان از طریق تعریف فعالیتهای مشترک افزایش یابد.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، به نقل از روابط عمومی برنامه پرسشگر، الهام یاوری رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان در برنامه شامگاه گذشته پرسشگر، با بیان اینکه سمپاد پرورش همه استعدادهای ملی با گوناگونی استعدادهایی است که نیازمند پرورش و شکوفایی است گفت:، اما نکته اینجاست که باید محدودیتهای سازمان سمپاد را در نظر گرفت. مرکز ملی سمپاد، اخیراً تبدیل به سازمان شده و قبلاً در حد ادارهای کوچک در دل آموزش و پرورش بوده است.
وی افزود: هرچند مشکلات اعتباری در حال حل شدن است. تعداد کارکنان سمپاد کمتر از ۵۰ نفر است. البته وزیر قول حل آن را داده، ولی بپذیریم با این تعداد محدود امکان به دوش کشیدن وظایف سنگین و پرشمار وجود نداشته است.
رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان با بیان اینکه طیف وسیعی از برنامهها وجود دارند که پرهزینهتر بوده اند و در اولویت دوم قرار گرفته اند گفت: مثلاً بچه هایی که نمیخواهند به مدرسه سمپاد بروند در همان مدرسه عادی برنامه ویژه دریافت کنند و یا کلوپهای ویژه علمی دایر شود. اما خب چنین برنامههای تلفیقی پرهزینه و اجرای آنها دشوار است.
وی افزود: هزینه متوسط یک دانش آموز در مدرسه سمپاد برای آموزش و پرورش به مراتب کمتر از هزینه تحصیل یک دانش آموز در مدرسه عادی است. پدرومادرها داوطلبانه در این زمینه هزینه میکنند. سمپاد تنها مدرسه ای است که شهریه ثابت ندارد. یک طیف شهریه داریم و درصدی هم شهریه نمیدهند.
وی با اشاره به اینکه مدرسه به هیچ دلیلی حق ندارد دانش آموزی را به دلیل ندادن شهریه از حق تحصیل در این مدرسه محروم کند اظهار کرد: پرداخت هزینه توسط اولیا به مراتب کمتر از مدرسه غیردولتی است و اگرچه عدالت آموزشی صددرصدی نیست و بخشی از هزینه را از اولیا می گیریم، اما نسبت به امکاناتی که در اختیار بچهها قرار می گیرد تنها روش رقابت با مدارس غیردولتی است و این شکاف طبقاتی را کم میکند.
وی با بیان اینکه بیش از ۶۰۰ مدرسه سمپاد داریم، درباره آماری از ثبت نام المپیادهای دانش آموزی که در این برنامه نمایش داده شد و حاکی از آن بود که استانی، چون سیستان و بلوچستان سه نفر و ایلام و هرمزگان یک نفر ثبت نامی داشته اند اظهار کرد: دلیل توزیع ناعادلانه ثبت نامیها یا قبولیهای مرحله دوم، ضعف سمپاد است و طبیعتاً اینطور می شود که آنها که در مدارس دولتی و غیردولتی هستند کسب موفقیت در آزمونهای ملی را از دست میدهند و تلاش نمیکنند وارد چنین آزمون و میدانی بشوند. اتفاق خوبی که در ۵۷۰ مدرسه میافتد و به تکاپو میافتند تا خودشان را در این رقابت جدی بگیرند حفظ همین تعادل است.
یاوری افزود: یک اقدام خوب سال گذشته این است که سعی کنیم محتوای درسی سمپاد در شهرهای بزرگ را در اختیار سایر مدارس قرار دهیم.
وی در پاسخ به اینکه اگر مدرسه غیردولتی وجود نداشت از وجود مدارس سمپاد با این شکل دفاع میکردیم؟ گفت: یکی از اهداف سمپاد، گسترش چتر خدمات سمپاد برای همه استعدادهاست، اما بحرانی بودن شرایط با وجود مدارس غیردولتی متمول بیشتر میشود و سمپاد ناچار است وظیفه و ماموریتهای عمودی خود را جدیتر بگیرد.
یاوری با اشاره به آزمونهای ورودی مدارس سمپاد گفت: قبلا در مواردی مانند آزمون ورودی بدعمل شد، اما باید در کنار اصلاح این روندها این را هم در نظر بگیریم که هنوز یک سوم ثبت نامی سمپاد در تهران خانوادههای فرهنگیان هستند و از این حیث فاصله زیادی با مدارس غیردولتی داریم.
رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان در واکنش به این جمله که سمپاد، مقدمهای برای موفقیت در کنکور است گفت: این موضوع فقط مختص مدارس سمپاد نیست. کنکور فقط یک مسیر بعد از اتمام آموزش رسمی است و آموزش و پرورش مقدمهای برای ورود به دانشگاه نیست و باید به خودی خود ارزشهایی را تقویت کند که در سندتحول احصا شدند، اما به طور عملیاتی پیاده نشده اند. ویژگیهای یک دانش آموز سمپادی هم باید خارج از مقوله کنکور معنادار باشند.
وی با اشاره به اینکه سازمان سمپاد به این سمت رفته که رشته علوم انسانی در مدارس سمپاد پایه گذاری شوند گفت: یک علت اینکه برخی سمپادیهای ما در دوره کارشناسی رشته دیگری میخوانند و بعد برای مقطع ارشد به سمت علوم انسانی میروند به معنی عدم شناسایی استعداد به طور صحیح نیست بلکه میخواهند تحارب دیگری کسب کنند.
یاوری با بیان اینکه تفکیک مدارس به معنای تفکیک بچه ها نیست گفت: باید تعامل سمپادیها با بقیه دانش آموزان از طریق تعریف فعالیتهای مشترک افزایش یابد.
مدارس معین، خواهرخوانده و … طرحهایی هستند که در این راستا دنبال میشوند. باید چتر حمایتی سمپاد را گسترده کرده و دیگران بتوانند از خدمات سمپاد استفاده کنند. همچنین روشهای شناسایی استعدادها باید کم هزینه و کارآمدتر بشوند. کار سختی است، اما شدنی است.