گزارش| در سوگ استاد پرویز پورحسینی
گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- فاطمه قربانی رضوان؛ دنیای سینما و تلویزیون بار دیگر در غم از دست دادن هنرمندی دیگر سیاه پوش شد. بعد از کریم اکبری مبارکه، دکتر خسرو سینایی، کامبوزیا پرتوی و چنگیز جلیلوند اینبار روزگار تلخ پرویز پور حسینی را با خود برد.
پرویز پور حسینی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون روز گذشته در سن ۷۹ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری کرونا در گذشت. بازیگری حرفه‌ای که قالبا او را با ایفای نقش شخصیت‌هایی مثبت و مهم به یاد می‌آوریم.
حضور این بازیگر پیشکسوت در برخی سریال‌های شاخص و نقش آفرینی تحسین برانگیز ایشان هیچگاه فراموش نخواهد شد. از جمله سریال‌ها و مجموعه‌های به یاد ماندنی ایشان می‌توان به «هزار دستان»، «روزی روزگاری»، «مریم مقدس»، «شب دهم»، «مختارنامه»، «کمال‌الملک»، «رستاخیز»، «بچه مهندس ۱ و ۲» اشاره کرد.
هنرمندی پرکار و با سابقه‌ای درخشان که در کارنامه کاری اش می‌توان به نقش آفرینی‌های ممتاز و قابل توجهی اشاره کرد. چندی قبل در نشستی که به مناسبت زادروز این هنرمند تدارک دیده شده بود، ایشان در پاسخ به سوالی درباره آینده کاری اش گفت: «اگر بخواهم از خصلت خودم به چیزی اشاره کنم، می‌گویم که من همیشه به دنبال آن بوده‌ام که بیاموزم و کار تازه‌ای یاد بگیرم. من از خودم توقع زیادی دارم و هنوز هم آن کاری که دوست داشته‌ام را انجام نداده‌ام. من زمانی که به صحنه می‌روم، باید بتوانم کار جدیدی انجام دهم؛ کاری که هم آموزشی برای خودم باشد و هم از زاویه‌ای چیزی تازه برای خودم و تماشاگر داشته باشد.》
هنرمندی دغدغه مند
این هنرمند پیشکسوت همواره دغدغه‌ای کمبود تولید آثار سینمایی و تلویزیونی مذهبی همچون مختارنامه را داشت و در این باره نیز گفت: «متاسفانه من نظر انتقادی نسبت به کمیت تولیدات مذهبی در تلویزیون و سینما دارم و برایم جای سوال است که چرا باید با گذشت چند سال از اولین مرتبه پخش «مختارنامه»، این سریال همه ساله و برای چند نوبت، دوباره در کنداکتور پخش شبکه‌های مختلف تلویزیونی قرار بگیرد و کمتر به تولید آثار فاخر دیگری مانند این سریال اقدام کرد؟»
بازیگر نقش میثم تمار در «مختارنامه» ادامه داد: «صداوسیما و کسانی که در حوزه تولید فیلم و سریال دست اندرکار هستند، نباید از موضوعات این چنینی غافل شوند. چراکه جامعه به ساخت این نوع آثار هنری که رنگ و بوی مذهبی داشته باشند، نیاز دارد و آنها باید به این مقوله بیشتر بپردازند.»
خدانگهدار آقای بازیگر
با درگذشت این هنرمند بزرگ، اصحاب رسانه و اهالی هنر در صفحات اجتماعی خود از او نوشتند.
رضا بابک در مصاحبه‌ای با خبرگزاری مهر گفت:«خیلی‌خیلی متأسفم که تمام دوستانم مثل برگ‌های درختان در فصل خزان می‌ریزند و از دست می‌روند. من و پرویز هم همکلاسی بودیم و هم دوست دیرینه. اگر از من بپرسید نمونه و الگوی انسانیت و شرافت کیست پاسخم به شما این است؛ «پرویز پورحسینی». اگر بپرسید نمونه و الگوی بازیگری برایم کیست باز هم پاسخم این است؛ «پرویز پورحسینی».
بابک یادآور شد:«پرویز علاوه‌بر اینکه انسان شریفی بود، بازیگر شریف و بزرگی بود. پورحسینی شریف‌ترین بازیگر بود. وی زمانی که دانشجوی تئاتر شد به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای در گروه استاد حمید سمندریان و خانم پری صابری حضور داشت و بازی‌های درخشانی در نمایش‌هایی بزرگ ایفا کرده بود.»
هادی حجازی فر در صفحه شخصی خود نوشت: «شمایل یک هنرمند شرقی و ایرانی. آقا، شریف، کاربلد، متواضع، بی هیاهو ... ابتذال حتی جرات نکرد حتی از صد کیلومتری نام و رسم شما رد شود. حالا حالا‌ها می‌شود از شما آموخت. در آرامش باشید «همیشه استاد».
شهرام گیل آبادی کارگردان تئاتر درباره‌ی ایشان نوشت: «مردی که گلی بر دهان داشت. شرافت اندیشه اش والا بود. آخرین باری که با هم گفتگو کردیم در حصوص بیماریش بود؛ گفت: "می دانم که شکستش می‌دهم، اما باید به بیمارستان بروم". همه پاسخهایش به فکر، نظم و تعهد در تئاتر می‌رسید و خلق و خدمت سرلوحه گفتارش بود. تمام عمرش جدی بود ولو در شوخی‌ها و خنده‌های دوستانه اش؛ شخصیت آراسته‌ای داشت و یک آرامش درونی در عین طوفانی که می‌شد از دیدنش استنباط کرد.»
مدیریت و کارکنان مجموعه تئاتر شهر هم در سوگ اسستاد پور حسینی نوشتند:《 صبح روز جمعه هفتم آذر ماه، وقتی آسمان خدا از ابر‌های پاییز با طعم باران پوشانده شده بود؛ ناگاه خبر رسید که یکی از جاودانه‌های تئاتر این سرزمین، استاد پرویز پورحسینی عزیزمان بعد از هفته‌ها ایستادگیِ مردانه در برابر ویروسِ نحسِ کرونا، به دیدار آفریدگارش شتافت. حقیقتا او بهانه‌ای بود برای روشنای چراغ تئاتر این سرزمین.
زبان توصیف، از پس فراق یکی از دردانه‌های تئاتر ایران، کار دشواری است، اما اهالی تئاتر شهر و همه هنرمندان شریف و یگانه اش در این سال‌ها می‌دانستند و می‌دانند که پرویز پورحسینی، استاد پرویز پورحسینی عزیزمان یکی از ستاره‌های درخشان عرصه‌ای است که چراغ راهش بزرگانی، چون او بودند و هستند. 》
بسیاری دیگر از اهالی فرهنگ و هنر نیز از شخصیت و هنر ارزشمند این پیشکسوت عرصه‌ای نمایش نوشتند. یاد و خاطره این هنرمند بزرگ همواره در یاد‌ها جاودان خواهد ماند.
ارسال نظرات