به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، نشریه وُکس در تحلیلی نوشت: جشن تولد صدسالگی «هنری کیسینجر» اخیرا در باشگاه اقتصادی نیویورک در منهتن برگزار شد. حضار یکصدا می‌گفتند: «تولدت مبارک، هنری عزیز». کیسینجر چند روز پیش از آن شمع کیک تولد ۱۰۰ سالگی‌اش را فوت کرد و سپس دست‌اش را شبیه «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور اسبق ایالات متحده بالا برد.
میراث کیسینجر به عنوان استراتژیست جنگ سرد، مشاور بانفوذ ریچارد نیکسون و جرالد فورد رؤسای جمهوری اسبق و نماینده دیپلماسی آمریکا کماکان پابرجا باقی مانده حتی اگر مدت زمان زیادی از ترک دولت و مناصب رسمی توسط او گذشته باشد. این در حالی‌است که او عمر بیش‌تری در مقایسه با همتایان‌اش داشته است. علی‌رغم سابقه تسهیل شرایط بروز جنایات در جهان، کیسینجر کماکان در مورد چگونگی پایان جنگ در اوکراین یا جلوگیری درگیری با چین اظهارنظر می‌کند. او باعث طولانی‌تر شدن جنگ ویتنام شد. او سبب شد درگیری به لائوس و کامبوج گسترش یابد. هم‌چنین، در جریان صدور فرمان بمباران توسط او از سال ۱۹۶۹ میلادی به این سو ۱۵۰ هزار شهروند غیر نظامی در کامبوج جان‌شان را از دست دادند. کیسینجر از رهبران پاکستان و اندونزی حمایت کرد رهبرانی که هریک ۲۰۰ هزار نفر را در کشور‌های همسایه کشته بودند. او هم‌چنین ژنرال‌های ارتش آرژانتین که ده‌ها هزار نفر از آرژنتینی‌ها را ربوده و ناپدید ساخته بودند در آغوش گرفت و از ژنرال پینوشه در شیلی حمایت کرد.
کیسینجر هرگز به دلیل تصمیمات مرتبط با خارج از کشور عذرخواهی نکرد و رهبران کمی از ایالات متحده تا به امروز چنین کرده‌اند. «کریستوفر هیچنز» متفکر و نویسنده انگلیسی در سال ۲۰۰۱ میلادی در یکی از آثارش این موضوع را مطرح کرد که کیسینجر مسئول ارتکاب حمایت جنگی بوده و باید محاکمه شود. کیسینجر به ندرت به پرسش‌های خبرنگاران در مورد جنگ ویتنام پاسخ می‌دهد. کیسینجر به اصل «عذرخواهی نکنید» پایبند بوده است. این بخشی از چگونگی مقاومت و زنده ماندن ریگان، بوش و ترامپ در عرصه سیاسی بود. کیسینجر این الگو را ایجاد کرد که شما می‌توانید سیاست خارجی را مانند شطرنج بازی کنید و مجبور نیستید در داخل کشورتان برای پیامد‌های فاجعه‌بار تصمیمات‌تان در کشور‌های دیگر پاسخگو باشید. روش‌هایی که نیکسون و کیسینجر برای دور زدن نظارت دموکراتیک در سیاست خارجی به کار گرفتند به یک معیار تبدیل شد. در نتیجه این روند بود که دولت بوش چنین شیوه‌ای را برای بی‌اعتبار کردن منتقدان و انتشار اطلاعات نادرست در مورد حمله به عراق به کار گرفت.
«کارولین آیزنبرگ» استاد تاریخ در دانشگاه هافسترا می‌گوید: «کیسینجر هرگز عذرخواهی نکرده است. این در حالی‌است که او در کشتار تعداد زیادی از مردم در لائوس و کامبوج نقش داشته است، اما گویا مصون از انتقاد بوده است». این یکی از ویژگی‌های مداوم آمریکا در جنگ است. بیست سال پس از حمله فاجعه‌بار و نادرست ایالات متحده به عراق «جورج دابلیو بوش» رئیس‌جمهور سابق خود را به یک دولتمرد بزرگ تبدیل کرده و به ندرت با پرسش‌های دشوار در مورد جنگ رو‌به‌رو شده است. بوش در گافی در سال ۲۰۲۲ میلادی خود به نوعی افشاگر تصمیمات‌اش بود زمانی که گفت «تصمیم یک نفر برای آغاز یک تهاجم کاملا غیرقابل توجیه و وحشیانه به عراق» و سپس با خنده حضار مواجه شد و با اصلاح کلام‌اش گفت منظورش اوکراین و جنگ پوتین علیه آن کشور بوده است. با این وجود، هیچ‌گونه پاسخگویی واقعی برای رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و حلقه درونی او برای آغاز حمله به عراق و سایر جنگ‌های پس از ۱۱ سپتامبر که تا امروز ادامه دارد صورت نگرفته است.
در کنفرانسی در کتابخانه کندی در سال ۲۰۰۶ در مورد ویتنام «برایان ویلیامز» مجری پنلی با حضور کیسینجر بود و از او پرسید: «آیا چیزی وجود دارد که بخواهید برای آن عذرخواهی کنید؟» کیسینجر این پرسش را «بسیار نامناسب» خواند و گفت: «ما باید با این فرض شروع کنیم که افراد جدی با در نظر گرفتن منافع ملی و منافع جهانی تصمیمات جدی می‌گیرند». در باشگاه اقتصادی نیز هیچ پرسشی از سوی رسانه‌ها از کیسینجر پرسیده نشد.
«مت داس» فعال سیاسی و مشاور سناتور سندرز که اکنون عضو بنیاد کارنگی است می‌گوید: «بخش بزرگی از میراث هنری کیسینجر، فساد سیاست خارجی آمریکاست. این امر مرز بین سیاست خارجی و منافع شرکت‌ها را محو می‌کند اگر نگوییم کاملا از بین می‌برد».