یادداشت|
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امیرحسین کردی فعال رسانه در یادداشتی به «حسینیه معلی» که مدتی است پخش آن از شبکه یک سیما آغاز شده است، پرداخت و درباره حواشی این برنامه نوشت که روی پارچه سفید بر لکه‌های تیره تمرکز نکنیم!
در این یادداشت آمده است:
««حسینیه معلی» برنامه‌ای که حالا در فصل جدید خود، به آنتن شبکه ۳ رسیده‌است، باز هم مورد توجه مخاطبان صدا و سیما قرار گرفته و همچون فصل‌های قبلی، محل بحث و نقد مداحان و فعالان فرهنگی است؛ نکته‌ای که در نقد این برنامه باید مورد توجه باشد این است که در میان پارچه سفید، روی اندک لکه‌های تیره بیش از حد تمرکز نکنیم!
حسینیه معلی بیش از آنکه نمایشی تلویزیونی باشد سعی بر این دارد که حسینیه باشد آن هم به وسعت ایران، حسینیه‌ای که سکولار نیست و بدون لکنت موضع خود را اعلام می‌کند، تصویری واقعی از شادی با محوریت اهل بیت (سلام الله علیهم) را بازنمایی می‌کند و بنا بر شاد کردن دل مردم در زمان اعیاد شعبانیه دارد؛ البته مشخص است که نباید آن را صرفا به دید یک حسینیه تحلیل کرد و انتظار این را داشت که هرچه در هیات‌ها رقم می‌خورد به همان کیفیت در این برنامه هم اجرا شود یا برعکس هرچه در این برنامه اجرا می‌شود امکان الگو شدن برای هیات‌ها و حسینیه‌های کشور را داشته باشد. شاید عمده اشتباه در تحلیل این برنامه در همین فهم اشتباه باشد که از برنامه‌ای که در قاب تلویزیون اجرا می‌شود، انتظار داشته باشیم همچون هیاتی تراز عمل کند و بر ذاکران حاضر در برنامه خرده گرفته شود که چرا رفتاری را که در فرم مداح هیات دارید در این برنامه نداشتید.
بدیهی است که این دیکته نوشته شده غلط‌هایی هم داشته باشد، اما مساله نوع مواجهه با این لکه‌های کوچک در این پارچه سفید است. این که در هنگام نقد برنامه عده‌ای از بزرگواران بدون توجه به ابعاد آن و تاثیرات و اثرات مثبتی که روی مخاطب دارد صرفا به نقاط منفی اتکا می‌کنند بی انصافی است در حق برنامه سازان.
این برنامه با توجه به گستره مخاطب خود و همچنین گستره محتوایی که دارد باید از جنبه‌های مختلف بررسی شود و ابعاد آن شناخته شود. آن وقت می‌شود با توجه به فواید و مضراتی که در متن و فرامتن خود روی مخاطب دارد ارزیابی شود؛ این اثر چه از بعد رسانه‌ای و چه از بعد مذهبی نیاز دارد که تحلیل شود و نمی‌شود صرفا با اتکا به یک بعد آن، کل برنامه را بررسی کرد. اما متاسفانه برخی منتقدان بدون توجه به تاثیرات مثبت برنامه با اتکا بر چند اشتباه و خطای برنامه سازان که به حق هم باید به آن توجه شود کل اثر را زیر سوال می‌برند. البته که با توجه به حساسیت موضوع برنامه و عمیق بودن تاثیرات آن لازم است که با تمرکز و توجه ویژه مورد بررسی قرار گیرد، اما نباید بر نکات و فواید این برنامه در جامعه چشم پوشید و جوری آن را تخریب کرد که دیگر در قاب رسانه اثری از آن نماند.
برنامه «حسینیه معلی» توانسته در هر قسمت خود بیش از یک ساعت مخاطب را با محوریت مفاهیم مذهبی، شاد و سرگرم کند و برنامه‌ای مفرح عرضه کند که پیام خود را به صورت بسته بندی شده به مخاطب ارایه می‌کند. همچنین ذکر اهل بیت (سلام الله علیهم) به‌واسطه این برنامه در وسعتی بیش از یک هیات و حسینیه به شکل سنتی پخش گردد.
مفاهیمی که با پوسته شادی و شوخی به مخاطبان عرضه می‌گردد بیش از پیش اثرگذار است. این برنامه به خوبی توانسته این اتفاق را رقم بزند و پیام‌های مفید برای جامعه را با کمترین حساسیت به مخاطب خود منتقل کند و برای ساعتی لبخند بر لبان مخاطبان و البته در مقاطعی هم اشک بر چشمان آن‌ها بکارد.»
ارسال نظرات