عبدالحمید قدیریان در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجو، پیرامون چگونگی انتخاب شدن موضوع «غزه» برای آثار ارسالی به شصتمین بینال هنر ونیز گفت: با شروع کشتار غزه حوزه هنری از هنرمندان خواست آثاری را تولید کنند. پنج نفر از هنرمندان کارهایی را با موضوع غزه تولید کردند. تولید این آثار با برپایی نمایشگاه دو سالانه ونیز همزمان شد. از آنجایی که وزارت ارشاد قصد شرکت در آن نمابشگاه را داشت و می‌خواست آثاری را ارائه کند. حوزه هنری پیشنهاد کرد تا کارهای تولید شده با موضوع غزه را استفاده نمایند؛ وزارت ارشاد هم از این پیشنهاد استقبال کرد و آثار به دوسالانه هنر ونیز فرستاده شد.
وی پیرامون چرایی شرکت ایران در این دوسالانه برخلاف دوره‌های گذشته خاطرنشان کرد: چند سالی بود که کشور ما در این نمایشگاه به دلایلی شرکت نکرده بود؛ شاید انگیزه‌ای نداشت. با نزول فکری که به دلیل اشاعه تفکر یهود در جهان شاهد هستیم، خود من هم به شخصه اشتیاق زیادی برای ورود به این نمایشگاه نداشتم؛ مگر اینکه به عنوان یک تریبون بین‌المللی که امکان صحبت کردن در ابعاد گسترده را فراهم کند، در نظر گرفته شود.
این هنرمند با بیان اینکه غزه موضوعی است که اگر اکنون کسی نسبت به آن عکس‌العمل نشان ندهد باید به انسان بودن او شک کرد، اظهار داشت: طبیعی است که هنرمند ایرانی وقتی بخواهد در چنین نمایشگاهی حضور داشته باشد، باید از این حادثه و جنایت بزرگ صحبت کند. شدت جنایت به حدی است که ما شاهد هستیم در هر جایی که مردم قادر به بیان احساسات خود هستند عکس‌العمل نشان داده‌اند – مثل دانشجویان آمریکا و اروپا که در حمایت از مردم غزه به خیابان‌ها آمدند و اعتراض خود را بیان کردند. اما در جاهایی که دولت‌ها بر مردم اشراف دارند، محدودیت ایجاد می‌کنند و صدای احساسات عمومی شنیده نمی‌شود. برای همین در نمایشگاه نیز به نوعی سکوت معنی دار هنرمندان دیگر کشورها را شاهدیم و دیدیم که آثاری که از طرف دولت‌های مختلف آمده بود، به مسئله عظیم غزه نپرداخته بودند.
قدیریان افزود: متاسفانه کشور ایتالیا به من برای رفتن به نمایشگاه ویزا نداد. آن‌ها که ادعای آزاد اندیشی دارند، وقتی که تفکر هنرمندی که آثارش را در کشور آن‌ها به نمایش گذاشته، مطابق میل آن‌ها نباشد، مانع ورود آن می‌شوند. به همین دلیل، من اطلاعات دقیقی از اتفاقات نمایشگاه ندارم. اما دوستانی که توانسته‌اند به آن وارد شوند گفته‌اند تعداد انگشت شماری از کشورها در آثار خود تلویحاً به مسئله فلسطین پرداخته‌اند.
وی تصریح کرد: بنظر می‌رسد دنیا در حال رنگ عوض کردن است. اگر هنرمند، بیدار و هشیار و هوشمند باشد، باید خود را با تحولات جهانی هماهنگ سازد. نگاه «هنر برای هنر» دیگر رنگ باخته است و باید به سمت هنر متعهد حرکت کنیم. بنظر می‌رسد هنرمندان جوان در سراسر جهان کم کم در حال باز کردن این مسیر هستند. البته کار دشوار است، چرا که فشار و تسلط فرهنگی رژیم صهیونیستی و تفکر یهود بر دنیا بسیار قدرتمند است. اتفاقی که در غزه افتاد، در حال شکستن سدها است و ان شاء الله تحولات خوبی در پیش خواهیم داشت.
این هنرمند پیرامون تعطیل بودن غرفه رژیم صهیونیستی در شصتمین دوسالانه هنر ونیز اظهار داشت: اسرائیل سال‌ها است که در تلاش است تا ایران را منزوی کند؛ خدا هم کاری کرده است تا خودش منزوی شود. خداوند بنا دارد اسرائیل را از جایگاهی که در عرصه‌های مختلف تصرف کرده است، پایین بکشد و به موقعیتی برساند که حق آن است. این نمایشگاه نیز در کشوری برگزار شد که طرفدار قطعی رژیم صهیونیستی است و به آن کمک می‌کند ولی عکس‌العمل مردم مانع فعالیت این رژیم شد. در المپیک پاریس نیز ما شاهد هستیم که مردم چگونه دست رد بر سینه اسرائیل می‌زنند. این داستان تازه آغاز شده است و ان شاء الله به نابودی رژیم صهیونیستی نیز ختم خواهد شد.
قدیریان در پایان با اشاره به اینکه هنر، اصلی‌ترین ابزار بیان احساسات است، اشاره کرد: تحولی که در غزه در حال شکل گرفتن است، یک خبر نیست. می‌توان آن را در غالب یک فضای احساسی و هنری مطرح و تبیین کرد. سوال عمده‌ای که در ذهن جهانیان شکل گرفته‌است این است که چرا مردم غزه اینقدر مقاوم هستند؟ آیا آموزشی دیده‌اند؟ این از آن سوال‌هایی است که هنرمندان و اهل تفکر باید به آن پاسخ دهند.