به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فضانوردان در آینده ممکن است بتوانند سیارک‌ها را از طریق یک برنامه شگفت‌انگیز که توسط دانشمندان برجسته توسعه داده شده است، بخورند.
اگرچه فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی روی رشد برگ‌های سالاد آزمایش‌هایی را انجام داده اند، اما بیشتر غذایی که در فضا مصرف می‌کنند باید از زمین ارسال شوند.
انجام این کار برای ماموریت‌های طولانی مدت و دورتر در فضای خارج از جو غیرممکن است.
برای در نظر گرفتن این مشکل، جاشوا پیرس، از دانشگاه وسترن در انتاریوی کانادا و همکارانش تصمیم گرفتند امکان استفاده از باکتری‌ها را به عنوان وسیله‌ای برای تبدیل ترکیبات حاوی کربن از سیارک‌ها به غذای خوراکی بررسی کنند.
در حالی که دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند این فرآیند را با استفاده از سیارک‌های واقعی انجام دهند، پیرس و تیمش آزمایش‌های مشابهی را با استفاده از باکتری‌ها برای شکستن پلاستیک از ظروف جیره‌ای ارتش انجام داده‌اند.
این کار با گرم کردن پلاستیک در غیاب اکسیژن، فرآیندی به نام پیرولیز انجام شد و سپس به باکتری‌های کربن‌خوار تغذیه شد.
پیرس به نیوساینتیست گفت: وقتی به محصولات تجزیه شده در اثر حرارت که می‌دانیم باکتری‌ها می‌توانند بخورند و سپس آنچه در سیارک‌ها یافت می‌شود، نگاه می‌کنید؛ در واقع به خوبی با هم مطابقت دارند.
پیرس گفت: بنابراین من فکر می‌کنم که این طرح واقعاً می‌تواند کارساز باشد. این باکتری در نهایت «شبیه میلک شیک» می‌شود. پیرس و تیمش نیز با خشک کردن این ماده چیزی شبیه به ماست یا حتی پودر را آزمایش کرده‌اند.
اگرچه ممکن است نتیجه نهایی چندان اشتها آور به نظر نرسد، اما پیرس گفت که این باکتری‌ها در واقع به طور قابل توجهی با رژیم غذایی انسان سازگار هستند: ما یک تجزیه و تحلیل تغذیه‌ای انجام دادیم و معلوم شد که این یک غذای تقریبا عالی است.
معلوم شد که کنسرسیوم باکتری‌هایی که ما استفاده می‌کردیم، تقریباً و به طور برابر حاوی یک سوم پروتئین، یک سوم کربوهیدرات و یک سوم چربی است.
پیرس گفت که اگر این ایده عملی شود، سیارکی با عرض ۵۰۰ متر، مشابه بننو که ناسا در سال ۲۰۲۰ از آن بازدید کرد، می‌تواند غدای بین ۶۰۰ تا ۱۷ هزار فضانورد را برای یک سال تامین کند.
مقدار دقیق به این بستگی دارد که باکتری‌ها چگونه ترکیبات کربن سیارک را هضم می‌کنند. پیرس گفت که هر پروژه غذایی سیارکی کاملاً عملیاتی به یک «ماشین بزرگ صنعتی» در فضا نیاز دارد.
با این حال، محققان امیدوارند که بتوانند آزمایش‌هایی را در مقیاس کوچک‌تر در سال آینده آغاز کنند.
طبق گفته دانشمندان باید گفت که این طرح بسیار گران است. اگر چه خوب است که به این چیز‌ها فکر کنیم، اما از نظر فناوری، هنوز پیشرفت‌های زیادی لازم است تا بتوانیم از این روش‌ها استفاده کنیم.
منبع: الیوم السابع