«تانکر» خودِ خود زندگی است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «تانکر» به کارگردانی امیر پذیرفته داستانی درباره اتفاقات زندگی یک خانواده دارد که در یک کارگاه پسته مشغول کار هستند. این فیلم محصول مشترک مرکز رویاد، وابسته به سازمان هنری رسانه‌ای اوج و انجمن سینمای جوانان ایران است که در شهر رفسنجان فیلمبرداری شده. «تانکر» در چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران رونمایی خواهد شد. 

ندا حسینی، بازیگر فیلم کوتاه «تانکر» در مورد نقش خود بیان کرد: آقای پذیرفته را از قبل می‌شناختم و فیلم کوتاه «کپسول» را سال ۹۹ با ایشان کار کرده بودم. فروردین ماه امسال این نقش در فیلم «تانکر» را به من پیشنهاد دادند که فیلمنامه را خواندم و به دلیل جذابیت این قصه و تجربه جذاب کار قبلی با ایشان پذیرفتم و کار را شروع کردیم.

 
وی ادامه داد: من در «تانکر» نقش فائزه مادر دو پسر را داشتم که مصائب و مشکلات یک مادر تنها را بر دوش می‌کشید. لوکیشن فیلم روستایی از توابع رفسنجان بود و یک عمارت قدیمی متعلق به مرحوم جهانگیرخان رضوی که قدمتی حدود ۱۵۰ ساله دارد و در مجموع لوکیشن جذابی بود.

 
این بازیگر خاطرنشان کرد: من متولد رفسنجان هستم و زنانی مانند فائزه را بسیار دیده بودم؛ هنوز هم مکان‌هایی شبیه این فیلم هست؛ اگرچه شرایط مکانیزه و نیاز به نیروی کار کمتر شده (ضمن این که به دلیل تغییرات آب و هوایی خود پسته هم کمتر شده) است، اما هنوز هم کارگر فصلی پسته وجود دارد و کار می‌کنند و شاید دو ماه کار می‌کنند تا خرج سالشان را در بیاورند.

 
حسینی تصریح کرد: خاصیت نوشته‌های آقای پذیرفته باورپذیری و قابل لمس بودن آنهاست. قصه «تانکر» هم مختص این فرهنگ و جغرافیاست و به شخصه زنان زیادی را در این خطه دیده ام که مانند فائزه زیست می‌کنند. به همین دلیل نقش برایم جذاب و آشنا بود. زنانی که کارگر فصلی محسوب می‌شوند و مجبورند که کار کنند و در موقعیت‌های زیادی سکوت کنند، چون غم نان دارد.

 
وی افزود: این زنان را از بچگی دیده بودم و هنوز هم هستند و کار می‌کنند و اگرچه خط قرمزشان کودکشان است، اما چون غم نان دارند، این غم دست و بالشان را در جا‌های می‌بندد.

 
حسینی در توضیح چالش نقش فائزه اظهار داشت: سکوت فائزه و شرایطی که مجبور بود که حرف نزند و در شرایطی که اشتباهی نکرده بود باید عذرخواهی می‌کرد که بخشیده شود تا بیکار نشود و از پس زندگی دو پسر بچه بربیاید قسمت چالش برانگیز این نقش برای من بود.

 
این بازیگر یادآور شد: پیام این فیلم این است که مهربانی پیروز است و این که گذشت و بخشش اصل زندگی ست. آدم‌ها هرچقدر بزرگ می‌شوند و موقعیت مالی و شغلی بالاتری پیدا می‌کنند انگار بخشیدن برایشان سخت‌تر می‌شود و شکلی از بی رحمی در آنان شکل می‌گیرد و گویی از انسانیتی که در بچه‌ها پررنگ‌تر است، فاصله می‌گیرند. «تانکر» می‌گوید همیشه بچه‌ها راحت‌تر می‌بخشند و بزرگترین خطا‌ها را هم بچه‌ها ساده‌تر نادیده می‌گیرند.

 
حسینی در ادامه بیان کرد: «تانکر» می‌گوید اگر آدم‌ها بدی و بداخلاقی می‌کنند هم حق دارند، چون همیشه دستی بالای دست دیگر هست و روزگار این را برایشان رقم زده است؛ همانگونه که می‌بینیم وقتی تانکر خالی باشد ضرر مالی ارباب زیاد است و صاحب کار اگر سخت گیری نکند سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و مادر قصه کاری از دستش برنمی آید و برای خطای نکرده باید طلب بخشش کنند.

 
او در پاسخ به این که چرا مخاطبان باید فیلم را ببینند، گفت: «تانکر» را به این دلیل باید دید که خودِ خود زندگی است؛ یعنی در اوج غم و ناراحتی و مشکلات اتفاقاتی می‌افتد که هم خنده دار است و هم تامل برانگیز.

 
حسینی در پایان اظهار داشت: من خروجی کار را ندیده ام و منتظرم تا در جشنواره فیلم کوتاه تهران آن را ببینم، اما حقیقتا مقابل دوربین نقش را زندگی کردم و و امیدوارم مخاطب هم چنین برداشتی داشته باشد.