شجاع‌‌ترین انتخابات؛ حماسه ۹ دی که تاریخ ساز شد

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو ؛ هنوز دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز نشده بود که از سوی جریانات طرفدار میرحسین موسوی، کاندیدای انتخابات سال ۸۸، زمزمه‌هایی درباره تقلب در انتخابات بیان شد. روز انتخابات نیز عفت مرعشی، همسر هاشمی رفسنجانی پس از آن‌که رأى خود را به صندوق انداخت، اعلام کرد: «شما شاهد هستید که من در رأی خود نام میرحسین موسوی را نوشتم و امیدوارم تقلبی صورت نگیرد که اگر این اتفاق بیفتد، من در پل صراط از آن نخواهم گذشت و اگر تقلب نشود موسوی رئیس‌جمهور می‌شود. ولی خدا نکند تقلب کنند که در آن صورت مردم به خیابان‌ها می‌آیند و اعتراض می‌کنند.»

البته ایراد خدشه بر انتخابات حتی پیش‌تر از آن هم بیان شده بود. همچنان که فخرالسادات محتشمی‌پور، از فعالان سیاسی در فتنه ۸۸ بیان کرده بود: «تاکنون هیچ انتخاباتی در ایران سالم نبوده است.» این اعتمادزدایی از فرایند انتخابات در ایران، پیش‌زمینه‌ی اساسی ماجرا‌های سال ۸۸ بود.

اوج این فرایند نیز در شب قبل از انتخابات رقم خورد. شبی که در آن میرحسین موسوی بیان کرد: «برنده قطعی با نسبت آرای بسیار زیاد، اینجانب هستم.» این در صورتی بود که هنوز انتخابات نیز شروع نشده بود!

به واقع این جریان سعی داشت با ایجاد فضایی متشنج همراه با عملیات روانی، اختلالی در فرایند انتخابات به نفع خود ایجاد کند. اما با این حال انتخابات با مشارکت ۸۵ درصدی اجرا و در نتیجه‌ی آن، محمود احمدی نژاد به عنوان برنده‌ی انتخابات اعلام شد. با این حال جریانات طرفدار موسوی شروع به پرداختن به ادعای جدیدی کردند که پیش‌زمینه‌های آن از قبل چیده شده بود. این جریان ادعا کرد که در انتخابات «تقلب» شده و این کلیدِ شروع فتنه‌ی ۸۸ بود!

این در حالی است که به دلیل سازوکار تماما مردمی انتخابات در ایران، اساسا امکان بروز تقلب موردنظر جریانات طرفدار موسوی که به «جنبش سبز» معروف شدند، وجود نداشت! اما با حمایت‌های رسانه‌های خارج‌نشین و دستگاه‌های اطلاعاتی دشمنان ملت ایران، فتنه‌ای آغاز شد که نزدیک به ۸ ماه کشور را در بحران قرار داد. بحرانی که تنها خسارات اقتصادی آن نزدیک به ۶۳ میلیارد تومان بود. از دیگر خسارات نیز می‌توان به آتش‌سوزی مساجد، بانک‌ها، اماکن دولتی و عمومی و... اشاره کرد. به‌علاوه‌ی آنکه این بحران، از لحاظ داخلی منجر به ایجاد دودستگی، کاهش سرمایه اجتماعی و نارضایتی سیاسی شد و از لحاظ خارجی نیز تحریم و فشار‌های بین‌المللی را به دنبال داشت.

از ۲۲ خرداد تا ۹ دی

از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که در ۲۲ خرداد ۸۸ رقم خورد تا ۹ دی کشور در معرض آشوب و بحران بود. در این مدت، عده‌ای که بخشی از آنها فریب «دروغ تقلب» را خورده بودند به خیابان‌ها آمده و دست به اعتراض زدند. عده‌ای نیز در بین ایشان رخنه کرده و جریان اعتراض را به آشوب و فتنه کشاندند و هچنین علیه نظام سیاسی و ولایت فقیه نیز شعار دادند. در واقع این گروه از فتنه‌گران مسئله‌ای در رابطه با انتخابات نداشتند بلکه هدف ایشان براندازی جمهوری اسلامی و مخالفت با اصل ولایت فقیه بود.

در آن طرف نیز هواداران کاندیدای پیروز انتخابات، یعنی محمود احمدی‌نژاد نیز در مقابل آنها قرار می‌گرفتند. نیرو‌های نظامی و امنیتی نیز در راستای تامین امنیت کشور تلاش کرده و گاه نیز مجبور به درگیری با فتنه‌گران می‌شدند.

در این فاصله‌ی چندماهه، کشور در وضعیت خطرناکی قرار داشت. با آغاز ایام محرم که مصادف با دی ماه سال ۸۸ بود، عده‌ای دست به اهانت به ساحت مقدس اباعبدالله الحسین (ع) و ارزش‌های اساسی ملت ایران زدند. اوج ماجرا نیز در ۶ دی آن سال، یعنی عاشورای حسینی رقم خورد.

در این روز فتنه‌گران در تهران، به صورت سازماندهی‌شده بدون حمل هرگونه ادوات مخصوص عزاداران و دسته‌جات عزاداری، در حالی که «نماد‌های سبز» را حمل می‌کردند، از خیابان‌های اسکندری به سوی تقاطع خیابان توحید، میدان فردوسی به سمت میدان انقلاب، میدان امام حسین (ع)، پل چوبی، خیابان حافظ به سمت چهارراه کالج و چهارراه ولی‌عصر حرکت کردند و با اخلال در عبور و مرور عزاداران و مردمی که در تردد به سمت مجالس عزاداری بودند، شعار‌های انحرافی سردادند. همچنین در برخی نقاط نیز آنها عزاداران حسینی را مورد ضرب و شتم قرار داده و مراسمات عاشورای حسینی را نیز به‌هم زدند. انتشار خبر این خرابکاری‌ها، خشم ملت ایران را برانگیخت.

در پی این ماجرا در روز‌های ۸ و ۹ دی ماه سال ۸۸، ملت ایران در استان‌های مختلف کشور از جمله قم، تهران، آذربایجان غربی و شرقی، خوزستان، مازندران، سیستان و بلوچستان و... به خیابان آمده و از نظام اسلامی، ولایت فقیه و کشور ایران دفاع کرده و اعمال فتنه‌گران را نیز محکوم کردند.

این اقدام انقلابی و پرشور ملت ایران یکی از مهم‌ترین عواملی بود که به غائله فتنه ۸۸ پایان داد و گستره‌ی آن تعجب رسانه‌های خارجی را نیز برانگیخت. خبرگزاری رویترز در اینباره نوشت: «راهپیمایان سوگند وفاداری به نظام جمهوری اسلامی یاد کردند.» پایگاه شبکه تلویزیونی المنار لبنان هم به پوشش خبری این حماسه پرداخت و گزارش داد: «تظاهرکنندگان تصاویر بنیانگذار جمهوری‌اسلامی ایران و رهبر انقلاب اسلامی را در دست داشتند و شعار‌هایی حسینی سردادند و آشوبگران و هتک‌حرمت‌کنندگان به مقدسات دینی در روز عاشورا را محکوم کردند.»

رهبر معظم انقلاب نیز درباره حماسه ملت ایران در این روز فرمودند: «همان روحی که حاکم بود بر اصل انقلاب ما و آن حضور عظیمِ بی‌نظیرِ تاریخی در سال ۵۷، همان روح در ماجرای ۹ دی نشان داده شد.» همچنین ایشان بعد از این واقعه بیان کردند: «مطمئن باشید که روز نهم دی امسال هم در تاریخ ماند؛ این هم یک روز متمایزی شد. شاید به یک معنا بشود گفت که در شرایط کنونی- که شرایط غبارآلودگی فضاست- این حرکت مردم اهمیت مضاعفی داشت؛ کار بزرگی بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر می‌کند، دست خدای متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن علی (علیه السّلام) را می‌بیند. این کارها، کار‌هایی نیست که با اراده‌ی امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهی است؛ همان طور که امام در یک موقعیت حساسی- که من بار‌ها این را نقل کرده‌ام - به بنده فرمودند: «من در تمام این مدت، دست قدرت الهی را در پشت این قضایا دیدم». درست دید آن مرد نافذِ بابصیرت، آن مرد خدا.»

مردم، راز ماندگاری انقلاب

در طول بیش از چهار دهه تداوم انقلاب اسلامی، شاید بتوان گفت از منظر داخلی، مهم‌ترین عامل در رابطه با پایندگی جمهوری اسلامی چیزی جز همراهی مردم با آن نبوده است. به تعبیر دیگر، اگر در خنثی و رفع کردن تهدیدات خارجی قدرت و مشخصا قدرت نظامی و نیرو‌های مسلح تاثیر و کارکردی اساسی داشته‌اند، به همین شکل در برابر تهدیدات داخلی نیز این مردم بوده‌اند که در بزنگاه‌های خطرناکِ تاریخ پابه‌پای جمهوری اسلامی حرکت کرده و از آن دفاع کرده‌اند.

همچنان که رهبر معظم انقلاب نیز در سال ۸۸ در دیدار با مردم قم فرمودند: «ملّت عزیز ما خیلی خوب عمل کرد. خداوند ان‌شاء‌الله توفیقاتش را، رحمتش را، فضلش را بر این ملّت نازل کند. سینه سپر کردید، این کشور را شما نجات دادید؛ ملّت ایران نجات داد. هم در قضایای دفاع مقدّس که ملّت نجات داد، هم در قضایای سیاسی، هم در قضایای علمی. علم را جوان‌های شما پیش بردند. همین‌طور که اشاره کردم، در این دستگاه‌هایی که پیشرفت علمی هست، بیشتر این جوان‌های مردمند، [یعنی]همه‌ی آنها جوان‌های مردمند، بچّه‌های شما هستند که دارند کار علمی می‌کنند. حضور شما به کشور آبرو داده است. هرجا حضور مردم لازم است -حالا چه بیست‌و‌دوّم بهمن، چه روز قدس، چه در قضایایی مثل نهم دی و امثال اینها- مردم حاضر می‌شوند؛ آبرو دادید به [کشور].»

براین اساس، باید راز پایایی و پایندگی جمهوری اسلامی در ایران را حضور همیشگی ملت در کنار جمهوری اسلامی دانست. ملتی که علی‌رغم دهه‌ها تحریم، مشکلات اقتصادی، نارضایتی‌های سیاسی و جنگ‌های روانی و رسانه‌ای پای آرمان‌های اسلام و انقلاب مانده و حتی حاضر می‌باشد که جان خود را نیز در راه آرمان‌ها فدا کند.