طی بیانیه‌ای صورت گرفت
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، واحد سیاسی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان طی بیانیه‌ای که با امضای ۶۰ دفتر دانشگاهی وابسته به این اتحادیه منتشر شده نسبت به مسائل و مشکلات معیشتی در کشور واکنش نشان داد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلاتخشوهم و اخشون ألیوم أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتى و رضیت لکم الاسلام دینا...
حدود ده ماه از زمان ریاست جمهوری آقای روحانی باقی مانده است. رییس جمهوری که پس از انتخاب و در شروع کار خود دچار حواشی بسیاری بود، ولی بیش از پیش غرق در مسائل گذرا و حاشیه‌ای شده و از رسالت اصلی خود فاصله گرفته بود. فاصله‌ای که خود را در ابتدای سال ۹۷ سر باز کرد و منجر به گرانی بی حد و حصر ارز و دلار و کاهش ارزش پول ملی گردید. با خروج آمریکا از برجام و اجرای تحریم‌های ظالمانه علیه ملت شریف ایران شاهد اجرای یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم، اما دریغ و صد دریغ از درک این شرایط توسط رییس جمهور محترم و اقدام عملی ایشان به عنوان فرمانده‌ی جنگ اقتصادی...
رییس جمهور محترم باید توجه می‌داشتند که دولت‌های ایشان، دولت‌های امید و انتظار مردم بودند و لذا نارسایی ها، کج روی‌ها و کم کاری‌های ایشان به شدت بر روی سرمایه‌ی اجتماعی نظام اثر گذار است و می‌تواند مردم را از صندوق‌های رای ناامید نماید. بی راه نیست اگر بگوییم علت اصلی مشارکت کمتر مردم در انتخابات دوم اسفند به علت همین نارسایی‌ها و در اعتراض به این کم کاری‌ها بوده است. نارسایی‌هایی که سرمایه‌ی اجتماعی نظام را پیش از همه هدف می‌گیرد و در وهله‌ی اول، حامیان روحانی، باید پاسخگوی انتخاب سراسر اشتباه خود باشند، اما فرار از مسئولیت و عدم پاسخگویی سبب شده است که یا بی سر و صدا گوشه‌ی عزلت گزینند! یا با نهایت وقاحت و بی شرمی نامه و بیانیه صادر کرده و همه چیز را به گردن ولایت و نظام بیندازند و هزینه‌ی رویکرد سراسر اشتباه خود را از آبروی نظام پرداخت نمایند.
هنوز یادمان نرفته است که آقای جهانگیری در تبلیغاتشان برای انتخابات سال ۹۶ تا این حد وعده دادند که " طرحی داریم تا هیچ کس گرسنه نخوابد "، هنوز به خاطر داریم تخریب و تخطئه‌ی ناجوانمردانه‌ی رقبا توسط حامیان روحانی و ایجاد رقیب هراسی و حس القای ناکارآمدی، هنوز به خاطر داریم که رییس جمهور محترم با چه القابی منتقدین و معترضین خود را نوازش فرمودند، اما به جاست که هم اکنون آقای روحانی و حامیانش از خود بپرسند، چند درصد از این وعده‌ها محقق شده است؟ رقبای آقای روحانی و منتقدین وی در نزد مردم چه جایگاهی دارند و رییس جمهور چه میزان محبوبیت دارد؟ انتقاد‌های به حقی، چون انتقاد به رویکرد ناکارآمد بی توجهی به ظرفیت‌ها و توانایی‌های داخلی و چشم دوختن صرف به مذاکره و تعامل خارجی، گره زدن ناکارآمدی‌های مدیریتی به تحریم‌های خارجی، عدم توجه به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، خوشبینی و اعتماد بیش از حد به دشمنان قسم خورده این کشور، افزایش نقدینگی، کاهش تولید ملی و در نتیجه کاهش ارزش پول ملی که هیچ گاه توسط رییس محترم جمهور و حامیان ایشان شنیده نشد و هم اکنون نیز که ناکارآمدی آن‌ها اثبات شده است، به جای جایگزینی راهبرد‌ها و راهکار‌های قابل اعتنا، لجوجانه بر سیاست‌های اشتباه اصرار می‌ورزند و سبب می‌شوند تا اوضاع معیشتی مردم روز به روز وخیم‌تر گردد.
نارسایی‌های اقتصادی همزمان با بحران کرونا تشدید شد و آن قدر جلوتر رفت که نیمه اول سال ۹۹ را تبدیل به گرانترین نیم سال سی سال اخیر کند. تورم افسار گسیخته، رانت‌های بی حد و حصر و واردات بیش از حد، عدم توجه به تحقق شعار سال، کاهش شدید ارزش پول ملی در نیمه‌ی اول سال، سیاست‌های اشتباه و تورم زا در تامین کسری بودجه، سیاست‌های اشتباه مدیریت بازار سرمایه، کاهش اعتماد مردم به دولت با پیشگویی‌های ساده لوحانه و غیر منطقی، بی توجهی و رهاکردن وزارت صمت به عنوان خط مقدم مبارزه با جنگ اقتصادی و عدم همراهی و هماهنگی با مجلس در انتخاب هر چه سریعتر وزیری متعهد و انقلابی، عدم سیاست مناسب در بازار خودرو و رشد سرسام آور قیمت ها، عدم مدیریت صحیح واردات که عدم تامین مواد اولیه کارخانه‌ها و افزایش نرخ بعضی از تولیدات داخلی را به دنبال داشته است و نیز هم چنین عدم مدیریت صحیح صادرات و قوانین مربوطه که باعث عدم بازگشت حجم عظیمی از ارز صادراتی به چرخه‌ی اقتصاد کشور شده است.
سیاست‌های اشتباه در تامین ارز دولتی کالا‌های اساسی که باعث ناپدید شدن حجم عظیمی از ارز‌های دولتی و هم چنین عدم تاثیر مناسب در حفظ قیمت کالا‌های اساسی همه و همه از دستاورد‌های دولت هستند و آقای رییس جمهور در واکنش به این اوضاع، با فرار به جلو، می‌فرمایند: «آدرس غلط به مردم ندهید. ریشه‌ی مشکلات، واشنگتن دی سی است.» گذشته از آن که این نظر با اظهار نظر‌های قبلی آقایان وزرا و خود آقای رییس جمهور در تناقض است، اما آیا آقای رییس جمهور با بررسی‌های کارشناسی به این نتیجه رسیده اند؟ اگر جواب مثبت است بهتر است توضیح دهند که چرا هفت سال از عمر یک ملت را صرف مذاکره با قدرت‌های بد عهد نموده و با کمال خوشبینی به جای خدا، به کدخدا دل بسته اند؟ چرا تا آب خوردن ملت را به مذاکره با آمریکا گره زدند و از تکیه به توانایی داخلی، پرهیز نمودند؟
بر فرض که صحبت‌های آقای رییس جمهور درست باشد، آیا جناب رییس اندکی تامل کرده اند که این حرف‌ها چه هزینه‌هایی را برای کشور ایجاد می‌کند؟ هر کسی که اندکی سواد سیاسی داشته باشد می‌داند که کوچکترین اظهار عجز و ناتوانی گرای تحریم‌ها و محدودیت‌های بیشتر برای یک کشور است. چه رسد به اینکه مدیریت تکنوکراتی ضعیف خود را به گردن تحریم بیندازیم و از آسیب یابی و نقد خود جلوگیری کنیم و در واقع به جای حل مشکل، صورت مسئله یعنی مدیریت ضعیف خود را پاک کنیم.
آقای روحانی در حالی خود را در مشکلات کنونی تبرئه می‌کند و همه مشکلات را به آمریکا نسبت می‌دهد که مردم به خوبی تاثیر سیاست گذاری‌های وی در سال‌های اخیر را لمس کرده‌اند. توقف پروژه مسکن مهر که تاثیر ویژه‌ای در افزایش قیمت خانه برای مردم داشته، عدم اهتمام به دریافت مالیات از جریان‌های قدرت و ثروت، سیاست‌های مذبذبانه در از بین بردن سهمیه بندی کارت سوخت و احیای مجدد آن، بی توجهی به ساخت پالایشگاه و پتروپالایشگاه‌ها که می‌توانست وابستگی ایران به نفت را به شکل محسوسی کم کند، عدم ارتباط با کشور‌های همسایه و شرق و... تنها بخشی از سوء تدبیر‌های غرب‌گرایان در هفت سال گذشته است.
متاسفانه دولت نشان داده که نه تنها توان مهار قیمت ها، بلکه اراده‌ای هم برای انجام آن ندارد از این رو لازم است تا مجلس از تمامی ظرفیت‌های تقنینی و نظارتی خود برای بهبود وضعیت معیشتی مردم و به کارگرفتن این دولت پیر و فرسوده در مدت زمان باقی مانده استفاده نماید تا بتواند مقداری از امید از دست رفته را به جامعه بازگرداند.
نیز، مسایل فرهنگی از جمله‌ی مسایل مهم هستند و در کنار مسائل اقتصادی، مجلس می‌بایست به مسائل فرهنگی نیز توجه ویژه داشته باشد، بنابر شواهد و قرائن، ابعاد مختلف سند ۲۰۳۰ در برخی مدارس، عامدانه یا جاهلانه اجرا می‌شود و پادگان‌هایی فراهم شده است تا بودجه‌ی نظام اسلامی، سرباز‌های تمدن غربی تربیت یابند! مجلس می‌بایست این خطر را جدی گرفته و هم در بعد ایجابی و هم در بعد سلبی وارد میدان شود. مسائل فرهنگی دیگری نیز از جمله ازدواج جوانان، جمعیت و فرزندآوری نیز هستند که باید مورد توجه ویژه مجلس قرار بگیرند.
در زمینه مسائل بین الملل شاهد هستیم که نظام سلطه و در رأس آن دولت تروریست آمریکا همچنان به اعمال فشار حداکثری علیه ملت عزیز ایران ادامه می‌دهد و از هیچ چیز ابا ندارد؛ و از طرفی شاهدیم که نه تنها اقدام درخوری برای مقابله با جسارت‌های این دولت خبیث و همدستان آن توسط دولت و دستگاه دیپلماسی کشور انجام نشده است؛ بلکه کلی گویی‌ها و اظهارات غیر کارشناسی دولتمردان باعث تشجیع و تشویق دشمن به اعمال زور و فشار‌های بیشتر است. از مجلس انتظار داریم به نمایندگی از ملت غیور ایران، هرچه زودتر پاسخی قاطع به اقدامات دولت‌های غربی، علی الخصوص دولت جنایتکار آمریکا داده و در این راستا تکلیف خود را با جسد معامله‌ای بی فرجام، به نام برجام، روشن کند.
جامعه‌ی اسلامی دانشجویان، به عنوان بزرگترین اتحادیه‌ی دانشجویی کشور، به رصد عملکرد مجلس یازدهم به مانند سایر ارکان نظام خواهد پرداخت و در صورت مشاهده خطا یا کوتاهی، با ارایه‌ی راهکار‌های اجرایی، مطالبه گرانه خواهان رفع آن‌ها خواهد بود و در صورت لزوم به وظایف خود به عنوان یک تشکل انقلابی عمل خواهد کرد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلاتخشوهم و اخشون ألیوم أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتى و رضیت لکم الاسلام دینا...
حدود ده ماه از زمان ریاست جمهوری آقای روحانی باقی مانده است. رییس جمهوری که پس از انتخاب و در شروع کار خود دچار حواشی بسیاری بود، ولی بیش از پیش غرق در مسائل گذرا و حاشیه‌ای شده و از رسالت اصلی خود فاصله گرفته بود. فاصله‌ای که خود را در ابتدای سال ۹۷ سر باز کرد و منجر به گرانی بی حد و حصر ارز و دلار و کاهش ارزش پول ملی گردید. با خروج آمریکا از برجام و اجرای تحریم‌های ظالمانه علیه ملت شریف ایران شاهد اجرای یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم، اما دریغ و صد دریغ از درک این شرایط توسط رییس جمهور محترم و اقدام عملی ایشان به عنوان فرمانده‌ی جنگ اقتصادی...
رییس جمهور محترم باید توجه می‌داشتند که دولت‌های ایشان، دولت‌های امید و انتظار مردم بودند و لذا نارسایی ها، کج روی‌ها و کم کاری‌های ایشان به شدت بر روی سرمایه‌ی اجتماعی نظام اثر گذار است و می‌تواند مردم را از صندوق‌های رای ناامید نماید. بی راه نیست اگر بگوییم علت اصلی مشارکت کمتر مردم در انتخابات دوم اسفند به علت همین نارسایی‌ها و در اعتراض به این کم کاری‌ها بوده است. نارسایی‌هایی که سرمایه‌ی اجتماعی نظام را پیش از همه هدف می‌گیرد و در وهله‌ی اول، حامیان روحانی، باید پاسخگوی انتخاب سراسر اشتباه خود باشند، اما فرار از مسئولیت و عدم پاسخگویی سبب شده است که یا بی سر و صدا گوشه‌ی عزلت گزینند! یا با نهایت وقاحت و بی شرمی نامه و بیانیه صادر کرده و همه چیز را به گردن ولایت و نظام بیندازند و هزینه‌ی رویکرد سراسر اشتباه خود را از آبروی نظام پرداخت نمایند.
هنوز یادمان نرفته است که آقای جهانگیری در تبلیغاتشان برای انتخابات سال ۹۶ تا این حد وعده دادند که " طرحی داریم تا هیچ کس گرسنه نخوابد "، هنوز به خاطر داریم تخریب و تخطئه‌ی ناجوانمردانه‌ی رقبا توسط حامیان روحانی و ایجاد رقیب هراسی و حس القای ناکارآمدی، هنوز به خاطر داریم که رییس جمهور محترم با چه القابی منتقدین و معترضین خود را نوازش فرمودند، اما به جاست که هم اکنون آقای روحانی و حامیانش از خود بپرسند، چند درصد از این وعده‌ها محقق شده است؟ رقبای آقای روحانی و منتقدین وی در نزد مردم چه جایگاهی دارند و رییس جمهور چه میزان محبوبیت دارد؟ انتقاد‌های به حقی، چون انتقاد به رویکرد ناکارآمد بی توجهی به ظرفیت‌ها و توانایی‌های داخلی و چشم دوختن صرف به مذاکره و تعامل خارجی، گره زدن ناکارآمدی‌های مدیریتی به تحریم‌های خارجی، عدم توجه به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، خوشبینی و اعتماد بیش از حد به دشمنان قسم خورده این کشور، افزایش نقدینگی، کاهش تولید ملی و در نتیجه کاهش ارزش پول ملی که هیچ گاه توسط رییس محترم جمهور و حامیان ایشان شنیده نشد و هم اکنون نیز که ناکارآمدی آن‌ها اثبات شده است، به جای جایگزینی راهبرد‌ها و راهکار‌های قابل اعتنا، لجوجانه بر سیاست‌های اشتباه اصرار می‌ورزند و سبب می‌شوند تا اوضاع معیشتی مردم روز به روز وخیم‌تر گردد.
نارسایی‌های اقتصادی همزمان با بحران کرونا تشدید شد و آن قدر جلوتر رفت که نیمه اول سال ۹۹ را تبدیل به گرانترین نیم سال سی سال اخیر کند. تورم افسار گسیخته، رانت‌های بی حد و حصر و واردات بیش از حد، عدم توجه به تحقق شعار سال، کاهش شدید ارزش پول ملی در نیمه‌ی اول سال، سیاست‌های اشتباه و تورم زا در تامین کسری بودجه، سیاست‌های اشتباه مدیریت بازار سرمایه، کاهش اعتماد مردم به دولت با پیشگویی‌های ساده لوحانه و غیر منطقی، بی توجهی و رهاکردن وزارت صمت به عنوان خط مقدم مبارزه با جنگ اقتصادی و عدم همراهی و هماهنگی با مجلس در انتخاب هر چه سریعتر وزیری متعهد و انقلابی، عدم سیاست مناسب در بازار خودرو و رشد سرسام آور قیمت ها، عدم مدیریت صحیح واردات که عدم تامین مواد اولیه کارخانه‌ها و افزایش نرخ بعضی از تولیدات داخلی را به دنبال داشته است و نیز هم چنین عدم مدیریت صحیح صادرات و قوانین مربوطه که باعث عدم بازگشت حجم عظیمی از ارز صادراتی به چرخه‌ی اقتصاد کشور شده است.
سیاست‌های اشتباه در تامین ارز دولتی کالا‌های اساسی که باعث ناپدید شدن حجم عظیمی از ارز‌های دولتی و هم چنین عدم تاثیر مناسب در حفظ قیمت کالا‌های اساسی همه و همه از دستاورد‌های دولت هستند و آقای رییس جمهور در واکنش به این اوضاع، با فرار به جلو، می‌فرمایند: «آدرس غلط به مردم ندهید. ریشه‌ی مشکلات، واشنگتن دی سی است.» گذشته از آن که این نظر با اظهار نظر‌های قبلی آقایان وزرا و خود آقای رییس جمهور در تناقض است، اما آیا آقای رییس جمهور با بررسی‌های کارشناسی به این نتیجه رسیده اند؟ اگر جواب مثبت است بهتر است توضیح دهند که چرا هفت سال از عمر یک ملت را صرف مذاکره با قدرت‌های بد عهد نموده و با کمال خوشبینی به جای خدا، به کدخدا دل بسته اند؟ چرا تا آب خوردن ملت را به مذاکره با آمریکا گره زدند و از تکیه به توانایی داخلی، پرهیز نمودند؟
بر فرض که صحبت‌های آقای رییس جمهور درست باشد، آیا جناب رییس اندکی تامل کرده اند که این حرف‌ها چه هزینه‌هایی را برای کشور ایجاد می‌کند؟ هر کسی که اندکی سواد سیاسی داشته باشد می‌داند که کوچکترین اظهار عجز و ناتوانی گرای تحریم‌ها و محدودیت‌های بیشتر برای یک کشور است. چه رسد به اینکه مدیریت تکنوکراتی ضعیف خود را به گردن تحریم بیندازیم و از آسیب یابی و نقد خود جلوگیری کنیم و در واقع به جای حل مشکل، صورت مسئله یعنی مدیریت ضعیف خود را پاک کنیم.
آقای روحانی در حالی خود را در مشکلات کنونی تبرئه می‌کند و همه مشکلات را به آمریکا نسبت می‌دهد که مردم به خوبی تاثیر سیاست گذاری‌های وی در سال‌های اخیر را لمس کرده‌اند. توقف پروژه مسکن مهر که تاثیر ویژه‌ای در افزایش قیمت خانه برای مردم داشته، عدم اهتمام به دریافت مالیات از جریان‌های قدرت و ثروت، سیاست‌های مذبذبانه در از بین بردن سهمیه بندی کارت سوخت و احیای مجدد آن، بی توجهی به ساخت پالایشگاه و پتروپالایشگاه‌ها که می‌توانست وابستگی ایران به نفت را به شکل محسوسی کم کند، عدم ارتباط با کشور‌های همسایه و شرق و... تنها بخشی از سوء تدبیر‌های غرب‌گرایان در هفت سال گذشته است.
متاسفانه دولت نشان داده که نه تنها توان مهار قیمت ها، بلکه اراده‌ای هم برای انجام آن ندارد از این رو لازم است تا مجلس از تمامی ظرفیت‌های تقنینی و نظارتی خود برای بهبود وضعیت معیشتی مردم و به کارگرفتن این دولت پیر و فرسوده در مدت زمان باقی مانده استفاده نماید تا بتواند مقداری از امید از دست رفته را به جامعه بازگرداند.
نیز، مسایل فرهنگی از جمله‌ی مسایل مهم هستند و در کنار مسائل اقتصادی، مجلس می‌بایست به مسائل فرهنگی نیز توجه ویژه داشته باشد، بنابر شواهد و قرائن، ابعاد مختلف سند ۲۰۳۰ در برخی مدارس، عامدانه یا جاهلانه اجرا می‌شود و پادگان‌هایی فراهم شده است تا بودجه‌ی نظام اسلامی، سرباز‌های تمدن غربی تربیت یابند! مجلس می‌بایست این خطر را جدی گرفته و هم در بعد ایجابی و هم در بعد سلبی وارد میدان شود. مسائل فرهنگی دیگری نیز از جمله ازدواج جوانان، جمعیت و فرزندآوری نیز هستند که باید مورد توجه ویژه مجلس قرار بگیرند.
در زمینه مسائل بین الملل شاهد هستیم که نظام سلطه و در رأس آن دولت تروریست آمریکا همچنان به اعمال فشار حداکثری علیه ملت عزیز ایران ادامه می‌دهد و از هیچ چیز ابا ندارد؛ و از طرفی شاهدیم که نه تنها اقدام درخوری برای مقابله با جسارت‌های این دولت خبیث و همدستان آن توسط دولت و دستگاه دیپلماسی کشور انجام نشده است؛ بلکه کلی گویی‌ها و اظهارات غیر کارشناسی دولتمردان باعث تشجیع و تشویق دشمن به اعمال زور و فشار‌های بیشتر است. از مجلس انتظار داریم به نمایندگی از ملت غیور ایران، هرچه زودتر پاسخی قاطع به اقدامات دولت‌های غربی، علی الخصوص دولت جنایتکار آمریکا داده و در این راستا تکلیف خود را با جسد معامله‌ای بی فرجام، به نام برجام، روشن کند.
جامعه‌ی اسلامی دانشجویان، به عنوان بزرگترین اتحادیه‌ی دانشجویی کشور، به رصد عملکرد مجلس یازدهم به مانند سایر ارکان نظام خواهد پرداخت و در صورت مشاهده خطا یا کوتاهی، با ارایه‌ی راهکار‌های اجرایی، مطالبه گرانه خواهان رفع آن‌ها خواهد بود و در صورت لزوم به وظایف خود به عنوان یک تشکل انقلابی عمل خواهد کرد.
ارسال نظرات