ناگفته‌ خاطراتی از انتقال ضریح جدید امام حسین(ع) به کربلا

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ همین چند وقت پیش بود که ضریح جدید امام حسین(ع) شهر به شهر ایران اسلامی را گشت و تا به مقصد یعنی همان کربلا رسید، آنقدر شور و شوق مردم زیاد بود که گاهی نفس آدم از این همه شور می گرفت.

کسانی که با ضریح بودند خاطرات زیادی دارند از مناجات های مردم با این ضریح مطهر.

به دنبال کسی می گشتیم تا از آن روزها برایمان بگوید، همه نشانی ها در سازمان عتبات عالیات که متولی این امر بود به یک نفر ختم شد، حاج آقای عباسی فرد که تمام طول مسیر همراه با ضریح بود و خاطرات شیرینی از این مسیر داشت.

گاهی در طول مصاحبه گریه و کرد و گاهی برایمان نوحه خوانی کرد.

پس اگر در طول گفت و گو مثل ما هنگام مصاحبه دلتان لرزید از ما هم یاد کنید

متن ذیل گفت و گوی «خبرگزاری دانشجو» با عباسی فرد، مدیر روابط عمومی سازمان عتبات و عالیات است: 

ساخت ضریح امام حسین(ع) در ایران به پاس ارادت ایرانی ها به اباعبدالله بود

به اعتقاد من ساخت ضریح جدید امام حسین(ع) بعد از 1400 سال که نصیب ایرانی‌ها شد، شاید به پاس ارادت ایرانی‌ها و عزاداری‌هایی که برای آقااباعبدالله برگزار می‌کردند، بود، در خبرها هم زیاد شنیدیم، هرکجا که این ضریح عبور می‌کرد، غبار را از دل‌ها می‌گرفت و شور و اشتیاقی را در مردم به وجود می‌آورد.

در آبادان مردم 2 روز در خیابان‌ها ماندند

تمام مراحل حرکت این ضریح پر از خاطره است و اگر کسی برای من نقل می‌کرد شاید اصرار داشتم که در موردش تحقیق کنم اما به چشم خودم دیدم که مثلاً در آبادان به مردم اعلام کردند ضریح 2 روز طول می‌کشد تا به آبادان برسد و به خانه‌هایتان بروید اما مردم انگار منتظر یک رخداد بودند، بوی حسین(ع) را احساس می‌کردند.

بعضی می‌گفتند که چرا به یک سازه‌ای که هنوز به کربلا نرسیده، می‌گویید، ضریح مطهر!

من فکر می‌کنم که آدم تا دلی با این موضوع برخورد نکند نمی‌تواند لمسش کند، در بعضی خبرها آمده بود که چرا به یک سازه‌ای که هنوز به کربلا نرسیده، می‌گویید، ضریح مطهر!

من هم در جوابشان گفتم که اعتقاد مردم به آقا اباعبدالله چیزی نیست که بخواهیم با این حرف‌ها خرابش کنیم، چون امام حسین(ع) همه چیزش را در اختیار خدا گذاشته بود خداوند هم اینجوری مهرش را در دل انسان‌های اهل دل گذاشته است.

وقتی که ضریح از پل بهمن شیر عبور می‌کرد

در آبادان یک پل معروفی است به اسم «بهمن‌شیر» که اگر اضافه‌باری بر روی پل برود ممکن است تخریب شود اما زمانی که ضریح به آنجا رسید از فاصله‌ 300-200 متری که نگاه می‌کردی پرچم‌های «یاحسین» و «یا اباالفضل» را می‌دیدی و یک تریلی که در وسط جمعیت حرکت می‌کرد، اما این اتفاق نیفتاد.

یک آقایی در آنجا به من گفت 1400 سال از واقعه کربلا گذشته است و حالا یک اثر از امام حسین(ع) به میان مردم آمده است و من به یاد قافله غریب امام حسین(ع) افتادم که کسی به استقبالشان نیامد.

از خارج از کشور برای دیدن ضریح آمدند

حالا بذارید از ابتدای حرکت برایتان بگویم، مسیر حرکت ضریح به سمت کربلا از قم شروع شد البته حدود 15 روز در کارگاهی در قم مردم می‌آمدند و از ضریح بازدید می‌کردند بماند که چه کسانی حتی از خارج از کشور برای دیدن ضریح آمدن.

شاید خود آقا برنامه ریزی کرده بوند که ضریحشان در کنار مرقد امام(ره) قرار بگیرد

روز 11 محرم این ضریح حرکت داده شد به سمت تهران ابتدا قرار بود ضریح به مصلی بیاید بعد هم میدان امام حسین در نظر گرفته شد، اما بعد از بررسی‌های زیاد و ترافیک‌های که در مسیر اتفاق می‌افتاد قرار شد تا ضریح در مرقد امام (ره) قرار بگیرد، سیل جمعیت به حدی بود که امکان حرکت دادن ضریح را نداشتیم و شاید خود آقا امام حسین(ع) جوری برنامه ریزی کردند که ضریحشان در کنار مرقد مطهر امام(ره) قرار بگیرد.

پیرزنی که امکان رفتن به کربلا نداشت و ...

یادم می‌آید پیرزنی آنجا برای زیارت ضریح آمده بود وقتی از او دلیلش را پرسیدیم، گفت: من امکان رفتن به کربلا را ندارم برای همین در اینجا به زیارتش آمده‌ام، در واقع 48 ساعتی که ضریح امام(ره) در تهران بود صحنه‌های شورانگیزی را به چشم خودمان دیدیم، ضریح بعد از 48 ساعت به سمت استان مرکزی حرکت کرد، در شهر زرند تریلی از حرکت بازماند چون مردم از مدت‌ها قبل در خیابان‌ها تجمع کرده بودند.

 در ساوه مردم تا صبح از کنار ضریح حرکت نکردند زمانی که به اراک رسیدیم جمعیت انبوهی از ساعت‌ها قبل جمع شده بودند، پیرزنی در میدان سرداران اراک قبل از آمدن ضریح داشت می‌رفت که به او گفتند مادر الان ضریح را می‌آورند، در جوابم گفت: زغال اسفندم تمام شده دارم می‌روم که زغال بیاورم.

آقایی که می‌گفت احساس می‌کنم سر امام حسین(ره) را آورده اند

بعد از آنجا در مسیر استان لرستان قرار گرفتیم، عشق و علاقه این مردم واقعاً دیدنی بود، حدود عصر وارد بروجرد شدیم، آقایی بیش از اندازه گریه می کرد وقتی از او علتش را پرسیدند می‌گفت من احساس می‌کنم سر امام حسین(ع) را آورده‌اند و بعد رو به ضریح کرد و گفت: آقا من یک شهید داده‌ام امروز هم آمده‌ام به تو بگویم که خودم هم فدای تو و اهل بیتت، حدود 12 شب به خرم آباد رسیدیم و باز هم همان شور و شوق مردم ادامه داشت، یک نفر یک مقاله‌ای نوشته و گفته بود چرا با این کارتان جاده‌ها را بند آورده‌اید.

بغل تریلی خالی بود اما هیچ ماشینی از کنار آن عبور نمی‌کرد

می‌توانم قسم بخورم که تریلی جلو حرکت می‌کرد و بغل تریلی خالی بود و ما از ماشین‌های پشت سر می‌خواستیم که برای ترافیک نشدن از کنار تریلی عبور کنند اما آنها می‌گفتند جان ما دارد جلوی ما حرکت می‌کند و ما این کار را هرگز انجام نمی‌دهیم، پیرمردی در خرم‌آباد دستش را به گردنم انداخت و می‌گفت آقا اگر رفتید کربلا به امام حسین(ع) بگو که این معلول‌ها و از پا افتاده‌ها هم دل دارند. شاید باورش برای بعضی‌ها سخت باشد اما گاهی خانم‌هایی که حجاب مناسبی هم نداشتند در کنار ضریح قرار می‌گرفتند و همراه با جمعیت نوحه می‌خواندند و سینه می‌زدند.

در اندیمشک مردم خیابان‌ها را آذین بندی کرده بودند

وقتی که وارد استان خوزستان شدیم و به اندیشمک رسیدیم مردم آذین بندی کرده بودند و با دسته‌های گل به استقبال ضریح می آمدند و التماس می‌کردند که نزدیک ضریح شوند، ابتدا به دوکوهه رفتیم و بعد در پادگان شهدای گمنام اندیشمک استقرار پیدا کردیم و بعد به سمت دزفول رفتیم و گویی دوباره عاشورای دیگری تکرار شد.

مردم بعضی شهرها که ضریح از آن عبور نمی‌کرد کیلومترها برای دیدن ضریح می‌آمدند

در اهواز هم همین اتفاقات افتاد و جالب اینجا بود که مردم خونگرم خوزستانی مهمان هایی را که از شهرهای دیگر به آنجا آمده بودند به خانه‌هایشان می‌بردند و نگذاشتند در مسیر چادر بزنند، به سمت شلمچه حرکت کردیم و در آنجا هم همان اتفاقاتی افتاد که در شهرهای دیگر افتاد در مسیر بعضی از شهرها که ضریح از آن عبور نمی‌کرد، مردم کیلومترها راه می‌آمدند تا در مسیر ضریح قرار بگیرند.

 ربیع‌الاول ضریح نصب می‌شود

با توجه به اینکه قبلاً تاج ضریح و قطعاتی از آن به کربلا منتقل شده است در حلول ماه ربیع این ضریح مطهر همراه با تعویض سنگ‌ها، کاشی‌ها و آینه‌کاری‌های جدید نصب خواهد شد، اگر رایزنی‌ها انجام شود، ممکن است که قطعاتی از ضریح را در موزه امام‌رضا(ع) نگه‌داری کنند.

 در کل باید بگویم که تمام ایران یکپارچه فریاد «لبیک یا حسین» را برلب داشتند این در حالی است که شور و شوق جوانان که در قالب دستجات سینه‌زنی در کنار ضریح حضور پیدا می‌کردند دیدنی بود.