یادداشت/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-یادداشت اساتید*؛ هنگامی که همه با هم زیر پرچم اسلام به رهبری امام (ره) انقلاب کردیم چه تفکری داشتیم؟ نگاه ما به دنیا، و داخل مملکت چگونه بود؟ ما در مورد دین، آزادی، رابطه با دنیا، حقوق بشر، محرومیت زدایی، توسعه و سایر مولفه‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی چه نظری داشتیم؟ امروز چه برخوردی با این متغییرها داریم؟ مجموعه سوالاتی که به ما نشان می‌دهد در چه مسیری بوده و به کجا قرار است برسیم.
دیروز همه با همه پیرو خط امام و اصول انقلاب بودیم، آن روز راه را اشتباه میرفتیم یا امروز وضع فرق کرده است. یا این که اصول تغییر کرده‌اند. به نظر می‌رسد ما برای این انقلاب چند اصل می‌توانیم ترسیم کنیم که لایتغیر باشد. از جمله: نظام جمهوری اسلامی ایران، رهبری، آرمان‌های امام، مقام معظم رهبری- شهیدان و ایثارگران؛ مابقی تفکرات را می‌توان در همین ظرف اندازه گیری کرد. ما می‌توانیم اقتصاد را در همین ظرف اندازه گیری کنیم. همچنین اخلاق، مدیریت، رونق، پیشرفت و توسعه، ضعف مدیریتی، اختلاس و ارتشاء و سایر مولفه‌ها در ذیل این اهداف می‌توانند قابل تحلیل باشند.
اینکه ما کدام تفکر را داشته باشیم مربوط به ایدئولوژی ما نیست. مربوط به نحوه مدیریت ماست. هر مدیری چه پایین دستی، چه میانی و چه مدیریت کلان و ملی می‌تواند نوع نگاه خود را به توسعه و پیشرفت و تحول داشته باشد. ولی نمی‌تواند نگاه متناقض به اصول و ارزش‌های انقلاب داشته باشد. زیرا در آن موقع دیگر طرف انقلاب نیست بلکه در مقابل انقلاب است.
امروزه به عنوان یک ارزش هر وقت جناحی قدرت را در دست میگیرد، دیگری را از ریشه تا انتها تکفیر می‌کند. چه اصولگرا و چه اصلاح طلب. چه از روی تعقل و فهم و چه کورکورانه. آن وقت انتظار داریم منافع ملی حاصل شود؟ منافع ملی در ذیل اقتدار، همبستگی و بسیج همگانی نیروها و فداکاری به وجود خواهد آمد.
ملت را طوری بار آورده‌ایم که امروز طرفدار ما و فردا ضد ما عمل می‌کنند. امروز به ما درود و فردا مرگ نثارمان کرده و امروز خادم و فردا خائنمان می‌شمارند. چرا؟ این منافع ملی ماست یا منافع بیگانگان؟
منافع ملی حلقه مفقوده نگاه‌های مختلف سیاسی است. اگر تعریف درستی بر پایه منافع ملی و مولفه‌ها و متغییرهای ذیلِ این مبحث توسط گروه‌های سیاسی مختلف صورت نگیرد، هرگز نمی‌توان به توسعه در ابعاد اقتصادی و حتی فرهنگی و اجتماعی و سیاسی فکر کرد. بزرگان فکری باید روزی در کنار هم فقط برای اینکه مدیریت کدامیک برای اداره این کشور بهتر است مبارزه کنند، نه بر سر مفاهیم و آن چیزهایی که حق ما برای بدست آوردن آن در داخل و خارج است.
اصطلاحات امروزه اصلاح طلبی و اصولگرایی بیشتر سیاسی و بر اساسی منافع تبلیغاتی جناح‌های مذکور شکل گرفته است. این دیدگاه‌ها در نبود نگاه‌های متفاوت دیگر توانسته‌اند عرض اندام کنند. این در صورتی است که مردم غالبا این نگاه‌های انحصاری را دربست قبول نداشته و بیشتر تمایل دارند تفکری رشد کند که بر اساس آرمان‌های انقلاب و مقام معظم رهبری و بر اساس منافع ملی شکل گیرد. طوری باشد که از نگاه عملگرایی حاصل و نتیجه تفکر آنها منافع اقتصادی و فرهنگی برای مردم عادی نیز باشد. با وجود گذشت نزدیک به چهل سال از شروع انقلاب هنوز شعارمان رفع فقر و محرومیت است. اما به واقع محرومیت و فقر در روستاها بیداد می‌کند. وضع اشتغال ناجور و نگاه محرومین نه از انقلاب و مقام معظم رهبری و ارزش‌ها، بلکه از ما برمی‌گردد.
* علی خسروی، دکتری جغرافیای سیاسی، رئیس سابق دانشگاه پیام‌نور گالیکش و مدرس دانشگاه
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات