به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، با آنکه عملیات والفجر ۹ اندکی بعد از عملیات والفجر ۸ انجام شد، اما پیش‌ازاین، تصمیم به انجام این عملیات در منطقه شمال سلیمانیه مطرح بود. حدود تابستان ۱۳۶۴ منطقه عمومی چوارتا موردتوجه فرماندهان قرار گرفت و پس از انجام گفتگو و بررسی‌ها درباره آن، مقرر شد، در شهریور ۱۳۶۴ در آن منطقه عملیات انجام شود. اما کمبود توان و گستردگی زمین منطقه و پیوستگی ارتفاعات مهم به یکدیگر مانع از انجام عملیات در شهریورماه شد. پس از پشت سر گذاردن این مقطع بار دیگر در تصمیمی نه‌چندان قطعی، مقرر شد این عملیات در بهار ۱۳۶۵ انجام شود. اما با گذشت زمان، دیدگاه‌ها تغییر کرد و در پی اطلاعات و اخباری که قرارگاه نجف ۳ به فرماندهی برادر شهید غلامرضا صالحی، به فرمانده سپاه ارائه داد، وی مصمم شد که در فصل زمستان عملیات والفجر ۹ انجام شود. وی عنوان کرد: «در غرب، دو سال از زمان عقب هستیم و باید آن را جبران کنیم.»
ازاین‌رو، مقدمات عملیات بهار باید در زمستان فراهم می‌شد؛ زیرا با توجه به کمبود و ضعف توان و سازمان رزم خودی، عملیات در زمستان به توان کمتری نیاز داشت؛ و از طرف دیگر، دشمن به‌طورجدی در جنوب درگیر بود. درهرصورت، مسئله کمبود توان خودی همچنان مطرح بود.
ازاین‌رو، مقدمات عملیات بهار باید در زمستان فراهم می‌شد؛ زیرا با توجه به کمبود و ضعف توان و سازمان رزم خودی، عملیات در زمستان به توان کمتری نیاز داشت؛ و از طرف دیگر، دشمن به‌طورجدی در جنوب درگیر بود. درهرصورت، مسئله کمبود توان خودی همچنان مطرح بود.
سرانجام فرمانده سپاه تصمیم قطعی خود را مبنی بر انجام عملیات زمستانی در شمال سلیمانیه اعلام کرد. اما گزارش فرمانده قرارگاه نجف در مورد میزان پیشرفت کار، حاکی از آن بود که به دلیل وجود مشکلات جوی کار خیلی کم پیش می‌رود. ازاین‌رو، علی‌رغم آنکه در نظر بود عملیات‌های والفجر ۸ و والفجر ۹ هم‌زمان انجام شوند، ولی پیش‌بینی می‌شد که این دو عملیات بافاصله ۱۰ روز از یکدیگر، انجام بگیرند؛ و بالاخره، بافاصله ۱۴ روز پس از والفجر ۸، عملیات والفجر ۹ آغاز شد.
ارسال نظرات