به گزارش خبرنگار «خبرگزاري دانشجو» از اردبیل، در آخرين بروز رساني وبلاگ «همدم» طي مطلبي با عنوان « حنجره ای که وقف امام حسین(ع)شد» آمده است:
بی شک او سلطان الذاکرین است...
در اجرای برنامه، هنگام رسیدن به نکته ای باریک و حساس از وقایع عاشورا ، ناخود آگاه صدایش را تا اوج می برد و درحالیکه دریک دست کاغذ پاره ای از اشعار مرثیه سرایان دارد با دستی دیگر بارها محکم بر سر و زانویش می زند و با کاهش ناگهانی تن نوایش حزن واندوه را بر مجلس حاکم می سازد.
پزشکان توصیه کردند که ازاوج و احساسی خوانی دراجرای برنامه پرهیز کند اما مگر می شود که درذکر مصیبت اهل بیت (ع) و به ویژه شهیدان واقعه ی عاشورا فقط دیگران را گریانده و خود اشک نریزد اینجاست که عبارت «آنچه از دل خیزد بردل نشیند» معنی می کند.
سلیم موذن زاده اردبیلی، با سابقه ترین مداح درقید زندگانی ایران است که نوای توحیدی و روحبخش او بیش از شش دهه است که هنوز از حنجره ای استثنایی ، گوش و دل علاقه مندان را نوازش می دهد.
اعجاب و توانایی بی وصف دراجرای برنامه های گوناگون مداحی ، نوحه خوانی ، مولود خوانی ، اذان و قرائت قرآن مجید از دوران نوجوانی وی را درردیف یکی از مطرح ترین افراد جهان دراین رشته ها قرارداده است.
بطورمتوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده و بیش از دو هزارعنوان نوار کاست مربوط به برنامه های او از زمان پیدایش ضبط صوت تاکنون به زبان های عربی ، فارسی و ترکی موجود است.
فخرالذاکرین، سلیم موذن زاده با معرفی خود به عنوان نوکر پیرآستان مقدس اهل بیت (ع) می گوید: حنجره ی من یک موهبت الهی است و وقف سید الشهدا (ع) می باشد واستفاده از آن درزمینه های غیرازاین صحیح نیست.
از زمان حاکمیت دین مبین اسلام افراد زیادی ازدیار اردبیل تاکنون به حرفه موذنی و مداحی پرداختند که تا قبل از5/1 قرن اخیراطلاعات کافی ازآنان دردست نمی باشد.
اما بطور مسلم صدای گیرا درخانواده موذن زاده اردبیلی موروثی بوده و همه فرزندان و نوادگان مرحوم شیخ فرج این موهبت الهی را ازاو به یادگار بردند.
شیخ فرج، پدربزرگ سلیم موذن زاده اردبیلی، قدیمی ترین موذن کشوراست که اطلاعات مختصری از وی موجود می باشد.
به گفته سال خوردگان، صدای اذان وی را ساکنان روستاهای واقع درحاشیه سه فرسنگی شهراردبیل سحرگاهان از بام مسجد زینال در مرکز شهر می شنیده اند.
شیخ عبدالکریم، فرزند شیخ فرج هم نخستین موذن درایران است که نوای اذان دلنشین او شهرت جهانی دارد.
او درسال 1273 شمسی در محله «تازه شهر» اردبیل دیده به جهان گشود و تا سال 1321شمسی نوای توحیدی اش از مناره ی مسجد میرزا علی اکبر این شهر به گوش می رسید.
نعیم ، سلیم ، رحیم و داود چهار فرزند او نیز از مداحان اهل بیت (ع) و موذن های مشهور جهان اسلام هستند که اکنون از میان آنان فقط سلیم درقید حیات بوده و به این حرفه مشغول است.
شادروان رحیم موذن زاده اردبیلی نیز که اذان بی مانند او در دستگاه بیات ترک درفهرست آثارمعنوی ایران به ثبت رسید چند سال قبل براثر بیماری دعوت حق را لبیک گفت.
استاد سلیم، درباره ی پدرش می گوید: او در سال 1321 شمسی به قصد زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) عازم مشهد مقدس می شود و در بین راه شبی را درمنزل یکی از دوستان خویش درتهران سپری می کند.
ازآنجایی که شیخ عبدالکریم عشق موذنی داشته سحرگاه به پشت بام منزل واقع درخیابان عین الدوله رفته و ندای توحیدی اذان را سر می دهد.
امام جماعت وقت مسجد سلطانی (امام فعلی ) صدای اذان او را از دور شنیده و قبل از ظهر سراغ او را از تمام خانه های اطراف می گیرد.
به او می گویند که شیخی از اردبیل آمده و در خانه «مطلب بلوری» میهمان است و با درخواست امام جماعت ، ظهر همان روز «شیخ عبدالکریم» در پشت بلندگوی مسجد قرار گرفته و نوای ملکوتی «اشهدان لااله الاالله» را به گوش مردم می رساند.
او پس از بازگشت از زیارت مشهد مقدس درتهران ماندگار شده و موذن مسجد سلطانی می شود بطوریکه تا سال 1329 خورشیدی که دارفانی را وداع گفت صدای اذان وی روزی سه بار از رادیو واقع درمیدان ارک تهران پخش می شده است.
سلیم ، صدای خوب درمداحی را از رشته های هنری ظریف توصیف می کند که ملاحت، زیرو بم آهنگ، ادای کلام و تحریرهای مناسب لازمه این هنراست.
وی که خود علاوه برحفظ روش های قدیمی، سبک های جدیدی با اصالت فرهنگی را در نوحه خوانی و مداحی ابداع نموده، می گوید: صدای من در برابر صدای پدرم مانند قطره ای است در مقابل دریا.
وی درباره بازگویی وقایع کربلا با صوت دلپذیر می گوید : انسان زیبایی را دوست دارد و بیان این وقایع با صوت دلنشین تاثیر به سزایی در به تصویرکشیدن رخدادها دارد.
به اعتقاد او سبک های سنتی درمداحی میراث های فرهنگی غنی از گذشتگان ما هستند که همه و به ویژه جوانان و نوجوانان وظیفه ی خطیری درحفظ این یادگارهای با ارزش دارند.
ارسال نظرات