بی‌مهری جامعه به دانشگاه، پایان‌نامه‌ها را به سوی رویکرد کاسب‌کارانه سوق می‌دهد

یاسان پور اشرف، معاون سابق پژوهش دانشگاه ایلام در گفتگو با خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" در ایلام،  توسعه یک کشور را منوط به ارتباط همه جانبه دانشگاه، بخش خصوصی و دولت عنوان کرد و گفت: بخش خصوصی و بخش اداری دولت، آهنگ تعادل تعامل با دانشگاه را دچار نوسان کرده‌اند به عبارت دیگر، زمانی که نهادهای اجرایی احساس نیاز می‌کنند مشکلات خود را در جلسات اداری مطرح و برای رفع آن به ارائه راه حل‌های ذهنی و به دور از مطالعات علمی اقدام می‌کنند.

وی بی‌مهری بخش‌های مختلف جامعه به دانشگاه را عاملی برای سوق دادن محصولات علمی به ویژه پایان نامه‌های دانشجویی به سوی رویکردی کاسب کارانه دانست و افزود: وقتی که سفارشی برای رفع مشکلات به سوی دانشگاه‌ها سرازیر نشود دور از انتظار نیست که دانشگاهیان به موضوعاتی توجه کنند که بتوانند از آن مقاله تهیه و امتیاز کسب کنند.

معاون سابق پژوهش دانشگاه ایلام بیان داشت: آن دسته از پژوهشگران دلسوزی که به دنبال رفع مشکلات و معضلات جامعه هدفشان می‌باشند در همان اوان راه شکست می‌خورند؛ زیرا ادارات از دادن آمار خود به دانشجویان و محققین ممانعت می‌کند، در خوشبینانه‌ترین حالات اگر نهادهای اجرایی با دانشجویان همکاری کنند نهایتا نتیجه زحمات فرد به کتابخانه‌ها محول می‌شود و اسیر قفسه‌ها می‌شود.

پوراشرف با بیان اینکه در کشور ما کاربردی کردن نتیجه تحقیقات، در دنیای عینی معنا ندارد، تصریح کرد: وزارت علوم به محتوا و کیفیت مقاله‌ها توجه نمی‌کند؛ زیرا این نهاد صرفا میرزای مقاله نویس می‌خواهد البته نباید فراموش کرد که هدف برخی از محققین از ارائه‌ پایان نامه و مقاله، کسب امتیازهای مادی و ارتقای سطح ارزشیابی خود است، این محصولات علمی در قفسه‌ها جا خوش می‌کنند، خاک می‌خورند و به تاریخ می‌پیوندند.

وی معضل اصلی در علم پردازی کشورمان را بی‌توجهی به نظریه پردازی اعلام کرد و بیان داشت: به هر اندازه که قلمرو تبحر استاد راهنما بر یک موضوع متمرکزتر باشد محصولات پژوهشی دقیق‌تر و کامل‌تری به بازار علم عرضه خواهند شد؛ اما آنچه در ایران مشهود می‌باشد این است که اساتید در حیطه تخصص خود فعالیت نمی‌کنند و مانند پزشکان عمومی دید کلی و جامع دارند، با این حال، دانشجویان باید براساس آنچه که موقعیت ایجاب می‌کند هوش سیاسی داشته باشند، به خوبی تجزیه و تحلیل کنند و ببینند چه موانعی در راه رسیدن به مقصدشان وجود دارد که آن را برطرف کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه ایلام هر سیستمی که از سیاست رنگ پذیر باشد را ناکارآمد و منجر به شکست دانست و ادامه داد: مدیریت علمی که بر وزارت علوم حاکم می‌باشد لابی محور و سیاسی است و در آن مسائل علمی توجیه علمی ندارند، این معضل سیستمی باید حل شود؛ برای پیشرفت کردن یا باید راه را خودمان بسازیم یا آن که مقلد خوبی باشیم و یا هیچکدام نباشیم، آنان که هیچکدام نیستند عاطفه، شک، حدس و گمان را سرفصل تصمیم گیری‌های خود قرار می‌دهند، بدون شک اینگونه مدیریت متزلزل و بی‌ثبات است.