به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، انقلابیون جوان 184 مرکز آموزش عالی استان فارس در نامه ای دو زبانه فارسی انگلیسی خطاب به آنتونیو گوترس، دبیر کل سازمان ملل متحد درباره نقض عهد طرفین توافق نامه هسته ای ایران(برجام) اعتراض کرده و نوشتند: سکوت مجامع بین المللی در نقض عهد برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام توسط آمریکا قطعا در معرض قضاوت جهانیان قرار خواهد گرفت.
متن دو زبانه این نامه بدین شرح است:
جناب آقای آنتونیو گوترس؛
دبیرکل محترم سازمان ملل متحد، با سلام
نویسندگان این نامه دانشجویان منطقه ای هستند که شما تاریخ آن را با تخت جمشید و کورش و فرهنگ آن را با حافظ و سعدی می شناسید، خطه ای از ایران که مهد فرهنگ و تمدن و دانشگاه های تراز اول در سطح منطقه است. ما نمایندگان و جوانان برآمده از دل ملتی هستیم که تاریخ 200 ساله ی معاصرمان پر از فرازونشیب بوده است؛ استعمار ، جنگ، به تاراج بردن سرمایه های ملی، جداکردن بیش از نیمی از وسعت قلمرو کشورمان و...
همه این مراحل گذشت تا موج اعتراضات مردمی به اوج خود رسید و مردم در سال 1979 میلادی انقلاب کردند، انقلابی بر آمده از دل مردم و برای نیل به آزادی . هنوز این انقلاب پا نگرفته بود که در سال 1980میلادی قدرت های منفعت طلب و استعمارگر، جنگی تمام عیار علیه ملت مظلوم ایران تحمیل نمودند و جنایاتی را از خود نشان دادند که نمونه اش در کمتر جنگی قابل مشاهده است. بمباران شیمیایی سردشت، شهید و جانباز شدن بیش از نیم میلیون نفر در طول 8 سال جنگ نا برابر، ترور بیش از 19 هزار نفر از مردم عادی و غیر نظامی و... از جمله جنایاتی است که شما به عنوان دبیرکل سازمان ملل یقینا از آنها مطلع هستید.
بماند که جنگ با تمام فراز و نشیب هایش گذشت و باز هم حق و حقوق ملت ما در مجامع بین المللی پایمال گشت و بماند که این خط تخاصم و دشمنی با ملت مظلوم ایران نه تنها در این نقطه ختم نشد بلکه تا امروز ادامه دارد و روز به روز بیشتر شده است.
آقای دبیر کل؛ در تمامی تاریخی که بر ملت ما گذشت، آمریکا همیشه و همه جا صف اول مقابله با خواسته های حق طلبانه مردمان ما بوده است و در این مسیر از هیچ اقدامی دریغ نکرده است؛ از جاسوسی آواکس هایش در جنگ ایران و عراق تا مورد هدف قراردادن هواپیمای مسافربری IR 655 با 290مسافر توسط ناو وینسنس بر فراز خلیج فارس، از تحریم داروهای حیاتی تا دست داشتن در ترور دانشمندان و نخبگان علمی ایران همچون دکتر شهریاری، دکتر علیمحمدی و...
لذا به سبب سابقه مخدوش و منفی آمریکا در رابطه با ایران، ملت و رهبران ما هیچگاه تصور مثبتی ازچهره ایالات متحده نداشته و ندارند لذا مردم و مسئولین متحداً آمریکا را به عنوان یک دولت متخاصم و خودبرتر بین میشناسند.
در دهه اخیر و در جدیدترین و اصلیترین پروژه، آمریکا برای مهندسی افکار عمومی در جهت القای ایران هراسی و تخریب چهره صلح طلب ایران در جامعه جهانی، فناوری صلح آمیز هسته ای ملت ایران را به عنوان یک تهدید معرفی و در اوت سال 2002 میلادی با استفاده از مدارک مجعول، بحران سازی از پرونده هسته ای ایران را کلید زد؛ در ادامه ی این بحران سازی با ایجاد موج رسانه ای علیه ملت ما توانست به اجماع سازی در جامعه بین الملل دست یافته و یک جنگ تمام عیار اقتصادی را برپا کند.
در همین ایام بود که با توجه به اقتضائات پیش آمده در جامعه ما و نظام بین الملل، جمهوری اسلامی ایران با علم به عهد شکنی های مکرر و نقض پیمان های متعدد آمریکا در حوادث گذشته (مانند زیرپا گذاشتن توافق شان با ایران در موافقتنامه الجزایر و ماجرای بحران گروگانگیری 1992 لبنان و...)، برای اثبات مدعا، مواضع و سیاست های به حق خود تصمیم گرفت وارد دور جدیدی از مذاکرات بین المللی شود که نتیجه آن تحت توافقی به عنوان برجام حاصل شد. توافقی که در آن جمهوری اسلامی ایران پذیرفت سنگین ترین محدودیت های هسته ای و بی سابقه ترین رژیم نظارت و بازرسی آژانس انرژی اتمی را صرفا برای اثبات حسن نیت خود و خلع سلاح ایالات متحده از بهانه های واهی در جهت تنویر افکار عمومی اعمال نماید.
هر چند که در طی گذشت سالیان از دو دهه پیش تا کنون رهبری جمهوری اسلامی ایران بار های بار بر اساس تجربه تاریخی بر این دیدگاه تاکید داشته و دارند که رژیم ایالات متحده نه قابل اعتماد است و نه اهل پایبندی به تعهداتش؛ اما ایشان در جهت اثبات این حقیقت برای جهانیان و برخی از جریانات داخلی خوشبین به آمریکا، میدان مذاکرات را گشودند تا چهره آمریکا را در آزمونی تاریخی مجدداً در معرض قضاوت جهانیان قرار دهند.
اکنون که این نامه در حال نگارش است و بیش از دوسال از تصویب نهایی برجام میگذرد، چند سوال برای افکار عمومی مطرح است که سازمان ملل باید به آنها پاسخ دهد:
با وجود اینکه آژانس بین المللی انرژی اتمی از تاریخ 26فوریه 2016 تا 2 ژوئن 2017 هفت مرتبه، دولت اوباما دو مرتبه و دولت ترامپ نیز دو مرتبه پایبندی ایران به تعهدات خود در توافق هسته ای را کتبا اعلام نموده اند، چرا اکنون که آمریکا علنا تبل خروج از برجام را نواخته است و صراحتا به اقدمات ضد متن و روح برجام مبادرت مینماید(مانند تصویب تحریم های جدید علیه افراد و نهاد های ایرانی، قانون جدید محدودیت ویزا،تهدید مکرر ایران به جنگ و تغییر رژیم و...)، نهاد های نظارتی مانند سازمان ملل و ارکان آن در مقابل این نقض توافقنامه بین المللی سیاست سکوت را در پیش گرفته اند؟! آیا ترس از قطع بودجه سازمان ملل و فشار های سیاسی موجب این سکوت گشته است؟!
آقای رئیس؛ آیا تعریف تعامل در ادبیات بین الملل صرفا پایبندی یک طرف به توافق چندجانبه است؟کدام توافقنامه در جهان کنونی را سراغ دارید که یک طرف تمام تعهدات خود را به طور کامل انجام دهد ولی طرف مقابل به جای اقدام متقابل، از پاره کردن توافقنامه سخن به میان آورد، کشور مقابلش را تروریست بنامد و او را تحریم نماید؟
این سئوال را پاسخ دهید که چرا با انجام تمام اقدمات اعتمادساز جمهوری اسلامی، آمریکا همچنان ایران را مورد تهدید و فشار قرار میدهد؟! البته لازم است همگان مطلع باشند که موضع جمهوری اسلامی ایران یقینا موضع ضعف نیست بلکه توان و حق پاسخگویی به اقدامات غیر دیپلماتیک آمریکا را به طور واقعی در اختیار دارد، کما این که همین توانمندی بود که 1+5 را مجاب به مذاکره نمود و دیگر گزینه های آمریکا و متحدانش را ناکارآمد ساخت.
4 سال پیش و با روی کار آمدن دولت جدید ایران، غربی ها و بخصوص آمریکایی ها ابراز تمایل کردند که در صورت پذیرش برخی محدویت ها و نظارت ها(که البته بسیار سنگین و بی سابقه بود) و همچنین حسن نیت نشان دادن طرف ایرانی، تعاملات با ایران را به حالت عادی برگردانده، تحریم های ظالمانه خود را لغو کرده و به خصومت ورزی با ایران پایان میدهند.اما پس از انجام توافق و اجرای تعهدات مان، امروز ترامپ باز هم علنا ایران را کشور شماره یک صادر کننده تروریسم میداند و نظام ما را به روی میز بودن تمام گزینه ها(حتی گزینه جنگ) تهدید میکند.با توجه به این داده ها آیا هنوز هم به ملت ما بابت تمام بی اعتمادی های 38 سال اخیر به آمریکا حق نمی دهید؟
آیا به رهبری جمهوری اسلامی حق نمی دهید که در خصوص مذاکره با آمریکا دغدغه داشته و نسبت به آن بد بین باشند؟! آیا جامعه جهانی باز هم از ما خواهد خواست که اقدامات اعتماد ساز انجام دهیم و از تنش آفرینی دست برداریم؟! آیا در سازمان ملل و مجامع بین المللی هنوز هم این توقع وجود دارد که ایران به نهاد ها و کشور های غربی همچنان خوش بین باشد و با آنها در مسائل مختلف مذاکره و تعامل نماید؟
پاسخ به این سوال ها ساده اما تلخ خواهد بود... .
در پایان؛ با رویداد های پیش آمده از نظر ما دانشجویان، سازمان ملل متحد و کشور های اروپایی به سبب سکوت در برابر این رسوایی و همراهی با آن، در آزمون بزرگی شکست خوردند و گامی در جهت کمتر شدن اعتبار خود در عرصه بین المللی برداشتند. اما شکست بزرگتر را حکومت ایالات متحده آمریکا متحمل شد که نه تنها نتوانست چهره مخدوش و غیر قابل اعتماد خود را برای مردم و نظام حاکم ایران اصلاح کند، بلکه به سبب تمام فجایع وجنایات خود بر مردم ایران هیچ گاه نخواهد توانست به تاریخ و بشریت پاسخ گو باشد.
شما نیز باید بدانید تاریخ بهترین قضاوت کننده است.
To : Respected Mr. António Guterres, dear Secretary-General of United Nations,
Greetings,
We have the honour to inform you that we are the students from a region of a country whose history is known to you due to Persepolis and Cyrus and its culture because of Hafiz and Saadi; the regionis the cradle of culture and civilization and has the best university. We are the delegationand the young from a nation with contemporary history of 200 years full of ups and downs namely colonialism, war, plundering national sources, separation of about more than half of our country, etc.
Mr.Secretary-General!
All of these events appeared until a day the people's protest reached the peak and people started a revolution in 1979; a revolution from the heart of the people to achieve liberty. A little while after the revolution victory in 1980 the colonialists and the profiteer superpowers imposed a war on oppressed Iranians led to many martyrs and invalid people and crimes which had been rare in previous wars; for instance, chemical bombardment of Sardasht, killing and wounding more than 500,000 people during an eight-year war between unequal forces, assassinating more than 19,000 many ordinary and civil people, etc. which surely as the Secretary-General of United Nations you are aware of them.However, the war finished notwithstanding so many ups and downs and the rights of the Iranian people were ignored in international forums, but the increasing hostilities against the Iranians have continued until now.
U.S.A. government has been always the first one who has been against logic rights of Iran and has done its best against Iran; for instance, spy by AWACS during Iran and Iraq war, IR 655 airliner targeted by Vincent warship above Persian Gulf, embargos in relation to vital medicaments, assassinating Iranian scientists and experts such as Dr. Shahriari, Dr. Alimohammadi, etc.
So consideringprevious negative and malicious performances of U.S.A. against Iranian people and leaders we have not had and have not yet any positive view towards U.S.A. and we consider the leaders of U.S.A. as enemy and egocentric.
In recent decade and according to the newest and the most essential project U.S.A. government has presented peaceful nuclear technology of Iran as a threat in order to make other countries fear Iran and introduced Iran not as a pacifist country in the world; for instance, in August, 2002 U.S.A. started the crisis of Iran nuclear file by virtue of some forged documents in order to unite other countries to observe economic embargos against Iran.
At the same time, by virtue of necessities and international system Islamic Republic of Iran notwithstanding several pact violations by U.S.A. (For example, ignoring their pact regarding their agreement with Iran in Algeria and hostages in Lebanon in 1992, etc.) Islamic Republic of Iran decided to begin new international negotiations leading to JCPOA (Joint Comprehensive Plan of Action) by which Islamic Republic of Iran agreed with the strictest nuclear limitswith unprecedented supervision by IAEA only to prove Iran's good intention and disarm U.S.A. and refuse theirfalse excuses to prove that Iran is not a threat.
Although by virtue of his historical experience the leader of Islamic Republic of Iran has emphasized that U.S.A. regime does not observe its pactssince two decades agoand is not trustworthy, but he made everybody judge U.S.A. in order to show real face of U.S.A. to the world and to some optimist people in Iran.
Now when we are writing this letter after more than two years after JCPOA there are some questions for people to which UN should respond:
Notwithstanding IAEA has announced seven times, two times under Obama presidency and two times under Trump presidency from 26, Feb, 2016 to 2, June, 2017 Iran has observed the JCPOA and all related undertakings why now U.S.A. try clearly to ignore JCPOA contents (Such as approving new embargos against Iran and Iranian people and institutions, new law to limit visa, threating to attack Iran, changing Iranian regime, etc.) and why UN and its departments are silent about ignoring the international pact?! Is UN afraid of political pressures and stopping the budget?!
Mr.chief
Does interaction mean in international literature only one party's undertaking regarding a multinational pact? Which global pact has been unilateral and why the other party of a pact may ignore it and announces that it may tear it and states other party terrorist and issued embargos against it?
Please reply this question why notwithstanding all trustworthy performances of Islamic Republic of Iran U.S.A. threat and press Iran?! Of course, everybody should know that Islamic Republic of Iran is not in a weak position and may respond properly U.S.A. diplomatic performances; for example, Iran convinced 5+1 to negotiate and the U.S.A.'s and their companion's options became useless.
Four years ago when new government came into power the occidental governments specially U.S.A. showed tendency to have ordinary interaction with Iran, cancel their cruel embargos and finish their hostility, if this country agreed with some limits and supervisions (Which were very strict and unprecedented) and if Iran showed good intention, butafter the pact and all the undertakings observed by Iran now Trump announces that Iran is the first country to export terrorism and states all options (Even war) are on the table. By virtue of such data do not you think if Iran is permitted to have not faith in the honesty of U.S.A.? Is the leader of Islamic Republic of Iran permitted to be concerned about negotiation with U.S.A. and be pessimist to it? Does the global society request from us to do confidential performances and leave tensions? Do UN and international forums request from Iran to be optimist towards occidental governments and departments and interact and negotiate with them in different fields yet?
The replies to above questions are simple but bitter...
At the end, Considering what happened we (The students) believe that UN and European countries have failed in a great exam because of their silence towards the scandal and accepting it and make more and more themselves invalid internationally, but U.S.A. government had a greater failure because it could not change the Iranians' and their government imagination towards its untrustworthy face due to U.S.A.'s crimes against Iran and may never respond history and humanity.
You must know: history is best judge.
The youth reveloution students of 245 university of fars province