شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه گرمسار با صدور بیانیهای اعلام کرد: بی شک هر گونه اهمال ورزی در قبال جنایات میانمار لکه ننگی در کارنامه سیاست خارجی کشور خواهد بود.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه گرمسار پیرو جنایات دولت میانمار و نسل کشی مسلمانان در میانمار بیانیهای صادر کرد.
دفاع از مظلوم و سینههای ستبر و پر فریاد در برابر دژخیمانِ زمان چیزی است که روح الله کبیر آن را سنگ بنای بزرگترین انقلاب قرن قرار داد و امروز نظام جمهوری اسلامی بر چیزی جز آرمانهای امام و شرع مقدس اسلام استوار نیست. شرعی که در حمایت از ستمدیده فرقی میان مسلم و نصرانی نگذاشته و حتی کشیده شدن خلخال از پای زن یهودی را نیز برنمی تابد.
هم اکنون برادران و خواهران مظلوم و بی دفاع ما در شرق آسیا گرفتار گلّهای کفتار جانی و خونخوار گشته اند که در نسل کشی و ظلم و شکنجه تفاوتی میان کودک و کهن نمیگذارند.
با وجود تاکید مقام معظم رهبری بر این موضوع که مسئولین در این مورد ورود حقوقی داشته باشند، سایهی سکوت سنگین، مرموز و نامبارکی این روزها مقامات و صاحب منصبان کشور را، در برابر این جنایت هولناک در برگرفته.
آیا قابل قبول است، کشوری که خود را حامی جهانی مستضعفان معرفی کرده و چشم میلیونها مظلوم را به سمت خود خیره نگه داشته است تنها به محکومیتی چند جملهای و آن هم از سر اجبار افکار عمومی بسنده کند؟! آیا ما که عنوانِ زمینه سازِ افراشتنِ رایتِ جهان گستر مهدوی را یدک میکشیم، از نجات چند مسلمان بی پناه میانماری نیز عاجزیم؟! فی الحال شرع مقدس اسلام تعیین گر منافع و مصالح ملی ماست یا بالعکس؟!
اگر دیروز مقابله عملی با مسلمان کشی هرزگوین در قلب اروپا مصلحت بود، امروز نیز مقابله با جنایت خونخواران بودایی مسلک شرق آسیا نیز، نیاز است. اگر امروز صف آرایی در برابر جبههی تکفیری صهیونیستی منطقه در دستور کار قرار گرفته، پشتیبانی از مسلمانان بی دفاع میانمار نیز فریضهای است غیر قابل چشم پوشی.
فی الحال بر ما چه گذشته است که دیروز خشاب اسلحههای ما در بوسنی پر میشد و امروز صدایمان جوهره یک فریاد علیه میانمار را ندارد؟! بی شک برای مسئولین ما فاجعه است که حتی حامیان داعش نیز در دفاع از مسلمانان روهینگیا از ما پیشی گرفته و سیاسیون ما از تبین یک موضع مقتدرانه نیز دریغ میکنند.
هم اکنون مقامات لشکری و کشوری جمهوری اسلامی موظفند تا بدون در نظر گفتن هر گونه مصلحت اندیشیِ بی ارزش و ظاهری تمام تلاش راهبردی و عملی خود را در راستای حل معضل برادران و خواهران میانماری ما به کار بسته و بی شک هر گونه اهمال ورزی لکهی ننگی در کارنامهی سیاست خارجی کشور خواهد بود.
هیهات که ما فریادهای ظلم ستیزانهی خود را به تَبَع صاحب منصبان مصلحت معاش در سینه حبس کنیم؛ و السلام علی من التبع الهدی و دین الحق ...