رئیس مرکز تجارت جهانی ایران:
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران و رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی روز دوشنبه گذشته در هشتاد و نهمین نشست ماهانه اعضاء مرکز جامع صادراتی ایران طی سخنانی در جمع مدیران و فعالان اقتصادی و دانشگاهیان گفت: رشد و توسعه و سربلندی ایران و ایرانی، آرزوی همه دلسوزان و میهن پرستان از جمله بنده حقیر میباشد و جهت دستیابی به این امر مهم از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نکرده و نخواهیم کرد. اما باید دقت داشت تا قدمهایی را که برای رشد و توسعه و سربلندی ایران برمیداریم شمرده و سنجیده باشد تا خدائی ناخواسته سعی و تلاش و قدمهایمان که عمدتاً با نیت پاک برداشته میشود مبدل به زد تبلیغ نشود و داستان چی فکر میکردم، چی شد را در پی نداشته باشد.
وی افزود: بعد از پیروزی آقای روحانی در انتخابات سال ۹۲ و بدست گرفتن سکان هدایت قوه مجریه، دولت رایزنی‌های بسیاری را در عرصه داخلی و خارجی آغاز کرده تا شاید از این گذر، خلاء سالهای گذشته که عمدتاً بدلیل سوء مدیریت بوجود آمده بود را پر کرده و همچنین موفق به رفع مشکلات اقتصادی کشور شود. اما در این مسیر بیش از اینکه قدمهای اجرائی قابل تحقق و ملموس برداشته شود، روی تبلیغ و بزرگنمایی کارهای انجام نشده تمرکز شد و خواسته یا ناخواسته به مردم بیش از حد انتظار، امید داده و سطح توقع عموم مردم را بالا بردند که این کار دولت بسیار خطرناک بود، زیرا با عدم تحقق وعده‌ها و قولهای داده شده متأسفانه جو بی اعتمادی را نسبت به عملکرد دولت بوجود آوردند که همین امر ادامه کار برای دولت تدبیر و امید را بسیار سخت و دشوار کرد.
علیپور با اشاره باینکه مطالبات مردم شریف ایران کاملاً شفاف و روشن بوده، گفت: آرامش، امنیت، احترام، رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی و همچنین رفاه اجتماعی، سربلندی در جهان و... عمده خواسته و آرزوی مردم عزیزمان بوده که از تشریح آن‌ها خوداری میکنم، اما تن‌ها چیزی که مشخص میباشد این است که دولت تدبیر و امید در کوتاه مدت امکان اجرای همه مطالبات مردم را نداشت و بقول برخی از بزرگان، نمی‌بایست از دولت انتظار معجزه میداشتیم، اما واقعیت این است که دولت یازدهم میتوانست حداقل خواسته‌ها را سریعاً اجابت و محقق نماید. لکن بحث اصلی اینجاست وقتیکه سطح توقعات مردم از دولت بالا نیست و انتظار معجزه هم ندارند پس چرا دولتمردان محترم با تعریف و تمجید از خود و بزرگنمائی کارهایی که هنوز انجام نشده و ارائه آمار و ارقام غیرواقعی، مردم و صاحب نظران سیاسی و اقتصادی کشور را بیش از پیش متوقع کرده و نهایتاً عملکرد دولت تدبیر و امید را زیر سؤال برده و ادامه حیات دولت را با مشکل و خطر روبرو کردند؟
وی تصریح نمود: فشارهای اقتصادی هشت نه سال گذشته (سالهای ۸۴ الی ۹۲) ومبهم بودن آینده و زندگی مردم آنهم زیر سایه سنگین رکود، تورم افسارگسیخته، رشد بیکاری، کاهش ارزش پول ملی، کسری بودجه ریالی و کاهش درآمدهای ارزی دولت، موجب شد تا بحث اقتصاد و مشکلات ونابسامانی‌های آن به مهمترین مشکل مردم تبدیل شود. برهمین اساس شهروندان از رئیس جمهور انتظار داشته و دارند که اگر قولی به مردم داده، حتماً آن‌ها را انجام دهد و به تمام وعده هایش وفادار باشد تا مردم تفاوت عملکرد این دولت با دولتهای پیشین را قلباً احساس کنند. اما متأسفانه پس از گذشت حدود یک دوره چهار ساله از عمر دولت تدبیر و امید یا تدبیری در کار نبوده و یا اینکه تدبیر‌ها کارساز نبوده و دولت محترم بجای اینکه عملیاتی شده و مشکلات و نابسامانی‌های اقتصادی کشور را در عمل حل و فصل نماید در کمال تعجب به آمارسازی، رؤیا پردازی، سیاه نمائی، آزمون و خطا و تعریف و تمجید از خود روی آورد که باید صراحتاً اعلام کنم که نه تن‌ها با این روش، وعده‌های دولت قبل هرگز محقق نشد بلکه با آمارسازی، رؤیا پردازی، آزمون و خطا و... اقتصاد ایران و معیشت مردم نیز سر و سامان نگرفت؟!
آمارسازی دولت کاملاً محرز است
علیپور گفت: باتوجه به عدم تحقق برنامه‌های دولت یازدهم طی ۴ سال گذشته و ادامه شرایط رکود تورمی (بیماری هلندی) و همچنین عدم رفع تحریم‌ها و لاینحل ماندن پرونده برجام و ایجاد موانع متعدد بر سر راه اجرای کامل آن، تحقق رشد اقتصادی و به تبع آن کاهش نرخ بیکاری، عبور از رکود، کاهش تورم و در نتیجه ورود به رونق اقتصادی امکان پذیر نشد و دولت تدبیر و امید نیز همچون دولت احمدی نژاد، متأسفانه به سیاست "آمار سازی" روی آورد؛ واقعیتی که درک آن نیاز به هوش زیاد ندارد و فقط بررسی اطلاعات موجود اقتصادی را میطلبد. خیلی کوتاه و گذرا به چند مورد اشاره میکنم تا شاید بتوانم ذهن شما را نسبت به ارائه آمارهای احساسی و بعضاً غیر واقعی دولت روشن کنم.
در مقطعی از زمان، جناب آقای روحانی حدود سه سال پیش در شهر مقدس مشهد و از آن به بعد هم بار‌ها در جاهای مختلف قاطعانه و با صدایی رسا اظهار داشتند که از رکود عبور کرده ایم.
همان زمان اینجانب صراحتاً عرض کردم اظهارات جناب آقای روحانی قابل تأمل و سوال برانگیز است، زیرا ایشان درست در زمانی این صحبت‌ها را بر زبان جاری کردند که تازه چند روز پیش از آن، دولت محترمشان از بسته اولیه خروج از رکود بدون تورم پرده برداری کرده و برای رفع اشکال آن بسته، طرح اولیه را از طریق رسانه‌ها در اختیار صاحب نظران قرار داده بود تا اشکالاتش مشخص شود و در ضمن بسته خروج از رکود از طرف دولت در قالب یک لایحه به مجلس فرستاده شده بود تا بررسی و به تصویب مجلس برسد، اما هنوز بطور کامل توسط نمایندگان محترم مجلس بررسی نشده بود که به یکباره مژده خروج از رکود داده شد؟! حال چطور میشود که چند روز قبل از سخنرانی سال ۹۳ آقای روحانی در مشهد، بسته اولیه‌ای برای خروج از رکود بدون تورم را پرده برداری نمودند و هنوز آن طرح را رفع اشکال نکرده و آماده اجرا نشده به یکباره اعلام کردند که از رکود عبور کردیم و با همان جمله‌ای که آقای روحانی مطرح فرمودند، کمر مشکلات شکست و رکود در عالم رؤیا برای همیشه تمام شد و رفت پی کارش!
و یا اینکه رئیس جمهور محترم همان زمان اعلام کردند که تورم را کاهش خواهیم داد و دو سه روز بعد به یکباره در تلویزیون ظاهر شده و علناً به مردم ایران گفتند که من قول داده بودم که نرخ تورم را تا ۲۵ درصد کاهش دهم، اما الان زودتر از زمان پیش بینی شده، نرخ تورم را به زیر ۲۰ درصد رسانده ایم؟! البته این آمار‌ها قابل پذیرش هیچ اقتصاددان آزاده‌ای نیست که یک روز نرخ تورم ۴۰ % است و به یکباره فردا میشود ۳۳ % و هفته بعد هم از تورم زیر ۲۰ % پرده برداری نمودند؟! اما وقتیکه از آقای روحانی سؤال شد که مردم کاهش تورم و عبور از رکود را هنوز احساس نکرده اند ایشان پاسخ دادند که مردم کاهش تورم را با کاهش قیمت‌ها اشتباه میگیرند ولیکن دولت یازدهم جلوی افزایش قیمت‌ها را گرفته و یا سرعت رشد قیمت‌ها را کند کرده و در ارتباط با عبور از رکود هم مجدداً آمارهائی را ارائه دادند که در جای خود قابل تأمل بود. اما آقای رئیس جمهور هرگز نفرمودند که چگونه جلوی رشد قیمت‌ها را در آن مدت زمان کوتاه گرفتند؟ لکن واقعیت کاهش تورم آقای روحانی این بود که وقتی مردم وارد سوپرمارکت میشدند و میدیدند که قیمت‌ها نسبت به روزهای گذشته چندان تغیری نداشته، اما این را هم بوضوح مشاهده میکردند که ظروف غالب مواد غذائی تا حدودی کوچکتر شده و یا اینکه مواد غذائی کمتری داخل ظروف ریخته شده و بستۀ مواد غذائی تا حدودی نسبت به گذشته خالی‌تر شده اند! بطور مثال از چیپس و پفک گرفته تا شیر و روغن و آبمیوه و نوشابه آنچنان تغیر قیمت شان محسوس نبود، اما کم شدن مواد داخل بسته بندی‌ها کاملاً مشهود بود؟! آیا بدین صورت تورم را کاهش داده بودند یا به عبارتی بهتر باید عرض کنم که با سیاستی چراغ خاموش، تورم و افزایش قیمت‌ها را با کم فروشی جبران کرده بودند؟! دولت احمدی نژاد هم از این کار‌ها میکرد مثلاً نرخ آب و برق را افزایش میداد و برای اینکه گرانی مشخص نشود قبوض دو ماهه را ماهانه ارسال میکرد تا مبالغ چندان تغیری با گذشته نداشته باشند؟! همان سال بنده از آقای روحانی سؤال کردم که آیا با شیوه احمدی نژاد تورم را کنترل و یا از رکود عبور کرده اید یا اینکه منظور دولت محترمتان از رکود چیز دیگری میباشد که ما از آن بی اطلاع هستیم؟ که هرگز پاسخی به این سوال داده نشد.
سبزعلیپور در ادامه اظهار داشت: تصور ما بر این بود که، چون دولت اول آقای روحانی تازه آغاز به کار کرده پس دیر یا زود دست از این تعریف و تمجید‌ها و آمار سازی‌ها بر خواهد داشت، اما متأسفانه نه تن‌ها این روند و آمار سازی دولت به پایان نرسید بلکه روز به روز بیشتر شد و تا جایی رسید که دوران دولت اول ایشان تمام شد و دولت جدیدشان هم آغاز بکار کرد، اما علی الظاهر درب دولت دوازدهم هم بیش از پیش بر روی همان پاشنه (آمارسازی، رؤیا پردازی و تعریف و تمجید از خود) میچرخد.
زیرا پس از گذشت بیش از ۴ سال از طول عمر دولت تدبیر و امید، باز هم جناب آقای روحانی هر از چند گاهی آمارهایی را به مردم اعلام میکنند که واقعاً تعجب برانگیز و غیر قابل قبول میباشد، در همین راستا به دو سه نمونه از آمارهای اخیر ایشان اشاره میکنم تا موضوع شفاف‌تر شود.
جناب آقای روحانی ۱۷ فروردین ۹۶ در سفری که به سمنان داشتند تصریح نمودند: در سال جدید باید ایجاد بیش از ۷۰۰ هزار شغل در کشور هدفگذاری شود و سپس تأکید کردند که این میزان اشتغال، آمار بسیار بالایی است که در دنیا فقط ۶ کشور هستند که بالای ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کرده اند؟!.
اما چند روز پیش جناب آقای روحانی در گفتگوی زنده تلویزیونی خود با مردم اعلام نمودند که در دوران دولت یازدهم، سالی ۶۳۰ هزار شغل در کشور ایجاد شده و باز هم اظهار داشتند که در دنیا فقط ۵ کشور هستند که میتوانند بالای ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کنند.
در این ارتباط ضروری میدانم تا نکاتی را خدمت آقای روحانی متذکر شوم. یعنی شما میفرمائید که در این دنیای بزرگ علیرغم کشورهایی همچون (چین با ۱ میلیارد و سیصد میلیون نفر جمعیت، هند با بیش از ۱ میلیارد، آمریکا، ژاپن، پاکستان، اندونزی، روسیه، برزیل، مکزیک و... چند کشور دیگر با داشتن بیش از صد میلیون جمعیت و آلمان، انگلیس، فرانسه، ایتالیا، ترکیه و تعداد دیگری از کشورهای جهان که هر یک دارای ده‌ها میلیون نفر جمعیت میباشند)، فقط ایران و ۴ الی ۵ کشور جهان هستند که توانایی ایجاد ۶۰۰ هزار شغل در سال را دارند؟! پس حتماً کشورهای فوق الذکر بد بخت و بیچاره بوده و غرق در بیکاری و مشکلات اقتصادی هستند که کشور ایران در دوران طلائی ریاست جمهوری جنابعالی موفق شده تا از آنان پیشی بگیرد؟ یعنی طبق فرمایش شما، کشورهای عضو G- ۸ و G- ۲۰ (یعنی بیست اقتصاد بزرگ دنیا که متشکل از قدرتمندترین کشورهای جهان هستند و در مجموع ۸۵ درصد اقتصاد جهان را نیز در اختیار دارند) هم به گرد ما نمیرسند، پس حتماً جهت رفع مشکلات اقتصادی کشورشان و از بین بردن معضل بیکاری خود باید از سیاستهای اقتصادی دولت تدبیر و امید الگوبرداری کنند؟!
ضمناً در جایی میفرمائید که فقط ۶ کشور در جهان هستند که بالای ۶۰۰ هزار شغل در سال ایجاد کرده اند، اما در جایی دیگر اعلام میکنید که فقط ۵ کشور چنین توفیقی داشته اند؟! اولاً مرحمت فرمود: ه تکلیف را مشخص کنید که بالاخره ۵ کشور در دنیا همتراز ما هستند و یا ۶ کشور و ثانیاً بفرمائید که این آمار‌ها را از کجا آورده اید؟
وی اضافه کرد: جناب آقای روحانی چند روز پیش باز هم به آمار متفاوت دیگری اشاره کردند که غالب شنوندگان داخلی و خارجی را متحیر نمودند؟!
ایشان همچنین اعلام کردند که رشد اقتصادی ایران در سه ماه نخست امسال بدون احتساب نفت هفت درصد بوده و در بخش ساختمان و مسکن نیز شاهد رشد مثبت هستیم و در ۳ ماهه اول امسال رشد بخش ساختمان هم به ۷. ۱ درصد رسیده است و این آمار باعث خوشحالی مردم و سرمایه‌گذاران بخش مسکن است.
آقای روحانی در ادامه اظهار داشتند که نرخ رشد اقتصادی کشورمان در سال گذشته در دنیا کم نظیر و چه بسا بی‌نظیر بود و امیدواریم امسال رشد اقتصادی مان هم در منطقه و هم در سطح جهان قابل توجه باشد و بتوانیم در سایه رشد اقتصادی پایدار ایجاد شده، برای جوانان اشتغال ایجاد کنیم.
اولاً شایان ذکر است رشد اقتصادی در کشورهایی که بالاترین میزان آزادی اقتصادی و بهترین وضعیت کسب و کار را در جهان دارند و بهره وری آنان بسیار بالاست و با ظرفیت کامل فعالیت دارند نیز در سال گذشته به ۷ درصد نمیرسد.
ثانیاً بنده نکاتی را خدمت آقای روحانی عرض میکنم از جمله اینکه رشد اقتصادی اینطور نیست که به یکباره ۱۰ رقم ۱۰ رقم بالا بیاید؟! کشوری که طبق اذعان خودتان تا چهار سال پیش رشد اقتصادی آن حدود ۷ درصد منفی بوده چطور توانسته یکمرتبه طی ۳ الی ۴ سال حدود ۱۲ درصد رشد اقتصادی پیدا کرده باشد آنهم رشد ۱۲ درصدی که نه تن‌ها رکود، تورم و بیکاری آن کاهش نیافته بلکه ارزش پول ملی آن نیز کاهش چشمگیری داشته است؟! آیا به این میگویند ورود به رونق اقتصادی و یا برعکس باید بگویند سقوط اقتصادی؟
در کشورهای قدرتمند و صنعتی جهان اگر نیم درصد رشد اقتصادی داشته باشند کلی افتخار میکنند و آن را موفقیت بزرگ اقتصادی و مدیریتی تلقی مینمایند و در کوتاهترین زمان، آثار این نیم درصد رشد اقتصادی، هم در تولید و تجارت و هم در معیشت مردم خودنمائی میکند، اما در کشور ما از چند درجه زیر صفر به یکباره حدود ۱۰ درصد رشد اقتصادی پیدا میکنیم، اما آب از آب تکان نمی‌خورد و هیچکس آثار مثبت آن را مشاهده نمیکند؟! آیا این را نمیتوان رؤیا پردازی نامید؟
آیا فی الواقع رشد اقتصادی ما در دنیا کم نظیر و چه بسا بی نظیر بوده و یا افزایش رکود و بیکاری، رشد قاچاق و نرخ ارز، رانت خواری و اختلاسهای پی در پی، بحران پولی و بانکی و افزایش زندانیان اقتصادی ما در دنیا بی نظیر بوده است؟
لازم بذکر است که غالب کارشناسان اقتصادی از جمله شخص بنده، آمارهای اعلام شده از سوی دولت را خلاف واقع میدانند و روشهای اعمال شده در این آمارگیری‌ها را مطابق با استانداردهای جهانی نمیدانند. همین دوستانی که امروز اکثراً دولتمرد شده اند در زمان احمدی نژاد، نرخ بیکاری را حداقل ۵ میلیون نفر اعلام میکردند هر چند که قرار بود آقای احمدی نژاد حدود ۲ میلیون شغل ایجاد کند که آنهم متأسفانه بدلیل اعمال سیاستهای غلط محقق نشد! حال چطور شده که پس از گذشت حدود ۴ سال از پایان دوران احمدی نژاد که هیچ کار مثبت اقتصادی هم انجام نشده، واحدهای تولیدی و صنعتی ورشکسته هم که احیاء نشده و ضمناً چندان واحد بزرگ و متوسط صنعتی جدید قابل توجهی هم تأسیس و راه اندازی نشده پس چطور یک شبه کل بیکاران ایران حدود ۳ میلیون نفر اعلام میشوند؟!
البته براساس اعلام مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری ۱۲ درصد میباشد، اما علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، تعداد بیکاران را سه میلیون و ۲۰۰ هزار تن و در مقابل مرکز پژوهش‌ها این آمار را شش میلیون و ۵۰۰ هزار تا ۷ میلیون تن اعلام کرده است؟!. این اقتصاددان تصریح نمود: باتوجه به موارد ذکر شده و واقعیات موجود، نه تن‌ها من بلکه اکثر کارشناسان بر این باورند و به شما اطمینان میدهند که میزان افراد بیکار در ایران بسیار بیشتر از میزان رسمی اعلام شده است و حتی با یک سرشماری واقعی به جرأت میتوان گفت که فقط میزان بیکاران استان تهران چیزی نزدیک به کل عدد اعلام شده میباشد. در ضمن برخی دیگر از مسئولان دولتی بر این باورند که اگر رشد اقتصادی در ایران شتاب نگیرد حتماً شمار بیکاران در ایران طی ۴ سال آینده به بیش از ۱۱ میلیون نفر خواهند رسید؟!.
علیپور افزود: آقای روحانی، آمار‌ها و وعده‌های متعدد دیگری را نیز اعلام نموده اند که هم متناقض بوده و هم چندان قابل درک و باور نیست، منجمله:
* پس از برجام قدمهای خوبی برای جذب سرمایه‌های خارجی برداشته شده و حدود ۱۳ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی مصوب در این مدت داشتیم؟!. (البته محل اجرای این مبلغ سرمایه گذاری خارجی مبهم بوده و نام پروژه هایی که در آن‌ها سرمایه گذاری صورت گرفته هنوز اعلام نشده است).
* من میدانم شما از بیکاری رنج می‌برید، قول میدهم دولت رونق را به اقتصاد بازگرداند، دولت به مشکل کارگران، اصناف، کارآفرینان رسیدگی خواهد کرد.
* اگر تن‌ها ۱۰ میلیون گردشگر وارد کشور شود بیش از ۱۳ میلیارد دلار درآمد ارزی و ۴ میلیون اشتغال درست میشود. (احتمالاً منظور آقای روحانی از ۱۳ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی مصوب، همین مورد است که قرار میباشد در آینده‌ای نه چندان مشخص اجرا شود).
* من برای مسائل مهم و مورد توجه مردم چون: گرانی، بیکاری، مسکن، یارانه، مسئله سلامت، راه حل‌های کوتاه مدت و بلندمدت دارم. (پس آقای روحانی اعتراف میکنند که در دولت تدبیر و امید، مردم با این مشکلات دست و پنجه نرم میکنند).
* و... ده‌ها مورد دیگر.
این وعده‌ها و آمارهای ریاست محترم جمهوری نه با رشد ۷ درصدی سنخیت دارد و نه شایسته یک اقتصاد بی نظیر و کم نظیر در جهان میباشد؟!
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در خاتمه اظهار داشت: اگر اشتباهات و یا عملکردهای غلط برخی از دولتمردان را اعلام نمی‌کنیم بخاطر این نیست که از چیزی خبر نداریم و یا متوجه نمیشویم بلکه فی الواقع نمیخواهیم با انعکاس مسائل منفی، مشکلات دولت را دوچندان کنیم، زیرا این را خوب میدانیم که دولت محترم باندازه کافی درگیر مشکلات ریز و درشت داخلی و خارجی میباشد و اگر بعضاً انتقاد تندی هم میکنیم یقین بدانید که از سر اخلاص و دلسوزی میباشد تا شاید مفید به فایده باشد، زیرا آرزوی قلبی ما هم این است که دولت در عمل موفق و بر مشکلات و ناملایمات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور فائق آمده و موجب سربلندی ایران و ایرانی شود، اما اگر احساس کنیم که به انتقادات سازنده بی توجهی میشود با همکاری و هماهنگی سایر اقتصاددانان و صاحب نظران برجسته اقتصادی دلسوز کشور که با هم اشتراک نظر داریم عملکردهای غلط و اشتباهات صورت گرفته توسط دولتمردان و آمار سازی‌ها را مورد به مورد تذکر خواهیم داد، شاید تأثیر مثبتی بر جای گذارد، البته گفتنی‌ها زیاد است که مطرح کردن آن‌ها از حوصله بحث امروز ما خارج میباشد لکن بمرور زمان مسائل را بازگو خواهیم کرد. مع الوصف باز هم برای چندمین بار از آقای روحانی درخواست میکنم که دولت را بشکلی فرماندهی کنند که دولتمردان ایشان از آمارسازی و رؤیا پردازی پرهیز کرده و به واقع گرایی و عمل اهتمام ورزند، زیرا آمارسازی و رؤیا پردازی قطعاً زمینه شکست و نابودی دولت‌ها را فراهم میکند.
ارسال نظرات