خونهایی که در ۱۶ آذر ۳۲ سنگفرش دانشگاه تهران شد، امتداد مظلومیت همه مستضعفان در برابر مستکبران تاریخ بود.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان تهران با صدور بیانیهای به مناسبت
۱۶ آذر اعلام کرد: خونهایی که در ۱۶ آذر ۳۲ سنگفرش دانشگاه تهران شد،
امتداد مظلومیت همه مستضعفان در برابر مستکبران تاریخ بود.
در بخش هایی از این بیانیه آمده است:
۱۶ آذر یادآور بیداری جوانان این مرز وبوم است؛ یادآور ایستادگی دانشجوی ایرانی در مقابل دست درازی به حقوق مسلمش؛ دانشجو مظهر بیداری و دانشگاه مبدأ تحولات کشور است و محدود کردن دانشگاه به معنای عدم تحرک و پویایی جوانان انقلابی و مسلمان است.
امسال که روز دانشجو با یاوه گوییهای خبیثانهی ترامپ مبنی بر اعلام قدس شریف به عنوان پایتخت رژیم غاصب صهیونیستی هم زمان گشت، سبب شد تا بار دیگر خون غیرت و شجاعت در رگهای دانشجویان مسلمان به جوش آورده شود و شروع عرصهی جدیدی باشد در راه مبارزه با این رژیم کودک کش...
این رژیم منفور سال هاست به عنوان غدّهای چرکین و سرطانی توسط استعمارگرانی هم، چون انگلستان و ایادی آن در منطقه پایهگذاری شده و دامنگیر برخی کشورهای عربی منطقه نیز شده است.
اما قطعا وجدان بیدار ملتهای مسلمان و حتی ملتهای آزاده و غیرمسلمان جهان علیه این اقدام گستاخانه ترامپ بر ضد مسلمانان منطقه به رسمیت نشناخته و این دستور را زیر پا لگدمال خواهند کرد؛ هر چند دولتهای استکباری و ایادی دستنشاندهشان مصداق بارز آیه شریفهی «صم بکم عمی و هم لایعقلون» باشند.
گویی همین دیروز بود که دیوارهای دانشگاه تهران بوی خون به خود گرفته بود و دانشجویان شهیدی همچون قندی، شریعترضوی و بزرگنیا در راه مبارزه با استکبار جهانی تقدیم انقلاب شدند؛ و امروز نیز در صف جهاد علمی دانشجویان با تقدیم شهیدانی، چون علیمحمدی، شهریاری، احمدی روشن و رضایینژاد همواره این راه را زنده و روشن نگاه داشتهاند.
در پایان شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای استان تهران، ضمن پاسداشت روز ۱۶ آذر، روز استکبار ستیزی، عهد قدیمی خود را بامقام عظمای ولایت، حضرت امام خامنه ای، آرمانهای امام خمینی (ره) و شهدای انقلاب تازه میکند و هم نوا با شهدای دانشگاه تهران زمزمه میکند که تا شرک و کفر هست، مبارزه هست و تا مبارزه هست، ما هستیم.
لازم به ذکر است، این بیانیه امروز به مناسبت روز دانشجو بر سر مزار شهدای دانشجوی ۱۶ آذر ۱۳۳۲ در آرامستان امام زاده عبدالله شهر ری قرائت شد.