گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نسرین احمدی؛ جنبش اصیل دانشجویی پس از فروریختن نظام دیکتاتوری پهلوی و برقراری نظام مقدس جمهوری اسلامی، به تعقیب آرمان های خویش در مبارزه با استکبار و عدالت طلبی پرداخت و در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ کانون فتنه استکبار را نشانه رفت و با تسخیر لانه جاسوسی و پایین آوردن پرچم امریکا، شمارش معکوس مرگ یک ابرقدرت را در سطح جهان فریاد کشید.
در شرایط پیش آمده پس از انقلاب، پاسداری از نظام نوپای اسلامی، تلاش برای آبادانی و پیشرفت بخش های مختلف کشور و مقابله با توطئه های گوناگون استکبار جهانی و ایادی داخلی آن، از افتخارات ارزشمند جنبش دانشجویی محسوب می گردد؛ آن روز «مهم ترین آرمان دانشجویی حفظ سرزمین بود. بهترین دانشجویان ما در هویزه زیر تانکها له شدند. بسیاری از دانشجویان به دورترین نقاط کشور برای سازندگی و رفع محرومیت رفتند و فدا شدند. در کردستان چقدر جوانهای ما آب کشیدند، راه کشیدند، محرومیتزدایی کردند و در راه بسط عدالت تلاش کردند و بعد هم شهید شدند.»
در حقیقت جنبش دانشجویی که تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل اینکه بیشترین عمر خود را صرف «تقابل» و مبارزه با نظام سیاسی و ایجاد انقلاب نموده بود، بعد از پیروزی انقلاب خود را برخوردار از نظامی اسلامی، مستقل، مردمی، عدالت خواه و استکبار ستیز و خادم مردم می بیند؛ از این رو با تغییر شرایط وارد عرصه ی «تعامل» با نظام و مشارکت سیاسی می شود. هرچند متاسفانه برخی جریانات وابسته یا گروه هایی که تامین منافع خود را با استقلال کشور و جنبش دانشجویی و تحقق عدالت در تضاد می بیینند؛ با ایجاد فضایی مسموم تلاش می کنند تا جنبش دانشجویی را به تقابل با نظام اسلامی بکشانند.
جنبش دانشجویی ایران بر خلاف سایر جنبش های دانشجویی سه آرمان مهم دارد؛ استقلال طلبی، استکبار ستیزی و عدالت خواهی و تحقق این آرمان های مقدس جز با «آگاهی از راه و آگاهی از دشمن» امکان پذیر نیست. در غیر این صورت همان گونه که تجربه های مکرر تاریخی نشان داده، جنش از اهداف و آرمان های خویش منحرف و ابزاری برای استکبار جهانی و جریانات سیاسی قدرت طلب مبدل می گردد.
هرگاه جنبش دانشجویی به جناحهای سیاسی بپیوندد، از هویت واقعی و تاریخی خود، که حمایت از مردم بوده است، فاصله می گیرد. از این رو دانشجو لازم است «سیاسی» بوده و از بینش و تحلیل سیاسی قوی و مشارکت سیاسی سازنده برخوردار باشد؛ ولی از «سیاست بازی» و افتادن در دام جنجال های سیاسی و جناحی بپرهیزد.
چنانکه یکی از شاخصههای بارز ۱۶ آذر۱۳۳۲، تشخیص و تحلیل درست و ایفای نقش صحیح جریان دانشجویی در راستای مصالح ملی در آن برهه از زمان بود. در شرایط کنونی نیز دانشجو با سرلوحه قرار دادن آرمان های اسلامی و ملی خویش، وظیفه دانش پژوهی، تعمق، نو آوری علمی و تلاش در جهت اعتلای اقتصادی و فرهنگی کشور را هرگز از منظر خویش دور نخواهد ساخت.
همان گونه که مقام معظم رهبری در دیدار دانشجویان دانشگاه فردوسی فرموده اند: «در محیط دانشگاه، محیط دانشجوئی، نقد منصفانه و متقابلاً نقدپذیری متواضعانه هر دو لازم است. جوان، آن هم دانشجو، در محیط علمی باید ذهنش و زبانش باز باشد؛ نقد کند؛ البته منصفانه باشد. نقد را با عیب جوئی و با عصبانیت و با بهانه گیری نباید اشتباه کرد؛ اما نقادی باید کرد. در عین حال نقدپذیر هم باید بود. دیگران هم اگر از ما به عنوان دانشجو، به عنوان تشکل دانشجوئی نقد کردند، بپذیریم؛ بپذیریم به معنای تحمل کردن است.
همچین توصیه کردند: در محیط دانشگاه، تحمل و مدارای سیاسی لازم است. تشکل های دانشجوئی نسبت به هم مدارای سیاسی داشته باشند؛ تحمل سیاسی داشته باشند. درگیر کردن مجموعه های دانشجوئی با هم، نقشه ی خطرناکی است که کشیده شده است؛ این نقشه را کشیده اند. باید مراقب باشید. می خواهند تشکل های دانشجوئی را به جان هم بیندازند. ما همین اواخر شاهد بودیم که در چند دانشگاه این کار را می کردند. البته دانشجویان عاقل و با شعور و بلوغِ سیاسی نگذاشتند این اتفاق بیفتد. اما نقشه این است. راه مواجهه اش هم همین است که مجموعه های دانشجوئی، افراد دانشجوئی و تشکل های دانشجوئی، حالت مدارا و تحمل داشته باشند.
یک توصیه ی دیگر، مسأله ی حفظ اصول و روحیه ی آرمان گرایی است. شما محافظه کار نشوید. ممکن است گذشت سن، بعضی ها را محافظه کار کند؛ اما موتور حرکت، جوانی است. جوان ما نباید محافظه کار شود. جوان باید آرمان گرا باشد. از آرمان ها کوتاه نیائید. آرمان ها را بخواهید، قله ها را بطلبید، تا یقین کنید که به نیمه راه لااقل خواهید رسید. البته اگر قله را بطلبید، بنده یقین میکنم به خود قله هم خواهید رسید.»
نسرین احمدی - فارغالتحصیل رشته جامعهشناسی دانشگاه پیام نور
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.