اقدام امام پیش از برپایی خیمه‌ها چه بود؟

 

 

به فرمان اباعبدالله الحسین (ع) یاران و همراهان در همان روز دوم محرم، با ورود به کربلا، خیمه‌ها را در همان زمین، برپا کردند. محل برپایی خیمه‌ها نقطه پستی بود. دلیل این کار را حضرت زینب (س) پرسید و امام پاسخ داد به دو دلیل؛ نخست آنکه دشمن دیرتر به خیمه‌ها دست یابد و دوم آنکه کودکان صحنه جنگ را نبینند.

 

تعداد خیمه‌ها:  62  خیمه، هر یک با فاصله حدود 2 متر.

 

انواع خیمه‌‌ها: خیمه‌های فرماندهی (خیمه‌ امام، ابوالفضل العباس، حبیب‌بن مظاهر، زهیربن‌القین) خیمه انبار، خیمه شهدا (دارالحرب برای قرار دادن شهیدان جنگ) خیمه نظات، خیمه امداد، خیمه‌های آب‌رسانی، خیمه‌های خانوادگی و خیمه‌های سربازان.

 

اقدام امام پیش از برپایی خیمه‌ها: نشان دادن شهادتگاه‌ خویش و اشاره به زحربن‌قیس به‌عنوان حامل سر وی به دربار یزید به امید صله و تهی‌دست بازگشتن. امام سپس با صدای بلند اعلام کرد بار بگشایید و چادرها را برپا کنید.

 

نحوه چینش خیمه‌ها: نخست خیمه‌های اهل بیت،‌زنان و کودکان در نیم‌دایره داخلی برپا شد و خیمه‌های اهل بیت وخانواده امام گرداگرد خیمه اباعبدالله برپا شد نزدیک‌ترین خیمه‌ها به خیمه امام خیمه خواهران و پسر عموها بوده است یاران اباعبدالله خیمه‌های خویش را در شرق خیمه اباعبدالل و بنی‌هاشم درغرب خیمه وی برپا کردند به گونه‌ای که خیمه‌ امام در قلب خیمه‌ها بود.

 

استقرار نیروهای دشمن: در این موقعیت حربن‌یزید ریاحی با هزار نفر نیروی همراه درست نقطه مقابل روبه‌روی امام و یارانش خیمه‌های خود را برپا کردند.

 

اقدام شبانه امام در نخستین شب اقامت در کربلا: امام نامه‌ای برای برادرش محمد حنیفه فرستاد امام نوشته بود: اما بعد فکان الدنیا لم تکن و کان الاخره لم تزل گویی دنیا نبوده است و انگار آخرت هرگز از دست نرفته است این جمله یعنی انسان برای رفتن است نه ماندن.

 

وضعیت روانی خیمه‌های اباعبدالله: آرامش، زمزمه‌های قرآن، تهجد و عبادت، آمادگی رزمی دیدار با هم زمینه‌سازی معنوی و روحی برای حوادث سخت آینده.

 

وضعیت روانی دشمن: ‌نوعی بلاتکلیفی، منتظر خبر و تصمیم‌ کوفه، هراس و دلهره پنهان.

 

اعلام آمادگی یاران:  ‌چند تن از یاران از جمله زهیربن قین بجلی و بریربن خضیر همدانی، هنگام ورود به کربلا و پس از اعلام امام به این سرزمین قتلگاه‌ ماست سخن گفتند.

 

نافع‌بن‌هلال پیمان‌شکنی‌های عصر پیامبر را فرا یادآورد و گفتار «احلی من العسل» و کردار «امر من الحنظل»‌برخی همراهان رسول خدا را. پس از آن به قاسطین و مارقین و ناکثین عصر امیرالمومنین علی (ع) اشاره کرد وآنگاه بر ثابت قدمی، فداکاری، دوستداری و عشق به شهادت خودو یاران اشارت کرد.

 

پس از نافع‌هلال، بریر- قاری قرآن و یاربزرگ امام – سخن گفت وی نیز با تأکید بر وفاداری و فداکاری اعلام کرد: اگر اعضای ما را با تیغ و سنان گسسته شود رهایت نخواهیم کرد تا به شفاعت جدت نائل آییم.

 

حادثه پس از برپایی خیمه‌ها: اباعبدالله الحسین (ع) به خیمه خویش آمد و خانواده و برادرزادگانش را گردآورد و گریست و با خدای خویش زمزمه کرد اللهم انا عتره نبیک محمد (ص) و قد اخرجنا و طردنا و ازعجنا عن حرم جدنا و تعدت بنوا امیه علینا اللهم فخذ لنا بحنا و انصرنا علی القوم الظالمین.

 

پروردگارا ما فرزندان پیامبر توایم ما را از وطن راندند و از حرم جدمان دور کردند بنی‌امیه بر ما ستم کردند پس حق ما را از آنان بگیر و ما را در گروه بیدادگر پیروز گردان.

اقدام حربن‌یزید ریاحی: ارسال نامه به کوفه و گزارش آمدن امام حسین (ع) به کربلا.