حوادث کوی دانشگاه درس عبرتی است برای تمام کسانی که قصد براندازی نظام را دارند!

 اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

علیرضا نعمتی، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو، گفت: در عمر تقریبا ۴۰ ساله این انقلاب با فراز و نشیب های بسیار فراوانی روبه رو بوده و توانسته است از همه آن ها با عنایت خاصه ولی امر مسلمین جهان حضرت صاحب الزمان (عج) با سربلندی بیرون آید که از جمله این حوادث، حادثه کوی دانشگاه سال ۷۸ است.

وی با بیان اینکه حوادث کوی دانشگاه ۷۸ را باید فراتر از تظاهرات دانشجویی و یکسری خسارات به دانشگاه و اماکن عمومی دانست، افزود: این حادثه، حادثه ای نبود که یکدفعه و صرفا در اعتراض به تعطیلی روزنامه سلام اتفاق بیفتد؛ بلکه با لیدری افرادی خاص در پشت پرده و کاملا سازماندهی صورت گرفت.

این فعال دانشجویی ادامه داد: در روند آن چند روز چند دسته حضور داشتند؛ یکسری از مسئولان دولتی و مطبوعاتی که با حضور خود التهابات را تشدید می کردند و باعث تحریک احساسات دانشجویان می شدند که برای این عده جز فتنه گر و منافق لفظ دیگری نمی شود اطلاق کرد؛ گروهی دیگر که از بیرون وارد کوی شده بودند که بیشتر دانشجویان اخراجی بودند که این افراد هم بله قربان گوی پشت پرده این حوادث بودند.

وی افزود: عده ای دیگر هم از دانشجویان بودند که بدون اینکه تحقیق کنند و موضوع را درک کنند، برخورد احساساتی را بر مواجهه عقلانی ترجیح دادند و فریب خورده و وارد این قضایا شده بودند؛ البته ناگفته نماند که تشکل هایی هم بودند که کلید این حادثه را آنها زدند و پیاده نظام یک حزب خاص شده بودند.

دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی تصریح کرد: دانشجویان و جریانات دانشگاهی به هیچ وجه نباید پیاده نظام یک جریان یا حزب خاص شوند؛ بلکه باید موذن جامعه و مردم باشند. دانشجویان باید افراد و احزاب را بشناسند و زمانه خود را درک کنند و فریب یکسری افراد سودجو را نخورند.

نعمتی یادآور شد: تشکل ها و مسئولان دانشگاهی هم به جای اینکه پیاده نظامی سواره نظامان سیاسی را بکنند، بهتر است به درد مردم و جامعه بپردازند و به جای اینکه نیروی خود را روی دویدن و قربانی شدن برای احزاب سیاسی و سیاسی کاری ها کنند، بهتر است نیروی خود را روی نقد همین احزاب و دولت ها برای بهبود شرایط کشور و مردم بگذارند.

وی گفت: حوادث کوی دانشگاه درس عبرتی است برای تمام کسانی که قصد براندازی نظام را دارند و هشداری جدی است برای آن دسته از دانشجویان که پیاده نظام سیاسی احزاب یا گروه‌های خاص شده اند که این پیاده نظامی عاقبتی جز قربانی شدن برای اهداف آن افراد و در زیر پا ماندن و لگدمال شدن توسط همان افراد ندارد.