بیرق عزای حسینی در دانشگاه‌ها برپا شد/ جزئیات مراسم عزاداری دهه اول محرم در مساجد دانشگاه‌های تهران

هرچه مراتب مثبتی که ازاول انقلاب اسلامی تاکنون بدست آورده ایم وهرچه راکه مرضیه راضیه الله است بخواهیم بدست بیاوریم جزبانهضت حسینی عملی نیست.
در جامعه‌شناسی انقلاب‌ها یک مسأله وجود دارد؛ نهضت باشیم، یا نظام!
نهضت، یک غایت و هدف بلند و عمیق و دوری‌ست که نظام یک جزء کوچک آن است که با انقلاب محقق می‌شود.
نهضت با آدم(ع) در اولِ ‌زمان شروع شد و سپس با سایر انبیا(ص) که یکی‌یکی برای ادامه نهضت آمدند ادامه یافت.
نهضت با کشمکش بین انبیا(ص) و ائمه(ع) و صالحین و مصلحین با شیطانی که قسم خورده بود اجازه ندهد بشریت نجات یابد تا به امروز را رقم زده است.
اگر پیامبری چون ابراهیم(ص) و امامانی چون علی(ع) و حسین(ع) در مقطعی انقلاب کردند، این‌ها هریک دانه‌های تسبیح و قطعات کوچکی از کلیت پازل حرکت این نهضت هستند.
نهضت، یعنی دیدن انتهای کاری که می‌خواهد انجام بشود.
نگارش و تدوین کتاب زندگی بشریت (که رقم زننده‌ی رستگاری او باشد) در طول مسیر باید قطعه‌قطعه تثبیت شود تا همه‌ی این کتاب، یکباره از دست نرود.
نظام، همان مرحله‌ی تثبیت است.
نهضتی که از آدم(ص) آغاز شد تا خاتم(ص) ، و از علی(ع) تا آخرالزمان استمرار دارد، یک مقطعی دچار مشکل جدی شده بود و باید کسی می‌آمد و آن را تثبیت می‌کرد تا نهضت به عقب بازنگردد.
انقلاب حسین(ع) در کربلا، تثبیت این مسأله بود.
سپس کسی می‌باید خیز بعدی نهضت را برمی‌داشت.
حسینی بودن، یعنی نظام و انقلاب؛ و زینبی بودن، یعنی استمرار نهضت.
انقلاب اسلامی، استمرار سه حرکت عظیم است:
الف-حرکت انبیا (ص) از آدم تا خاتم (ص)
ب-حرکت ائمه (ع) از غدیر تا عصر غیبت.
ج-جریان وُلات شیعه تا عصر ظهور (۶۱ زعیم شیعه که ما امروز در زعامت نفر شصت و یکم هستیم)