به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در همین زمینه عطریانفر عضو مرکزیت کارگزاران به روزنامه آرمان گفت؛ احتمال اجماع اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ (دو سال دیگر!) بر لاریجانی وجود دارد.
آرمان در همین زمینه می‌نویسد: گرچه لاریجانی به طور ویژه خود را نزدیک با آرمان‌های جریان اصلاحات نشان نمی‌دهد، اما رفتار‌های او نشانگر نزدیکی برخی اهدافش با گفتمان اصلاح‌طلبی است. شاید در سال‌های قبل کمتر شخصی تصور این را داشت که نام علی لاریجانی در لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان باشد! اما نام او در لیست «امید» جریان اصلاحات برای انتخابات مجلس آمده بود.
آرمان همچنین از قول محمدرضا خاتمی می‌نویسد: «در حال حاضر در مسائل مهم می‌بینیم که آقای لاریجانی با اصلاح‌طلب‌ها همدلی و همراهی دارد؛ بنابراین، به این جنبه‌ها باید توجه کرد سیاست هم به معنای واقعی کلمه یعنی بده بستان، هیچ ایرادی ندارد اگر بخشی از نیرو‌های سیاسی که با قدرت همراهی می‌کنند بهره آن را هم ببرند.»
همزمان، روزنامه اعتماد نوشت: نقش رئیس مجلس و مدیریتش بر صحن هم از عوامل مهمی بود که بدون در نظر گرفتن اثرات مثبتش در روند تصویب لایحه الحاق دولت ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم یا همان کنوانسیون CFT، تصور تحقق این تصمیم پارلمانی دشوار می‌شد. لاریجانی نه تنها عملکردی مثبت و موثر در تحقق این تصمیم مهم پارلمانی داشت، بلکه حتما جزو یکی از نمایندگانی بود که در صورت فقدانش در روند رسیدن به این تصمیم مهم مشکل می‌افتاد. اتفاقا لاریجانی بسیار موثر بود و از پس ایفای نقش تاریخی‌اش در تصویب لایحه الحاق دولت ایران به کنوانسیون CFT سربلند برآمد، اما واقعیت این است که او بیش از آنکه یکی از بازیگران نقش اصلی این روایت جنجالی باشد، از جمله بازیگردانان پشت صحنه بود. شاید شبیه به یکی از خالقان چندگانه یک اثر سینمایی که علاوه بر ایفای نقش اصلی‌اش به عنوان عضوی از گروه نویسندگان یا کارگردانان، نقشی کوچک نیز برای خود مقابل دوربین کنار گذاشته است. چرا که سکانس مهمی که لاریجانی در آن اثرگذاری کرد، غیرعلنی و به دور از لنز دوربین‌ها اتفاق افتاد.
روزنامه سومی که به تمجید از لاریجانی پرداخته، روزنامه سازندگی ارگان حزب کارگزاران است که در یادداشتی با عنوان سیاستمدار عملگرا می‌نویسد: برخی اظهارنظر‌ها درباره دور شدن لاریجانی از متحدان خودش در دولت و مجلس و نزدیکی‌اش به اصولگرایان چندان صحیح نبود.
حالا مدیریت لاریجانی در جلسه مهم بررسی CFT و در کل تلاش او برای به سرانجام رسیدن لوایح پیشنهادی دولت در زمینه شفافیت مالی و هموار ساختن زمینه پیوستن به FATF بیشتر از قبل نشان می‌دهد که این گمانه‌زنی‌ها چندان هم درست نبوده‌اند. لاریجانی می‌توانست برای تامین نظر اصولگرایان در روز بررسی این لایحه در مجلس حاضر نشود تا مدیریت صحن با نواب رئیس باشد که حتما کار سخت‌تری در پیش داشتند. یا حتی می‌توانست در مجلس باشد، اما با اصولگرایان همراه و همنوایی کند. با این حال، اما ترجیح داد مقابل آن‌ها بایستد و با مدیریت صحن ماجرای این لوایح را به سرانجام مطلوب دولت برساند.
مواضع تاکتیکی افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی در حالی است که پیش از این کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران با به کارگیری ادبیات موهن «سربازگیری» به روزنامه شرق گفته است: «اصلاح‌طلبان باید دنبال یارگیری از طرف مقابل باشند... طیف آقای لاریجانی الان مواضع خوبی دارد و اگر بتواند طیف رادیکال را کنترل کند، مطلوب است. تا حالا که شده. مجلس با سیاست لاریجانی توانست بالاخره برجام را تصویب کند؛ در حالی که در تلاش بودند نشود. اگر از جناح مقابل یارگیری کنیم، ضرر نمی‌کنیم. در انتخابات ۹۲ و سیاست خارجی، همین کار را انجام دادیم... دولت از طرف مقابل یارگیری کرده است. در مجموع بازی گروه‌های طرفدار دولت، به واسطه همین «سربازگیری» از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم همین اتفاق می‌تواند بیفتد».
آرمان در همین زمینه می‌نویسد: گرچه لاریجانی به طور ویژه خود را نزدیک با آرمان‌های جریان اصلاحات نشان نمی‌دهد، اما رفتار‌های او نشانگر نزدیکی برخی اهدافش با گفتمان اصلاح‌طلبی است. شاید در سال‌های قبل کمتر شخصی تصور این را داشت که نام علی لاریجانی در لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان باشد! اما نام او در لیست «امید» جریان اصلاحات برای انتخابات مجلس آمده بود.
آرمان همچنین از قول محمدرضا خاتمی می‌نویسد: «در حال حاضر در مسائل مهم می‌بینیم که آقای لاریجانی با اصلاح‌طلب‌ها همدلی و همراهی دارد؛ بنابراین، به این جنبه‌ها باید توجه کرد سیاست هم به معنای واقعی کلمه یعنی بده بستان، هیچ ایرادی ندارد اگر بخشی از نیرو‌های سیاسی که با قدرت همراهی می‌کنند بهره آن را هم ببرند.»
همزمان، روزنامه اعتماد نوشت: نقش رئیس مجلس و مدیریتش بر صحن هم از عوامل مهمی بود که بدون در نظر گرفتن اثرات مثبتش در روند تصویب لایحه الحاق دولت ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم یا همان کنوانسیون CFT، تصور تحقق این تصمیم پارلمانی دشوار می‌شد. لاریجانی نه تنها عملکردی مثبت و موثر در تحقق این تصمیم مهم پارلمانی داشت، بلکه حتما جزو یکی از نمایندگانی بود که در صورت فقدانش در روند رسیدن به این تصمیم مهم مشکل می‌افتاد. اتفاقا لاریجانی بسیار موثر بود و از پس ایفای نقش تاریخی‌اش در تصویب لایحه الحاق دولت ایران به کنوانسیون CFT سربلند برآمد، اما واقعیت این است که او بیش از آنکه یکی از بازیگران نقش اصلی این روایت جنجالی باشد، از جمله بازیگردانان پشت صحنه بود. شاید شبیه به یکی از خالقان چندگانه یک اثر سینمایی که علاوه بر ایفای نقش اصلی‌اش به عنوان عضوی از گروه نویسندگان یا کارگردانان، نقشی کوچک نیز برای خود مقابل دوربین کنار گذاشته است. چرا که سکانس مهمی که لاریجانی در آن اثرگذاری کرد، غیرعلنی و به دور از لنز دوربین‌ها اتفاق افتاد.
روزنامه سومی که به تمجید از لاریجانی پرداخته، روزنامه سازندگی ارگان حزب کارگزاران است که در یادداشتی با عنوان سیاستمدار عملگرا می‌نویسد: برخی اظهارنظر‌ها درباره دور شدن لاریجانی از متحدان خودش در دولت و مجلس و نزدیکی‌اش به اصولگرایان چندان صحیح نبود.
حالا مدیریت لاریجانی در جلسه مهم بررسی CFT و در کل تلاش او برای به سرانجام رسیدن لوایح پیشنهادی دولت در زمینه شفافیت مالی و هموار ساختن زمینه پیوستن به FATF بیشتر از قبل نشان می‌دهد که این گمانه‌زنی‌ها چندان هم درست نبوده‌اند. لاریجانی می‌توانست برای تامین نظر اصولگرایان در روز بررسی این لایحه در مجلس حاضر نشود تا مدیریت صحن با نواب رئیس باشد که حتما کار سخت‌تری در پیش داشتند. یا حتی می‌توانست در مجلس باشد، اما با اصولگرایان همراه و همنوایی کند. با این حال، اما ترجیح داد مقابل آن‌ها بایستد و با مدیریت صحن ماجرای این لوایح را به سرانجام مطلوب دولت برساند.
مواضع تاکتیکی افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی در حالی است که پیش از این کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران با به کارگیری ادبیات موهن «سربازگیری» به روزنامه شرق گفته است: «اصلاح‌طلبان باید دنبال یارگیری از طرف مقابل باشند... طیف آقای لاریجانی الان مواضع خوبی دارد و اگر بتواند طیف رادیکال را کنترل کند، مطلوب است. تا حالا که شده. مجلس با سیاست لاریجانی توانست بالاخره برجام را تصویب کند؛ در حالی که در تلاش بودند نشود. اگر از جناح مقابل یارگیری کنیم، ضرر نمی‌کنیم. در انتخابات ۹۲ و سیاست خارجی، همین کار را انجام دادیم... دولت از طرف مقابل یارگیری کرده است. در مجموع بازی گروه‌های طرفدار دولت، به واسطه همین «سربازگیری» از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم همین اتفاق می‌تواند بیفتد».
ارسال نظرات