یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- علیرضا تسلیمی؛* شرایط اقتصادی کشور و معیشت مردم هر روز عجیب و عجیب‌تر می‌شود. انگار نه دولتی وجود دارد که شرایط را بفهمد و نسبت به آن راه علاجی ارائه کند و نه ساختار و سیستمی که نبود دولت را جبران و یا نسبت به عدم حضور فعال آن ترغیب کننده یا حتی تعقیب کننده باشد.
ناکارآمدی فراگیر دستگاه اجرایی کمر صنعت کشور را به تنهایی شکسته است، نمی‌شود با فعالین این حوزه گفتگو کنی و گله‌ای از سنگ اندازی یا عدم حمایت دولت از آن‌ها نشنوی...
فضای فرهنگی کشور بالاترین سطح رها شدگی خود را تجربه می‌کند، از دهن کجی شخص رئیس جمهور به عدم برگزاری جلسات بالاترین نهاد تصمیم ساز در این حوزه تا نگاه کاسب کارانه و تساهل محورانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به حوزه تخصصی خود، چنان ملغمه‌ای متعفن به بار آورده که هر از گاهی سر چرکین این دمل از سینما، حوزه‌ی کتاب و یا تئاتر بیرون می‌زند...
مع الاسف شش سال است با دولتی مواجهه ایم که نه در اثبات ادعایش در دانستن زبان دنیا فائق آمده نه در چرخاندن چرخ اقتصاد کشور...
دولتی (بخوانید شرکت سهامی) که با کسب بالاترین امتیاز، بلا رقیب لقب «ناکارآمد‌ترین دولت جمهوری اسلامی ایران» را به خود اختصاص داده و حتی صدای حامیان سنتی و صنعتی اش (از احزاب برخواسته از آنان گرفته تا سلبریتی‌ها و قلم به دستان اجاره ای) درآمده و یک به یک در حال اعلام برائت از آن هستند.
این آش شور که کشور را گریبان گیر مشکلات متعدد در تمامی حوزه‌ها کرده، دسترنج شش سال دولتی است که در تمامی امور آزادانه و با خیال راحت حرکت و حکفرمائی کرده.
حال که جناب رئیس جمهور یک تنه (بدون در نظر گرفتن فشار خارجی و تحریم ها) کشور را به گرداب مشکلات «اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی، سیاست داخلی و خارجی و... » انداخته است در فراری هوشمندانه آن هم رو به جلو که مشخص است نسخه‌ی کدام مشاورین نام آشنا‌ی اوست، بازی جدیدی را با ملت نجیب ایران آغاز کرده است.
بازی اختیارات...
در این بازی جدید که یحتمل به جهت کم کردن بار روانی و فشار مطالبه مردمی از دولت و ایضاً باز کردن راه تنفس تفکر متبوع در دو انتخابات پیش رو است، رئیس قوه مجریه به جای پاسخگویی یک به یک ناکارآمدی‌های وزرای خود، اینبار از منظر یک طلبکار تمام عیار از زمین و زمان برخواسته که گویی به مانند معاون اول خود حتی اختیار جابجایی منشی دفترش را هم نداشته...
اهداف «بازی جدید» پاستور نشینان بیش از پیش نمایان است، آنان به دنبال فرار از مسؤلیت کارنامه خود و مظلوم نمایی توامان هستند. راهی که به ترکستان می‌رود.
سخن کوتاه می‌کنم و به یک نکته اشاره، آقای رئیس جمهور، مردانه پای نتیجه تصمیمات خود در اداره کشور بمانید و جای تلف کردن وقت و توان خود و بیت المال جهت پیدا کردن مقصر یا هیولا سازی از این و آن، دست به اصلاح رویه و شنیدن سخن دلسوزان و راهکار‌های آنان بزنید.
ناکارآمدی فراگیر دستگاه اجرایی کمر صنعت کشور را به تنهایی شکسته است، نمی‌شود با فعالین این حوزه گفتگو کنی و گله‌ای از سنگ اندازی یا عدم حمایت دولت از آن‌ها نشنوی...
فضای فرهنگی کشور بالاترین سطح رها شدگی خود را تجربه می‌کند، از دهن کجی شخص رئیس جمهور به عدم برگزاری جلسات بالاترین نهاد تصمیم ساز در این حوزه تا نگاه کاسب کارانه و تساهل محورانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به حوزه تخصصی خود، چنان ملغمه‌ای متعفن به بار آورده که هر از گاهی سر چرکین این دمل از سینما، حوزه‌ی کتاب و یا تئاتر بیرون می‌زند...
مع الاسف شش سال است با دولتی مواجهه ایم که نه در اثبات ادعایش در دانستن زبان دنیا فائق آمده نه در چرخاندن چرخ اقتصاد کشور...
دولتی (بخوانید شرکت سهامی) که با کسب بالاترین امتیاز، بلا رقیب لقب «ناکارآمد‌ترین دولت جمهوری اسلامی ایران» را به خود اختصاص داده و حتی صدای حامیان سنتی و صنعتی اش (از احزاب برخواسته از آنان گرفته تا سلبریتی‌ها و قلم به دستان اجاره ای) درآمده و یک به یک در حال اعلام برائت از آن هستند.
این آش شور که کشور را گریبان گیر مشکلات متعدد در تمامی حوزه‌ها کرده، دسترنج شش سال دولتی است که در تمامی امور آزادانه و با خیال راحت حرکت و حکفرمائی کرده.
حال که جناب رئیس جمهور یک تنه (بدون در نظر گرفتن فشار خارجی و تحریم ها) کشور را به گرداب مشکلات «اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی، سیاست داخلی و خارجی و... » انداخته است در فراری هوشمندانه آن هم رو به جلو که مشخص است نسخه‌ی کدام مشاورین نام آشنا‌ی اوست، بازی جدیدی را با ملت نجیب ایران آغاز کرده است.
بازی اختیارات...
در این بازی جدید که یحتمل به جهت کم کردن بار روانی و فشار مطالبه مردمی از دولت و ایضاً باز کردن راه تنفس تفکر متبوع در دو انتخابات پیش رو است، رئیس قوه مجریه به جای پاسخگویی یک به یک ناکارآمدی‌های وزرای خود، اینبار از منظر یک طلبکار تمام عیار از زمین و زمان برخواسته که گویی به مانند معاون اول خود حتی اختیار جابجایی منشی دفترش را هم نداشته...
اهداف «بازی جدید» پاستور نشینان بیش از پیش نمایان است، آنان به دنبال فرار از مسؤلیت کارنامه خود و مظلوم نمایی توامان هستند. راهی که به ترکستان می‌رود.
سخن کوتاه می‌کنم و به یک نکته اشاره، آقای رئیس جمهور، مردانه پای نتیجه تصمیمات خود در اداره کشور بمانید و جای تلف کردن وقت و توان خود و بیت المال جهت پیدا کردن مقصر یا هیولا سازی از این و آن، دست به اصلاح رویه و شنیدن سخن دلسوزان و راهکار‌های آنان بزنید.
تا فرصتی باقی است بگذارید تاریخ روایت شایسته‌ای از شما بر جای بگذارد.
علیرضا تسلیمی- فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات