در یک فرمولاسیون جدید؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، فلز روی (Zn) برای حفظ هموستازی طبیعی استخوان بسیار حیاتی است و بسیاری از بیماران مبتلا به روماتیسم از کمبود این عنصر رنج می‌برند. همچنین یافته‌های محققان نشان می‌دهد که گلوکونات روی به‌صورت مکمل می‌تواند در کاهش این بیماری موثر باشد.
محققان موسسه علوم و فناوری‌نانو در موهالی، نانوذرات را با کیتوزان ترکیب و گلوکونات روی را به آن اضافه کردند و در نهایت فرمولاسیونی به‌دست آمده که برای کاهش شدت روماتیسم مفصلی مناسب است.
کیتوزان یک پلی ساکارید طبیعی زیست‌تخریب‌پذیر بوده که از سخت‌پوستان به‌دست می‌آید. محققان این پروژه این ماده را به دلیل زیست‌تخریب‌پذیر بودن، غیرسمی بودن و قابلیت تجزیه آن را انتخاب کردند.
مطالعات پیشین نشان داده بود که استفاده از اکسیدروی در موش‌ها منجر به افزایش اندکی روی در سرم بدن موش‌ها شده‌است. این نتایج انگیزه‌ای شد تا محققان این پروژه به دنبال فرمولاسیون نانویی برای گلوکونات روی باشند.
ابتدا، فرمولاسیون ژل یونی به کرات توسط محققان برای فرمولاسیون نانوذرات کیتوزان استفاده می‌شد. محققان این پروژه به بررسی اثربخشی نانوذرات کیتوزان که با گلوکونات روی پر شده پرداختند.
این تیم تحقیقاتی ذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی را با استفاده از کیتوزان و تری‌پلی‌فسفات در محلول آب دیونیزه شده تولید کردند. تزریق گلوکونات روی نیز در فرآیند سنتز نانوذرات کیتوزان به‌صورت خودبه‌خودی انجام شد.
خواص فیزوشیمیایی مختلف این نانوذرات و همچنین پتانسیل ضد رماتیسمی آن‌ها روی موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. این گروه دریافتند موش‌هایی که گلوکونات روی و نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی را مصرف کردند بهبود بیشتری را تجربه کرده‌اند و تورم مفاصل کمتری در آن‌ها مشاهده شده‌است. در این میان، فرمولاسیون نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی اثربخشی بیشتری داشته است.
این تیم تحقیقاتی عوامل مختلفی از قبیل آنالیز بیوشیمیایی، مشاهدات بافت‌شناسی و بیان ایمونوهیستوشیمیایی نشانگر‌های التهابی را ارزیابی و پیشنهاد کردند که نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی در مقایسه با شکل آزاد گلوکونات روی اثر درمانی بهتری دارد.
محققان موسسه علوم و فناوری‌نانو در موهالی، نانوذرات را با کیتوزان ترکیب و گلوکونات روی را به آن اضافه کردند و در نهایت فرمولاسیونی به‌دست آمده که برای کاهش شدت روماتیسم مفصلی مناسب است.
کیتوزان یک پلی ساکارید طبیعی زیست‌تخریب‌پذیر بوده که از سخت‌پوستان به‌دست می‌آید. محققان این پروژه این ماده را به دلیل زیست‌تخریب‌پذیر بودن، غیرسمی بودن و قابلیت تجزیه آن را انتخاب کردند.
مطالعات پیشین نشان داده بود که استفاده از اکسیدروی در موش‌ها منجر به افزایش اندکی روی در سرم بدن موش‌ها شده‌است. این نتایج انگیزه‌ای شد تا محققان این پروژه به دنبال فرمولاسیون نانویی برای گلوکونات روی باشند.
ابتدا، فرمولاسیون ژل یونی به کرات توسط محققان برای فرمولاسیون نانوذرات کیتوزان استفاده می‌شد. محققان این پروژه به بررسی اثربخشی نانوذرات کیتوزان که با گلوکونات روی پر شده پرداختند.
این تیم تحقیقاتی ذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی را با استفاده از کیتوزان و تری‌پلی‌فسفات در محلول آب دیونیزه شده تولید کردند. تزریق گلوکونات روی نیز در فرآیند سنتز نانوذرات کیتوزان به‌صورت خودبه‌خودی انجام شد.
خواص فیزوشیمیایی مختلف این نانوذرات و همچنین پتانسیل ضد رماتیسمی آن‌ها روی موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. این گروه دریافتند موش‌هایی که گلوکونات روی و نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی را مصرف کردند بهبود بیشتری را تجربه کرده‌اند و تورم مفاصل کمتری در آن‌ها مشاهده شده‌است. در این میان، فرمولاسیون نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی اثربخشی بیشتری داشته است.
این تیم تحقیقاتی عوامل مختلفی از قبیل آنالیز بیوشیمیایی، مشاهدات بافت‌شناسی و بیان ایمونوهیستوشیمیایی نشانگر‌های التهابی را ارزیابی و پیشنهاد کردند که نانوذرات کیتوزان حاوی گلوکونات روی در مقایسه با شکل آزاد گلوکونات روی اثر درمانی بهتری دارد.
ارسال نظرات