در ویژه برنامه «۱۶ آذر» مطرح شد
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با توجه به التهابات و ناآرامی‌های چند وقت اخیر در سطح جامعه و به ویژه در دانشگاه‌ها شاید تصور برخی‌ها این بود که حضور مسئولان و به ویژه سران قوا در مراسم‌های مختص به گرامیداشت روز دانشجو تحت الشعاع این التهابات قرار می‌گیرد؛ اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه طبق برآورد‌های صورت گرفته امسال برنامه‌های روز دانشجو در دانشگاه‌ها حداقل دو برابر سال‌های قبل بوده و بخشی از این برنامه‌ها نیز با حضور سران قوا و یا دیگر کارگزاران نظام برگزار شده اند.
دیدار‌های دانشجویی رهبر معظم انقلاب را باید دیدار تراز بدانیم، چون رهبر معظم انقلاب در این دیدار‌ها هم با سعه صدر نکته نظرات، مطالبات و نقد‌های بعضا تند و آتشین فعالان دانشجویی را می‌شنوند و هم به بخش عمده‌ای از این نقد‌ها و مطالبات پاسخ میدهند. از این رو انتظار می‌رود که مسئولان نیز متاثر از دیدار‌های دانشجویی رهبر معظم انقلاب فرصتی را فراهم کنند تا هم دانشجویان بتوانند نقد‌ها و مطالبات خود را مطرح کنند و هم آن‌ها نسبت به عملکرد خود پاسخگو باشند.
با این اوصاف خبرگزاری دانشجو، به منظور بررسی دیدگاه‌های فعالان دانشجویی در خصوص کم و کیف دیدار‌های دانشجویی سران قوا همزمان با ایام روز دانشجو با متین فارابی، عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی و فاطمه سادات هوشمند میرحسینی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و از سخنرانان دیدار‌های دانشجویی رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه در قالب ویژه برنامه تلویزیون اینترنتی خبرگزاری دانشجو با عنوان «۱۶ آذر» به گفتگو پرداخته که در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید.
دانشجو: خانم هوشمند شما جزو سخنرانان دیدار رئیس جمهور با دانشجویان دانشگاه تهران در مراسم گرامیداشت روز دانشجو بودید و با نطق آتشین و جذاب خود چند بار جمعیت را به وجد آوردید و نکات مختلفی را نسبت به اتفاقات اخیر و شرایط دولت مطرح کردید. انتقادی که به فعالین دانشجو وارد میشود این است که بیشتر اوقات نمایندگان دانشجویان در این تریبون‌ها به حرف‌های شعاری اکتفاء میکنند و خیلی سراغ مسائل اصلی کشور و یا دغدغه‌های مردم نمیروند. نگاه شما در تنظیم متن سخنرانی چه بود و چه مطالباتی را مطرح کردید و این مطالبات چقدر با دغدغه‌های مردم همپوشانی داشت؟
هوشمند: دیدار رئیس جمهور با دانشجویان بعد از یک دوره پرتنش در جمهوری اسلامی برگزار شد و طبعا طی این مدت هجمه‌های زیادی از منظر‌های مختلف حول شعار زن، زندگی به جمهوری اسلامی وارد شد؛ لذا جا داشت که نه تنها در متن سخنرانی بنده بلکه در متن سخنرانی دوستان دیگر تا جایی که جا دارد در دفاع از جمهوری اسلامی بدون لکنت صحبت کنیم. با این اوصاف یکی از دلایل تشویق‌های ممتد بنده توسط جمع به خاطر نقد‌های مطرح شده نسبت به دولت و مواضعی بود که بدون لکنت در دفاع از جمهوری اسلامی مطرح شد.
من اول صحبت هایم دو پارادایم را ترسیم کردم و گفتم مسئولین میتوانند با دو مدل با دانشجویان برخورد کنند نخست اینکه دانشجویان را به عنوان افرادی ببینند که خود را ملزم به پاسخگویی و برگزاری جلسات با آن‌ها بدانند و به نوعی خود را مجبور به پاسخگویی بدانند یا دانشجویان را به عنوان ظرفیتی در محیط دانشگاه تصور کنند که میتوانند از کمک آن‌ها بهره ببرند و با این رویکرد با دانشجویان وارد گفتگو شوند؛ که به زعم بنده ۷۰ درصد قضیه اینگونه است که مسئولان فکر میکنند باید به دانشجو پاسخ بدهند پس حداقل باید بستری را فراهم کنند که او صرفا حرف هایش را بزند. با این اوصاف اگر مسئولان در طول سال یک دیدار نمایشی با دانشجویان داشته باشند مگر در پنج دقیقه زمان سخنرانی چقدر میتوان مسائل مختلف را مطرح کرد.
به زعم بنده اگر در طول سال نشست‌های مسئولین با دانشجویان به طور مستمر برگزار شوند مراسم روز دانشجو میتواند اوج این نشست‌ها باشد؛ البته دولت سیزدهم به ویژه شخص رئیس جمهور در نشست با دانشجویان خیلی جلوتر از دولت‌های دیگر و حتی برخی وزرا و مدیران میانی این دولت بوده، ولی این نشست و برخاست‌ها میتوانند بیشتر شوند. به هر روی نکت‌های که نباید از آن غافل شویم این است که مسئول میتواند به دانشجو تریبون بدهد تا او صرفا حرف هایش را بزند و برود و به تعبیر رئیس جمهور فقط نق بزند یا اینکه به حرف‌های او گوش بدهد و تحول ایجاد کند.
بنده در دیدار رئیس جمهور با دانشجویان به مسائلی همچون عدم پایبندی برخی مدیران دولت به گفتمان دولت اشاره کردم. ما با دولتی مواجه هستیم که میتوان گفت دولتی مردمیتر و انقلابیتر است و بر این اساس ما طبعا انتظاراتی از این داریم؛ ولی میبینیم که اگر گفتمان و ریل دولت هم مناسب باشد، اما برخی مدیران میانی به این گفتمان پایبند نیستند؛ از این رو به نظر میرسد که دولت در عزل و نصب‌ها با مدیران تعارف دارد؛ مثلا برخی‌ها در جایگاه‌هایی قرار میگیرند که از همان ابتدا معلوم است نمیتوانند در آن جایگاه عملکرد مطلوبی داشته باشند. در رابطه با این نقد، رئیس جمهور پاسخ کوتاهی را در مورد مرحوم رستم قاسمی مطرح کرد، اما پاسخ قانع کنند‌های نبود.
دومین بحثی که بنده به آن پرداختم به وجود آوردن فضای گفتگو در ابعاد مختلف سیاسی و اجتماعی و در راس آن‌ها در دانشگاه هاست؛ چون در جریان اتفاقات اخیر دانشگاه‌ها منفعلانه عملا کردند و هزینه‌هایی هم که دادیم به خاطر این انفعال بود و انگار مدیران ما هم دوست ندارند به این سمت برویم؛ به گون‌های که ما طی ۸ سال دولتی داشتیم که مشخصا نمیخواست دانشگاه سیاسی باشد و همین مسئله باعت شد جنبش دانشجویی خیلی ضعیف شود؛ البته در دولت سیزدهم انتظار میرفت که فضای دانشگاه بهتر شود؛ اما پس از گذشت ۶۰ روز از اتفاقات اخیر وزیر علوم و بهداشت به فکر برگزاری جلسه با دانشجویان افتادند و حتی نشست رئیس جمهور با دانشجویان نیز زودتر از وزرای علوم و بهداشت برگزار شد.
دانشجو: آقای فارابی متن سخنرانی نماینده جنبش عدالتخواه دانشجویی در حضور رئیس قوه قضائیه به عنوان یکی از متن‌های تند و تیز محسوب میشد و شما مسائل انتقادی را نسبت به عملکرد این قوه در حوزه‌های مختلف بیان کردید علت انتخاب این مباحث چه بود و آیا پاسخی در رابطه با این مسائل دریافت کردید؟
فارابی: ایده متن سخنرانی جنبش عدالتخواه دانشجویی مبتنی بر این بود که قوه قضائیه مقبولیت خود را به این دلیل که در مقابل عدالتخواهان ایستاده و استقلال ندارد در بین جامعه از دست داده است؛ ولی پاسخی که ما گرفتیم به نظر بنده جز مقداری لفاظی چیز دیگری نبود. یعنی ما میگفتیم قوه قضائیه استقلال ندارد و بعد آقای اژ‌ه‌ای میگفت بیاید بگوییم تعریف استقلال چیست؟ همچنین ما میگفتیم ارائه تفسیر موسع از محاربه چیزی نیست که آنقدر راحت بتوانیم با آن بازی کنیم و بعد میبینیم که چیز دیگری میشود.
آقای اژ‌ه‌ای میگوید گفتگو گفتگو و من حاضرم با همه گفتگو کنیم، اما ما گفتیم گفتگو این است که ما بگوییم و شما بشنوید و اگر حرف ما درست است باید عمل کنید و اگر غلط و قابل اجرا نبود ما را توجیه کنید نه اینکه ما هر سال بگوییم و شما بشنوید و دست آخر هم بگویید گفتگو گفتگو. خنده دار است اینطور آدم حس میکند که سرش را شیره میمالند.
دانشجو: به نظر شما مسائلی که از سوی سایر نمایندگان گروه‌های دانشجویی در دیدار رئیس قوه قضائیه با دانشجویان مطرح شد چقدر مطالبات عموم مردم بود؟
فارابی: خیلی کم. در اینجا لازم است که بنده به جلسه معاونت حقوقی رئیس جمهور با سی چهل نفر از دانشجویان اشاره کنم. در آن جلسه که حدود دو ماه پیش برگزار شد تعدادی از دانشجویان بازداشتی، معترض و نمایندگان تشکل‌ها و اتحادیه‌های دانشجویی و تعداد خیلی خوبی هم از دانشجویان به صورت مستقل حضور داشتند. در آن جلسه سطح مسائلی که مطرح شد از سطح بالایی برخوردار بود و مسائل هم دلسوزانه مطرح شدند؛ اما فعالان تشکلی هم با اینکه این فهم و دلسوزی را دارند، اما اینکه بگوییم مطالبات مردم را نمایندگی میکنند به زعم بنده نمایندگی نمیکنند.
ما تاکنون این مسئله را داشتیم که آیا دانشجویانی که در نشست با سران قوا سخنرانی میکنند عموم دانشجویان را نمایندگی میکنند یا نه؟ اما مسئله ما امروز یک گام جلوتر رفته و میگوییم آیا آن‌هایی که در سالن حاضر می‌شوند همه دانشجویان را نمایندگی میکنند یا نه؟ و این فاجعه‌ای بود که در مراسم روز دانشجو با حضور رئیس جمهور اتفاق افتاد. من تاکنون ندیدم که دانشجویی در دانشگاه در روز ۱۶ آذر بخواهد وارد مراسم گرامیداشت روز دانشجو شود و به او بگویند باید کارت ورود داشته باشد و برای اولین بار این فضاحت را در دانشگاه تهران شاهد بودیم.
کسی که پیشتر مسئول رسانه قوه قضائیه بوده و امروز مسئول رسانه دولت است هر بار در نشست‌های دانشجویی با آقایی رئیسی مانع انتشار فیلم سخنرانی دانشجویان میشود؛ مثلا سال ۹۹ در نشست دانشجویان با رئیس قوه قضائیه، آقای رئیسی به صراحت گفت فیلم جلسه منتشر شود، اما باز همین آقا با ما تماس گرفت و گفت متن سخنرانی‌ها را هم منتشر نکنیم. در مراسم ۱۶ آذر هم اگر یکی از فیلم‌ها منتشر شده آن را به ما نشان بدهید.
مراسمی که در سال ۹۸ با حضور آقای رئیسی در دانشگاه تهران برگزار شد مراسم ترازی بود و همه حتی مخالفین توانستند در مراسم حضور یابند و حرف خود را بزنند؛ آقای رئیسی پیش از انتخابات گفت من با دو میلیون فالوور اینترنت را قطع نمیکنم، ولی در مراسم امسال وقتی ما از او میپرسیم چرا اینترنت را قطع کردید؟ با تبختر به ما میگوید نمیخواهد به من یادآوری کنید که من چه گفتم من خودم یادم است و هر وقت شلوغی‌ها تمام شد اینترنت را وصل میکنیم. خب شلوغی‌ها هم تمام شد پس چه شد. بنده خدمت آقای رئیسی ارادات دارم، ولی این لحن و نوع واکنش چیزی نیست که شایسته‌شان باشد.
دانشجو: شما نسبت به حضور دانشجویان در مراسم گرامیداشت روز دانشجو در دانشگاه تهران معترض هستید یا به نحوه دعوتشان؟
فارابی: اصلا دعوت دانشجو به مراسم گرامیداشت روز دانشجو یعنی چه؟
دانشجو: در دوره آقای رئیسی و در مراسم گرامیداشت روز دانشجو در دانشگاه شریف هم دانشجویان با کارت دعوت وارد مراسم شدند.
فارابی: پس آقای رئیسی هم عین آقای روحانی شده و باید مانند سال ۹۸ که روحانی برای افتتاح سالتحصیلی به دانشگاه تهران آمد و هفت هشت نفر از سالن خارج شدند و بنده هم جز آن‌ها بودم بدتر از این سر آقای رئیسی می‌آمد تا بفهمد نباید چنین کاری با دانشجو و دانشگاه بکند. من نمیخواهم بی انصافی کنم، چون مشی آقای رئیسی واقعا این بوده که پای حرف دانشجو بنشیند، حرفش را بشنود و با او تخاطب کند، ولی اینکه به دانشگاه بیاید و از روحانی هم بدتر عمل کند جای تامل است.
هوشمند: دانشجویان در دیدار با سران قوا سخنرانی میکنند و متن‌های سخنرانی شان را هم منتشر میکنند؛ اما اینکه فیلم سخنرانی‌ها بیرون نیاید من با نفس این قضیه کاملا مخالفم؛ منتهی اینکه بگوییم حضور در مراسم روز دانشجو با کارت دعوت نباشد ما نمیتوانم همینطور در یک سالن را باز بگذاریم و بگوییم هر که دوست داشت وارد سالن شود.
فارابی: چرا نمیتوانیم بگوییم هر که دوست داشت در مراسم شرکت کند؟ مگر سال ۹۸ هم آقای رئیسی به دانشگاه تهران نیامد.
هوشمند: امسال شرایط روز دانشجو با سال ۹۸ فرق میکرد.
فارابی: چه فرقی کرده دانشگاه همان دانشگاه بود و رئیسی هم همان رئیسی. اگر اینطور است اصلا به دانشگاه نیایند.
دانشجو: خانم هوشمند این سوال را هم از شما میپرسم به نظر شما مسائلی که از سوی سایر نمایندگان گروه‌های دانشجویی در دیدار رئیس قوه قضائیه با دانشجویان مطرح شد چقدر مطالبات عموم مردم بود؟
هوشمند: باید ببینیم در مورد چه مردمی صحبت میکنیم. طبیعتا مردم هم تفکرات مختلفی دارند و هم اینکه مطالبات آن‌ها خیلی گسترده است و دانشجویان نمیتوانند در پنج دقیقه زمان تمام مطالبات را مطرح کنند. منتهی اینکه بگوییم چقدر مطالبات مطرح شده مطالبات مردم است یا نه؟ ما نه میتوانیم بگوییم دانشجویان هیچ کدام از مطالب مردم را پوشش دادند و نه میتوانیم بگوییم همه مطالبات را پوشش داده اند.
ما سعی میکنیم مطالباتی را بگوییم که تمام دغدغه‌های مردم را پوشش دهند؛ لذا اگر ما در اینجا بگوییم که مطالبات مطرح شده دغدغه مردم نیستند خودمان را زیر سوال میبریم، چون دغدغه ما پوشش دغدغه‌های مختلف مردم است؛ پس اینکه آقای فارابی میگوید دانشجویان مطالبات مردم را بیان نکرده اند این برای من سوال است. ما خودمان نماینده دانشجویان در دیدار با سران قوا بوده ایم و اگر در این دیدار‌ها مطالبات مردم را پوشش نداده ایم باید این را ریشه یابی کنیم و اینکه اصلا چرا ما باید در این جلسات حضور یابیم. همین که ما در این جایگاه قرار گرفته ایم به خاطر این است دغدغه‌های مردم را پوشش دهیم. من در مراسم ۱۶ آذر با حضور رئیس جمهور نقدی را راجع به تعارف سیاسی و یا مسائل زنان مطرح کردیم و این‌ها مسائل مردم است و مسائل شخصی بنده نبوده است.
دانشجو: بازخود‌هایی که نسبت به حرف‌ها و مطالبات شما در مراسم گرامیداشت روز دانشجو با حضور رئیس جمهور مطرح شد چگونه بود؟ آیا این بازخورد‌ها راضی کننده بود؟
هوشمند: بنده در این نشست گفتم که رویه نشست‌های دانشجویی با مسئولان عموما اینگونه است که دانشجویان حرف هایشان را میزنند و مسئولان هم نهایتا یک تبیین حداقلی راجع به کار‌های شان ارائه میدهند و میروند. همچنین موضوع دیگری که به آن پرداختم نقد عملکرد معاونت زنان و خانواده رئیس جمهور بود. بنده گفتم که در دولت‌های قبل معلوم بود که معاونت زنان و خانواده رئیس جمهور مبتنی بر چه سندی پیش میروند، اما در دوره فعلی نمیدانیم طبق چه سندی عمل میکنند؛ مثلا در این دولت روی زنان سرپرست خانوار متمرکز شده اند این موضوع مهم است، اما اقشار دیگر جامعه چه میشود؟ با این اوصاف وقتی که ما این نقد را مطرح کردیم و گفتیم در حوزه زنان رویکرد و برنامه تحولی وجود ندارد ظاهرا رئیس جمهور برداشت بدی از نقد من داشت به گون‌های که در صحبت هایش گفت ما تنها دولتی هستیم که سند تحول داریم و این در حالی است که نقد بنده فقط مختص به حوزه زنان بود.
بخش دیگری از اظهارات بنده این بود که ما بحث زنان و خانواده را به حضور یک سری مشاور یا معاون زنان در وزارتخانه‌ها و دانشگاه‌ها تقلیل داده ایم و این جایگاه‌ها نیز کاملا تشریفاتی و نمایشی شده اند و این یک مسئله است؛ البته این بخش از صحبت‌های من خیلی برجسته نشد، اما آنجا که گفتم ما افتخار میکنیم که به عنوان یک زن در جمهوری اسلامی هستیم برجسته شد. به زعم بنده زنی که در مکتب امام خمینی و رهبر معظم انقلاب بزرگ شده اگر دست و پایش را هم ببندیم تاثیرگذاری خودش را دارد، اما اینکه مسئولین چقدر در این قضایا تسهیل گرند این مسئله است.
ما وقتی با مسئولان در مورد حوزه زنان حرف میزنیم به اندازه کافی حرف برای گفتن دارند، اما اینکه در عمل در این حوزه چه نقشی ایفا کرده اند مهم است. من فکر میکنم که حداقل در حوزه زنان و خانواده شخصی مثل رهبر معظم انقلاب نسبت به این قضیه فهم دارند؛ اما وقتی ما صحبت‌های رهبری را روی میز مدیران میگذاریم میگویند شما فمینیست هستید و همین نگرش باعث شده تا پرچمدار مطالبات زنان ما کسانی باشند که رویکرد درستی ندارند؛ چون ما افرادی را که خواهند به صورت تحولی حقوق زنان را مطالبه کنند کنار میگذاریم.
دانشجو: آقای فارابی شما بعضا سابقه حضور در جلسات چند سال اخیر روسای قوا را داشته اید در همین برنامه هم اشاره کردید که امسال در نشست دانشجویی رئیس قوه قضائیه پاسخ مناسب را در مورد مباحث و انتقاداتی که مطرح کردید نگرفته اید. با این اوصاف نگاه کلی شما نسبت به دیدار‌ها و جلساتی که برگزار میشود چیست؟ آیا مسئولان صرفا جهت رفع تکلیف در این جلسات شرکت میکنند یا اگر در جلسات پاسخ روشنی هم به مطالبات داده نشود پیگیری مباحث یا تاثیرگذاری آن‌ها در مسیر حرکت روسای قوا و دستگاه تاثیرگذار است؟ شما کدام یک از این دو را پررنگتر میبینید؟
فارابی: دو طرفه است. ببینید بحثی مطرح میشود که چرا مسئولان فقط در جلسات روز دانشجو حضور می‌یابند و چرا نباید این جلسات مثلا هر دو ماه یک بار برگزار شوند. به زعم بنده این بحث، بحث نادرستی است. چون در خرداد سال ۱۴۰۰ که آقای رئیسی به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری به دانشگاه تهران آمده بود از آن دوره به بعد اینکه بگوییم ما حرف جدیدی زده‌ایم اینطور نیست و همان نقد‌هایی که همان موقع داشتیم حالا هم همان‌ها را میگوییم.
اینکه مطالبات دانشجویی در نشست با مسئولان به نتیجه برسد به ما بستگی دارد؛ مثلا ما در این نشست‌ها مطالباتی را مطرح میکنیم و مسئول هم موضع خود را می‌گیرد، اما آیا ما این مطالبه و موضوع را پیگیری میکنیم؟ مثلا خصوصی سازی یکی از دغدغه‌های ما بوده و دو سه سال این موضوع را با شیوه‌های مختلف اعم از تجمع و صدور بیانیه پیگیری کردیم تا اینکه رئیس سازمان خصوصی سازی بازداشت شد و وضعیت هپکو و ماشین سازی اراک تغییر کرد.
وظیفه مسئولان این است که حرف دانشجویان را گوش کنند، اما اگر هم گوش نکردند باز هم تقصیر ماست، چون ما پایمردی و ایستادگی نکردیم؛ البته این بدان معنا نیست که دانشجویان روی هر مسئل‌های که دست گذاشتند باید به ثمر برسد، چون جنس موضوعات فرق میکند، ولی بخشی از موضوعات با پیگیری ما به ثمر میرسند.
هوشمند: اگر بنده هم بخواهم به این سوال پاسخ بدهم باید بگویم که ما نمیتوانیم صفر و صدی به این مسئله نگاه کنیم. یعنی ما نه میتوانیم بگوییم که بیان مطالبات هیچ تاثیری نداشته و نه بگوییم هر مطالب‌های که مطرح کرده ایم تاثیر داشته و این طبیعی است، چون ممکن است حتی یک مسئول هم برای پیگیری مطالبات پای کار باشد، اما مطالبه مطرح شده اشتباه باشد. به زعم بنده ما ابتدا باید نسبت مسئول و دانشجو را تعریف کنیم، چون یک وقت مسئول باید در جمع دانشجویان قرار بگیرد و به تبیین مواضع خود بپردازد و بگوید من این کار‌ها را انجام داده ام و شما به عنوان نماینده دانشجویان مسائل مد نظر ما را تبیین کنید. رهبر معظم انقلاب همواره به مسئولان توصیه میکنند که بین دانشجویان بروند و با آن‌ها صحبت کنید، اما این بدان معنا نیست که این جلسات نمایشی باشند در واقه همان طور که جریان دانشجویی به برخی اطلاعات مسئولان نیاز دارند مسئولان هم برخی اطلاعات ما نیاز دارند، چون آن‌ها کف دانشگاه‌ها را نمیبینند.
مسئولان باید جریان دانشجویی را در تصمیم گیری‌های خود لحاظ کنند و به آن‌ها به عنوان یک قوه عاقله نگاه کنند؛ چون این جریان میتواند مسائل را جهت دهی کند؛ مثلا اگر مسئولان پارادیم جنگ ترکیبی علیه جمهوری اسلامی را برای فعالان دانشجویی تعریف کنند ما میتوانیم در دانشگاه کنش مناسبی داشته باشیم؛ اما این اتفاق‌ها نمیافتد آن وقت میگوییم چرا جنبش دانشجویی منفعل میشود.
دانشجو: جمع بندی شما از تمام اتفاقاتی که در ۱۶ آذر ۱۴۰۱ افتاد، چیست؟
هوشمند: به زعم بنده در جریان اتفاقات اخیر در کشور و با اتفاقاتی که در ۱۶ آذر روی داد جنبش دانشجویی فهمید که باید بدون لکنت به دفاع از جمهوری اسلامی بپردازد و به آن افتخار کند. ما باید به این باور برسیم که دانشجوی ما باید آگاه باشد، تحلیل سیاسی داشته باشد و دانشگاه‌ها باید سیاسی باشند و این را هم باید در رویکرد مسئولان ببینیم نه اینکه ببینیم که مسئولان اجازه ندهند جو دانشگاه سیاسی شود.
دانشجو باید نسبت به مسائل جامعه آگاه باشد، اما بعد از بازگشایی دانشگاه‌ها میبینیم که دانشجویان به شدت منفعل شده اند و هیچ حسی نسبت به برنامه‌ها ندارند و اصلا برای شان مهم نیست که دارد چه اتفاقی میافتد و این نشان میدهد که ما دانشجو را به سمتی برده ایم که منفعل باشد و این موضوعی است که رهبر انقلاب به شدت با آن مخالف هستند؛ لذا اگر مسئولان به این درک رسیده باشند که دانشجو باید سیاسی باشد موارد دیگر خود به خود تنظیم خواهند شد و ما به یک دانشگاه تراز میرسیم.
فارابی: نکته خانم هوشمند مبنی بر اینکه دانشگاه باید سیاسی باشد نکنه درستی است؛ اما در ۱۰ سال گذشته اینکه میخواستند دانشگاه را غیر سیاسی کنند واقعا اتفاقی بود که افتاد و کرونا هم آمد و مزید بر علت شد و تبعات آن را در شهریور و مهر امسال مشاهده کردیم. قطعا امروز دانشجویان ما نسبت به شش ماه پیش سیاسی‌تر شده اند و بیشتر به این فکر میکنند که چه باید کرد؟ وضعیت چیست؟ و ما امروز کجا هستیم و باید کجا برویم؟ امروز دانشجویان با هر نگاهی بیشتر از شش ماه پیش دغدغه کشورشان را دارند و این فرصت است و تهدید نیست. با این اوصاف اگر قرار است دانشگاه سیاسی شود نباید سیاسی شدن را خصوصی سازی کنیم یعنی نباید به سیاسی شدن دانشگاه تنگ نظرانه نگاه کنیم.
ما باید به تمام دانشجویان به چشم برادران و خواهرانمان نگاه کنیم و امکان فعالیت سیاسی را برای همه آن‌ها فراهم کنیم و اگر به آن‌ها تریبون ندادیم حداقل اجازه بدهیم وارد سالن شوند. به زعم بنده وضعیت کنونی دانشگاه‌ها اگر چه تهدیداتی هم دارد، اما فرصتی است که اگر بتوانیم به خوبی از آن استفاده کنیم و این میتواند فردای بهتری را برای ما رقم بزند.
ارسال نظرات