فرهنگ بی فرهنگی

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی*؛ قطعا یکی از بزرگترین معضلاتی که جامعه ما را به خود مشغول کرده است، مقوله فرهنگ و ابعاد آن است. فرهنگی که این روزها بیشتر شاهد آن هستیم بیشتر ضد فرهنگ است که فقط نام و لباس فرهنگ را به دوش می‌کشد.

یکی از ارگان‌هایی که از این آسیب دور نمانده و از قضا بیشتر هم آسیب دیده است، دانشگاه است. دانشگاهی که باید سرآغاز نهادینه کردن فرهنگ ایرانی- اسلامی باشد که رهبری بارها و بارها به تشریح اهمیت آن پرداخته‌اند، محل تاخت و تاز فعالیت گروه‌هایی شده است که با نام کار هنری و فرهنگی، اقدام به ترویج فرهنگ نخ نما شده‌ی غرب می‌کنند.

این مسئله آن قدر مهم است که مقام معظم رهبری به کرات آن را در جمع مسئولین مربوطه؛ ادیبان، شعرا و مردم نه تنها در سال‌های اخیر که از همان ابتدا انقلاب بیان داشته‌اند، اما هیچگاه از جانب مسئولین عمل مثبت قابل توجهی دیده نشد و شاید ریشه این قضیه را بتوان برداشت‌ها و تفسیرهای متفاوت مسئولین نسبت به فرمایشات رهبر انقلاب جست و جو کرد.

قصد سیاه‌نمایی نیست، ولی بی مهری‌ها نسبت به فرهنگ در دولت تدبیر آن قدر زیاد بوده است، که خواه نا خواه رنگ رخساره فرهنگ را در این سال‌ها سیاه می‌بینیم.

همگام با مسئولین کشوری همچون وزارت ارشاد، مسئولین دانشگاه نیز خود را به خواب زده‌اند. خوابی که شاید موقع بیدار شدنش بسیار دیر باشد.

برنامه‌هایی که این روزها در دانشگاه‌ها اجرا می‌شود، بیشتر بوی فرهنگ وصله دار غربی را می‌دهد، تا فرهنگ غنی ایرانی- اسلامی که می‌تواند نه تنها در ایران که در همه دنیا نهادینه شود.

دانشگاهی که باید محلی برای رشد و ترقی ایران در همه زمینه‌های علمی باشد، به محلی برای برگزاری کنسرت‌های موسیقی تبدیل شده است که همخوانی و هم نوازی دختران در آن امری معمول و عادی است.

کنسرت‌هایی که شاید سهوا! همزمان با شب شهادت امامان معصوم برگزار می‌شود. کنسرت هایی که ترانه‌های مبتذل به بخش جدایی ناپذیر آن در آمده است.

اما متاسفانه ابتذال فرهنگی در دانشگاه‌ها به کنسرت‌های موسیقی محدود نمی شود. نشریات وابسته به طیف معلوم الحال به مراتب نقش پر رنگ تری در این خیانت به فرهنگ دارند. نشریاتی که با چاپ و توزیع مطالب و تصاویری غالبا به دور از ادب و حیا، سعی در مدیریت جریان ضد فرهنگی در دانشگاه ها دارند.

یکی از مقوله‌هایی که می‌تواند جریان خاصی را به به مخاطب خود القا کند، مسئله تئاتر است و الحق و الانصاف طیف معلوم الهویت به خوبی از این موضوع استفاده کرده است به نحوی ابتذال هایی همچون حرکات موزون و توهین به اشخاص به امری کاملا عادی در تئاتر های دانشجویی در آمده است.

فعالیت برخی کانون ها در دانشگاه به نحوی زننده شده است که ذکر برخی از آنها به دور از اخلاق و شئونات است. اما جریان ضد فرهنگی در دانشگاه ها به فعالیت برخی کانون ها و تشکل ها محدود نمی شود، بلکه متولی امر فرهنگ در دانشگاه که معاونت فرهنگی است نیز آب به آسیاب ضد فرهنگی ها می‌ریزد، تا جایی که به بهانه جشن خوابگاه ها در دانشگاه اصفهان شاهد رفتارهای زننده و به دور از اخلاق جمعی از دانشجویان و البته مجری برنامه بودیم.

معاونت فرهنگی که اگر به جای یک سرپرستی، یک رییس بر آن نظارت می کرد شاید شاهد برنامه هایی از این قبیل نمی‌بودیم و قطعا اگر مسئولین مربوطه برداشت درستی از فرهنگ و هنر داشتند شاهد این چنین اتفاقاتی نبودیم.

البته بخشی از این بی فرهنگی ریشه در خلاءهای قانونی هم دارد. قوانین قرص و محکم تر در حوزه فرهنگ مسلما کمک بهتری به حال این روزهای فرهنگ می کند.

در دانشگاه نیز به نظر می‌رسد هیئت سه نفره متشکل از رییس دانشگاه، نماینده ویژه رییس جمهور و نماینده نهاد رهبری در دانشگاه توانایی لازم در کنترل برنامه های اجرایی دانشگاه را ندارند. شاید اگر یک نهاد غیر دولتی غیر انتفاعی که وابستگی به هیچ حزب و جریانی را ندارند و از افراد متعهد حزب اللهی و دلسوز که بر اساس یک اساسنامه مدون بخش فرهنگی دانشگاه را بر عهده بگیرند، بتوان فرهنگ ناب ایرانی- اسلامی را در بخش عظیمی از جامعه دید.

حرف آخر:

هر چند که این روز ها به فرهنگ ناب ایرانی- اسلامی توجه چندانی نمی‌شود، اما نباید فعالیت‌های مستمر و مفید جوانانی که گفته‌های ولی امر خود را چراغ راه کرده اند و با قدرت و با صلابت و بدون توجه به بی مهری‌ها و برچسب‌ها و خفت وخواری هایی که معمولا از جانب مسئولین به آنها وارد می شود، در جهت اعتلای فرهنگ این مرز و بوم تلاش می کنند نادیده گرفت.

*میثاق لیث صفار؛ فعال دانشجویی دانشگاه اصفهان

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.