پرونده ویژه| ارتباط دانشگاه و صنعت
حسین مختاری، مدیرارتباط با صنعت دانشگاه صنعتی شریف در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، درباره مشکلات موجود درحوزه ارتباط صنعت با دانشگاه گفت: ما در داخل کشور سیستم اداری محدودکننده‌ای را داریم که بسیاری از فعالیت‌های دانشگاه را محدود می‌کند. که از جمله آن‌ها می‌توانیم به مالیات، بیمه، آئین نامه‌ها و قوانین دست و پاگیر اداری اشاره کنیم.
مختاری ادامه داد: زمانی مالیات قرارداد‌های پژوهشی بیست درصد بود این مالیات برای صاحبان فناوری بسیارزیاد است. در حقیقت اگر قرار باشد برای یک قرارداد پژوهشی بیست درصد مالیات در نظر گرفته شود، این پژوهش دیگر برای متولی آن صرف نخواهد داشت. در صورتی که پروژه‌های تحقیقاتی باید از هر سو مورد حمایت قرار گیرند. بعد از پیگیری‌های انجام شده در مجلس شورای اسلامی، توانستیم این مالیات را به پنج درصد کاهش دهیم.
مدیر ارتباط با صنعت دانشگاه شریف تصریح کرد: قوانین دست و پاگیر، حرکت رو به جلوی دانشگاه را مختل می‌کند. متاسفانه این قوانین بیشتر برای ما اعمال می‌شود، زیرا بسیاری از افراد این قوانین را دور می‌زنند و بدون پرداخت مالیات به کار خود می‌پردازند.
وی با بیان اینکه مشکلات زیادی در این حوزه وجود دارد؛ یادآور شد: ما برای خرید تجهیزات نمی‌توانیم از برخی تجهیزات داخلی استفاده کنیم، زیرا برخی از آن‌ها گرایدر‌های خاص مورد نظر ما را ندارند مشکلی که وجود دارد این است که با توجه به قانون حمایت از تولید داخل، ما نمی‌توانیم از محصولات خارجی استفاده کنیم. شاید قانون گذار تفاوتی بین میز و صندلی و تجهیزات هایپک قائل نباشد، این یک تیغ دو لبه است به طوری که هم ثبات مدیریتی لازم جود ندارد و هم قوانین دست و پاگیر بسیاری شامل این حوزه می‌شود.
مختاری با بیان اینکه دانشگاه‌های نسل سوم دانشگاه‌های تقاضا محورهستند؛ عنوان کرد: دانشگاه باید به سمتی برود که نیاز‌های صنعت را تامین کند. یعنی بتواند تقاضای موجود در بازار را تامین کند. بخشی از این بودجه دانش باید صرف مقاله‌هایی شود که در مجله‌های معتبر چاپ می‌شوند، شاید این سرمایه گذاری در کوتاه مدت نمودی نداشته باشد، اما در طولانی مدت خواهید دید که از دل آن تحقیقات کاربردی پیشرفته بیرون خواهد آمد.
مدیر ارتباط با صنعت دانشگاه شریف با اشاره به اینکه دانشگاه شریف بیشترین حجم قرارداد‌ها را در ارتباط با صنعت دارد؛ تصریح کرد: هنوز نتوانسته ایم بخش دانشگاهی خود را به صورت حرفه‌ای با صنعت درگیر کنیم بنابراین باید سایر توانمندی‌های دانشگاه را در راستای نیازمندی‌های کشور به کار گیریم.
وی در پایان خاطر نشان کرد: همه دانشگاه‌ها نمی‌توانند مسیری که دانشگاه شریف رفته است، را طی کنند. این یکی از ایرادات ساختاری آموزش عالی است که الگویی را که برای یک دانشگاه پاسخ داده است را برای تمام دانشگاه‌ها در نظر می گیرد. بسیاری از دانشگاه‌ها شرایط دانشگاه شریف و بازار آن را ندارند، بهتر است در این راستا دست دانشگاه‌ها را باز بگذاریم.
مختاری ادامه داد: زمانی مالیات قرارداد‌های پژوهشی بیست درصد بود این مالیات برای صاحبان فناوری بسیارزیاد است. در حقیقت اگر قرار باشد برای یک قرارداد پژوهشی بیست درصد مالیات در نظر گرفته شود، این پژوهش دیگر برای متولی آن صرف نخواهد داشت. در صورتی که پروژه‌های تحقیقاتی باید از هر سو مورد حمایت قرار گیرند. بعد از پیگیری‌های انجام شده در مجلس شورای اسلامی، توانستیم این مالیات را به پنج درصد کاهش دهیم.
مدیر ارتباط با صنعت دانشگاه شریف تصریح کرد: قوانین دست و پاگیر، حرکت رو به جلوی دانشگاه را مختل می‌کند. متاسفانه این قوانین بیشتر برای ما اعمال می‌شود، زیرا بسیاری از افراد این قوانین را دور می‌زنند و بدون پرداخت مالیات به کار خود می‌پردازند.
وی با بیان اینکه مشکلات زیادی در این حوزه وجود دارد؛ یادآور شد: ما برای خرید تجهیزات نمی‌توانیم از برخی تجهیزات داخلی استفاده کنیم، زیرا برخی از آن‌ها گرایدر‌های خاص مورد نظر ما را ندارند مشکلی که وجود دارد این است که با توجه به قانون حمایت از تولید داخل، ما نمی‌توانیم از محصولات خارجی استفاده کنیم. شاید قانون گذار تفاوتی بین میز و صندلی و تجهیزات هایپک قائل نباشد، این یک تیغ دو لبه است به طوری که هم ثبات مدیریتی لازم جود ندارد و هم قوانین دست و پاگیر بسیاری شامل این حوزه می‌شود.
مختاری با بیان اینکه دانشگاه‌های نسل سوم دانشگاه‌های تقاضا محورهستند؛ عنوان کرد: دانشگاه باید به سمتی برود که نیاز‌های صنعت را تامین کند. یعنی بتواند تقاضای موجود در بازار را تامین کند. بخشی از این بودجه دانش باید صرف مقاله‌هایی شود که در مجله‌های معتبر چاپ می‌شوند، شاید این سرمایه گذاری در کوتاه مدت نمودی نداشته باشد، اما در طولانی مدت خواهید دید که از دل آن تحقیقات کاربردی پیشرفته بیرون خواهد آمد.
مدیر ارتباط با صنعت دانشگاه شریف با اشاره به اینکه دانشگاه شریف بیشترین حجم قرارداد‌ها را در ارتباط با صنعت دارد؛ تصریح کرد: هنوز نتوانسته ایم بخش دانشگاهی خود را به صورت حرفه‌ای با صنعت درگیر کنیم بنابراین باید سایر توانمندی‌های دانشگاه را در راستای نیازمندی‌های کشور به کار گیریم.
وی در پایان خاطر نشان کرد: همه دانشگاه‌ها نمی‌توانند مسیری که دانشگاه شریف رفته است، را طی کنند. این یکی از ایرادات ساختاری آموزش عالی است که الگویی را که برای یک دانشگاه پاسخ داده است را برای تمام دانشگاه‌ها در نظر می گیرد. بسیاری از دانشگاه‌ها شرایط دانشگاه شریف و بازار آن را ندارند، بهتر است در این راستا دست دانشگاه‌ها را باز بگذاریم.
ارسال نظرات