خوابگاههای متاهلی در دانشگاهها طی سالهای اخیر به یکی از مطالبات اصلی دانشجویان تبدیل شده. روند مطالبات دانشجو برای اسکان در این خوابگاهها از ثبت درخواست اسکان گرفته تا تجمعهایی که برگزار میشود، نمود پیدا کرده است.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، کمبود خوابگاههای متاهلی و توسعه این خوابگاهها در دانشگاهها طی سالهای اخیر به یکی از مطالبات اصلی دانشجویان تبدیل شده است. روند مطالبات دانشجو برای اسکان در این خوابگاهها از ثبت درخواست اسکان گرفته تا اعتراضات و تجمعهایی که برگزار میشود نمود پیدا کرده است.
اما چرا مسئولان دانشگاهها و وزارت خانههای تابعه با وجود این اعتراضات و درخواستهای دانشجویان متاهل کمترین اقدام را در برطرف سازی این مشکل دارند و قدمی موثر برای رفع آن برنمی دارند؟
کمبود بودجه بهانهای برای کم کاری
در گزارشهای متعددی به سراغ مسئولان مختلف دانشگاهی و وزارت خانههای علوم و بهداشت و حتی مجلس شورای اسلامی رفتیم که تقریبا برای شانه خالی کردن از این مسئولیت مسئله کمبود بودجه را مطرح کردند و معتقدند که تا زمانی که بودجه ساخت خوابگاه جدید به دانشگاهها اختصاص پیدا نکند نمیتوانند مسئله اسکان دانشجویان متاهل را حل کنند.
درست است که کمبود بودجه مهمترین مسئله برای حل مشکلات است و اگر بودجه طرحهای عمرانی تحقق پیدا نکند نمیتوان قدمی برای حل مسئله برداشت.
کمبود بودجه بهانهای شده برای کم کاری در کشور که وقتی مطالبهای از مسئولی در هر سازمان یا نهادی میشود این مشکل را به عنوان پاسخ مطالبه به افکار عمومی میدهد در صورتی که این بهانه نمیتواند دردی از دانشجویی که به دنبال سقفی برای خود و خانواده اش است دوا کند.
اما مشکل اصلی این است که مسئولان زیربط حل مشکل خوابگاه متاهلی و اسکان دانشجویان را فقط ساخت خوابگاه جدید و اضافه شدن ظرفیت به خوابگاههای قبلی میدانند، که صد البته ساخت خوابگاه جدید راه حل پایدار برای حل مشکل است و میتوانند سالها نیاز دانشجو را برطرف کند، اما مسئله این است که وقتی دانشگاهها مشکل بودجه برای ساخت خوابگاه جدید دارند چرا به دنبال راه حل دیگر برای حل مشکل اسکان دانشجویان نیستند؟
برای حل این موضوع و ارائه راه حلهایی برای اسکان دانشجویان به سراغ برخی مسئولان رفتیم که خودشان هم معتقد هستند که میتوان راه حلهای دیگری برای حل این مشکل در نظر گرفت اما...
را ه حلهایی که در بررسیهای صورت گرفته میتوان جایگزین موقت برای ساخت خوابگاه متاهلی باشد :
-اجاره خوابگاه مدت دار مانند پانسیونهای خوابگاهی با مشارکت دانشگاه و صندوقهای رفاه دانشجویان
-استفاده از مسکن مهربا همکاری وزارت مسکن و شهرسازی که در اطراف تمامی شهرهای کشور احداث شده است
-مشارکت دانشگاه با بخش خصوصی در ساخت خوابگاه جدید که زمین خوابگاه را دانشگاه تامین کند و ساخت آن را بخش خصوصی برعهده بگیرد که کمترین زمان را برای ساخت خوابگاه میتوان اختصاص داد.
-استفاده از وامهای ودیعه مسکن، که دانشگاهها میتوانند با همکاری با بانکها با پرداخت وام ودیعه مسکن مشکلات اسکان دانشجویان دانشگاه خودشان را حل کنند.
-استفاده از ظرفیت خیرین هم برای ساخت خوابگاه جدید و هم برای تامین وام ودیعه مسکن و هم برای اجاره خوابگاهها
این موارد راه حلهایی است که دانشگاهها میتوانند جایگزین ساخت خوابگاه جدید کنند چرا که زمان بر بودن ساخت خوابگاه و هزینههای سنگینی که خوابگاه جدید میطلبد نه تنها انگیزهای به مسئول دانشگاهی برای حل مشکل نمیدهد بلکه باعث میشود که به جای پرداختن به راه حلهای جایگزین، حل مشکل را از اولویت خارج میکنند و نتیجه آن هم میشود سرگردانی دانشجویانی که به امید اسکان در خوابگاه متاهلی ادامه تحصیل میدهند در صورتی که چیزی غیر از این انتظار آنها را در دانشگاهها و حتی دانشگاههای سطح یک کشور میکشد.