محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به مطالعه طراحی ایمپلنت دندانی برای بهبود عملکرد ایمپلنتها و یافتن مدلی بهینه برای این اقدام شدند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، مریم گرامی زاده مجری طرح «مطالعه معیارهای طراحی ایمپلنت دندانی با استفاده از مدل سازی اجزاء محدود، روش بهینه سازی و تکنیکهای آزمایشگاهی» و «بهبود عملکرد ایمپلنت دندانی و یافتن یک مدل بهینه و ایدهآل برای آن جهت عملکرد بهتر و احتمال شکست کمتر» اظهار داشت: با توجه به سهم بالای واردات ایمپلنت دندانی و عدم کیفیت کافی مدلهای بومی، درصدد بر آمدیم که یک مدل ایدهال طراحی کنیم تا در آینده به ساخت این مدل و توسعه تولید داخلی آن پرداخته شود.
وی افزود: برای انجام این پروژه علاوه بر یک مدل موجود در بازار، دو طرح پیشنهادی برای پروژههای ایمپلنت طراحی و مدلسازی کردیم که با مقایسه این سه مدل توسط دو روش یعنی شبیه سازی نرم افزاری و تستهای آزمایشگاهی، یک مدل به عنوان مدل بهینه معرفی شد.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: در بخش نرم افزاری از روش تحلیل اجزا محدود که یک روش معتبر مهندسی است استفاده شد و برای تست عملی نیز از روش فوتوالاستیسیته بهره بردیم.
وی ادامه داد: بدین واسطه نتایج توزیع تنش حاصل از دو مدل با هم مقایسه شد تا مدل برتر مشخص شود. همچنین با کمک نرم افزار، ابعاد هندسی بهینه برای ایمپلنت برگزیده به صورت دقیق محاسبه شد.
گرامی زاده عنوان کرد: در بخش نرم افزاری، ساخت مدل سه بعدی ایمپلنتها و انجام یک مدلسازی دقیق و نزدیک به واقعیت نیاز به دقت و مهارت بالایی داشت و انجام تحلیلهای خستگی به دلیل حجم زیاد محاسبات بسیار زمان گیر بود؛ در بخش آزمایشگاهی ساخت مدلها چالش اصلی بود که باید با دقت بسیار بالایی ساخته میشد.
به گفته وی، مرحله بعدی این طرح میتواند ساخت مدل انتخاب شده به صورت انبوه و مناسب بازار باشد.
گرامیزاده با اشاره به ویژگیهای این طرح گفت: در درجه اول معرفی دو مدل جدید برای طرح رزوههای ایمپلنت است؛ در این مدلسازی سعی شده که علاوه بر تحلیل استاتیکی از تحلیل خستگی نیز استفاده شود تا عملکرد ایمپلنتها در دراز مدت مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد: همچنین آنالیز حساسیت و بهینه سازی کمک کرده است که ابعاد هندسی ایمپلنت مورد نظر به صورت بهینه محاسبه شود. آزمایش عملی نیز به تایید کار نرم افزاری پرداخته است.
گفتنی است، این پروژه با راهنمایی حمیدرضا کاتوزیان عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مهدی کدخدازاده عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی انجام گرفته است.